Όσο περισσότερο χαϊδεύεις τον κύκλο τόσο περισσότερο αυτός γίνεται φαύλος. Αυτό έπαθε ο Νίκος Ανδρουλάκης, όχι μόνο για την έμπνευση που είχε να συμπεριλάβει στον κύκλο των δύσπιστων προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη τη Ζωή Κωνσταντοπούλου - πιστεύοντας ίσως ότι έτσι θα αποπλεύσει το ΠΑΣΟΚ διά μέσου της Πλεύσης Ελευθερίας- αλλά κυρίως γιατί με τη λαϊκίστικη ρητορική του νομιμοποίησε (για να χρησιμοποιήσω μια δική του έκφραση του συρμού) την παρουσία της.
Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι του ζήτησαν να τη βγάλει από το περιθώριο, αλλά τώρα θα πρέπει να εξηγήσει στους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ γιατί μένει από καύσιμα.
Επίσης έχει ενδιαφέρον να μας πει η Άννα Διαμαντοπούλου, από τη θέση της υπεύθυνης πολιτικού σχεδιασμού, εάν ο σχεδιασμός μιας σοσιαλδημοκρατικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης συνάδει με τις θέσεις που αναπτύσσει η κυρία «Τι είπατε», το ύφος και την εν γένει συμπεριφορά της. Σε κάθε περίπτωση, ο «κραταιός Νικόλας», όπως τον αποκαλεί ο φίλος μου Άρης Πορτοσάλτε, έρχεται στις δημοσκοπήσεις τρίτος και κάθιδρος.
Βλέπει πλέον την πλάτη της Ζωής και, όπως πάει, σε λίγο θα παρακαλάει τον Βελόπουλο να τον αφήσει τρίτο.
Easy Writer
