Ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει με μεγάλα λόγια περί εντιμότητας, αλλά το παρελθόν της διακυβέρνησής του αρνείται πεισματικά να ξεχαστεί.
Η παρουσίαση της «Ιθάκης» στην Πάτρα έμοιαζε λιγότερο με λογοτεχνική εκδήλωση και περισσότερο με πολιτικό deja vu. Ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσε ξανά τον μανδύα του τιμητή, μίλησε για διαφάνεια, θεσμούς και εντιμότητα και προκάλεσε την κυβέρνηση να ρωτήσει τους πολίτες ποιος σεβάστηκε περισσότερο το δημόσιο χρήμα. Μόνο που αυτή η πρόκληση ακούστηκε σαν αστείο χωρίς punchline, σε μια χώρα που πλήρωσε ακριβά το «ηθικό πλεονέκτημα» της πρώτης φοράς Αριστερά.
Με άνεση που προκαλεί απορία, ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε ότι «δεν έχουμε λάθη της κυβέρνησης, έχουμε λάθος κυβέρνηση», λες και το 2015–2019 ήταν μια κακή παρένθεση άλλων. Το τρίτο, αχρείαστο μνημόνιο, οι κλειστές τράπεζες, η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης και η θεσμική εργαλειοποίηση των πάντων φαίνεται πως δεν χωρούν στο αφήγημα της «Ιθάκης». Εκεί, το ταξίδι ήταν δύσκολο, αλλά ο καπετάνιος - πάντα - αλάνθαστος.
Η ειρωνεία περισσεύει, η αυτοκριτική απουσιάζει
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και το ξέσπασμα περί «βαλτών διαφθοράς», με αναφορές σε υποκλοπές, Τέμπη, καρτέλ και ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο ίδιος άνθρωπος που κυβέρνησε με υπουργούς-ρεκόρ καταδικασμένων, με σκιώδεις σχέσεις με εργολάβους και με μια Δικαιοσύνη διαρκώς στο στόχαστρο, εμφανίστηκε ως θεματοφύλακας της καθαρότητας. Η ειρωνεία περισσεύει, η αυτοκριτική απουσιάζει.
Όσο για τον «νέο πατριωτισμό» και το «συλλογικό όραμα» που ευαγγελίζεται; Τα ακούσαμε ξανά. Και την προηγούμενη φορά κατέληξαν σε διχασμό, αυταπάτες και λογαριασμούς που πλήρωσαν οι πολίτες. Η «Ιθάκη» μπορεί να είναι ωραίος τίτλος βιβλίου, αλλά ως πολιτικός προορισμός έχει δοκιμαστεί. Και απορρίφθηκε.
