Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν λεγόταν Παπανδρέου, θα είχε πολλές δυσκολίες στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να ήταν περιπτεράς αν δεν ενοχλούνταν οι συμπαθείς βιοπαλαιστές. Θα μπορούσε να ήταν και τουριστικός πράκτορας ή κάτι παρεμφερές. Πάντως όχι πολιτικός όπως τον προόριζαν από τις 16 Ιουνίου 1952 κι ύστερα….
Όμως, όπως συχνά –πυκνά γίνεται με τους πρίγκιπες ή τους εν αναμονή για στέψη, αποδείχτηκε κάτι ως καφές με ολίγη. Είχε όλες τις δυνατότητες στα χέρια του και όπου ακούμπησε δεν άφησε ίχνος. Και μη πει κάποιος για τη «διαύγεια» και κάτι άλλα παρόμοια….
Ο Παπανδρέου υπήρξε καταστροφικός για τη χώρα και συνάμα αυτοκαταστροφικός. Υπήρξε κληρονόμος αμύθητης πατρικής περιουσίας. ‘Ένα ολόκληρο κόμμα εξουσίας κι ένα όνομα γνωστό στα πέρατα του κόσμου. Εκείνος έγινε πρωθυπουργός λαϊκίζων και διορίζων κηπουρούς και έστειλε κατ’ ευθείαν την χώρα στα σαγόνια του ΔΝΤ. Ύστερα επιχείρησε να υπονομεύσει την θέση της στον ευρωπαϊκό χάρτη της Ευρωζώνης, μέχρι που άκουσε τα μπινελίκια της ζωής του από τον Σαρκοζί που του φώναζε «You are a fucking psycho», («είσαι ένας γαμημένος ψυχασθενής») πατώντας με το ένα πόδι πάνω στην καρέκλα του, ενώ οι γύρω του προσπαθούν να τον συγκρατήσουν, σε σύσκεψη κορυφής. Αμέσως μετά, το ίδιο το κόμμα του τον αποκαθήλωσε! Πρωτοφανές! Μόνο αυτός θα κατάφερνε κάτι τέτοιο. Κι ύστερα ως νεόγερος άρχισε τα πεισματάκια. Μέχρι που διέσπασε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του. Αφού πρώτα είχε διαγράψει τον άνθρωπο που του χάρισε το δακτυλίδι της διαδοχής, τον Σημίτη.
Προχθές, έγινε αυτό που οι πάντες πλην των υποτακτικών και οπαδών της βασιλείας του είχαν προβλέψει. Γκρεμοτσακίστηκε πάλι, όπως τότε που έκανε ποδήλατο και πήγε να φτιάξει την αλυσίδα εν κινήσει…
Προσέξτε: Ο επονομαζόμενος ΓΑΠ δεν έχασε προχθές τις εσωκομματικές εκλογές. Δεν τις έχασε καν στον Α΄ γύρο των εκλογών. Ο ΓΑΠ έχασε εδώ και χρόνια αφού η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας τον είχε απαξιώσει, αν δεν τον διακωμωδούσε. Έχασε από τον Ανδρουλάκη πριν καν ακόμη ανακοινώσει την υποψηφιότητά του. Βλέπετε, ο ίδιος είχε συντελέσει τα μάλα ώστε στον κόσμο της Κεντροαριστεράς –κι ειδικά του ΚΙΝΑΛ- να δημιουργηθεί έντονα αντιπαπανδρεϊκό κλίμα.
Επιπλέον, ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η υποψηφιότητα του δεν ήταν αρχική επιλογή αλλά προέκυψε εξ αιτίας της τροπής που πήραν τα πράγματα με την Φώφη Γεννηματά. Δηλαδή, αν η Φώφη ήταν όρθια δεν θα ήταν υποψήφιος. Άρα για ποιον λόγο να υπερψηφιστεί μετά;
Τα λάθη του ήταν πολλά και συνεχόμενα. Άλλωστε, αν δεν τα έκανε δεν θα ήταν ΓΑΠ. Αρχικά προκάλεσε αντισυσπείρωση που δεν μπόρεσε ποτέ να υπερκεράσει. Η υπεροψία με την οποία εμφανίστηκε και ουσιαστικά η θέλησή του να φύγουν όλοι από τη μέση για να παρελάσει εκείνος, δημιούργησε μέγιστες διαχωριστικές γραμμές κι αποδυνάμωσαν κάθε πιθανότητά του διείσδυσης κι αποδοχής στη βάση της παράταξής του.
Προσέξτε: Δεν πήγε στο debate. Αυτό ερμηνεύθηκε ως προσπάθειά του να επιβάλλει τους δικούς του όρους με την υπεροψία και το υφάκι του κληρονόμου. Τα social media τον περιέλαβαν και έγινε περίγελως. Πολύ περισσότερο όταν στον δεύτερο γύρο ζητούσε εκείνος να γίνει debate, λες κι ήταν εκείνος που επέβαλλε το πότε θα γίνεται ή όχι συζήτηση.
Προσέξτε: Άρχισε να μιλά για …προοδευτικές συμμαχίες και άλλα παρόμοια, αφήνοντας ορθάνοιχτα τα παράθυρα για συνεργασίες με τον ΣΥΡΙΖΑ! Λες και δεν ήξερε ότι η βάση του ΚΙΝΑΛ ήταν μουτζαχεντίν εναντίον του λαΪκισμού ή του ανορθολογισμού και της ανεπάρκειας του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ακύρωνε ουσιαστικά το εκλογικό σώμα της παράταξής του και φυσικά την όποια σοσιαλδημοκρατική ατζέντα του. Του έλεγαν ότι έτσι κινδυνεύει να χαρακτηριστεί νέος Καμμένος, αλλά δεν ίδρωσε το αυτί του. Αλλιώς τι ΓΑΠ θα ήταν;
Προσέξτε: Δεν παραδέχτηκε ούτε σ’ αυτή την περίοδο που διεκδικούσε την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, ότι ήταν εγκληματικό λάθος του η δημιουργία του μορφώματος ΚΙΔΗΣΟ. Ούτε το διέλυσε για να μη του λένε ότι το κρατά ως δίπορτο σε περίπτωση ήττας του.
Προσέξτε: Αγνόησε τις παροτρύνσεις δικών του ανθρώπων ν’ αποσυρθεί από τον Β’ γύρο των εκλογών για να σώσει ότι σώζεται. Αντιθέτως πόλωσε το κλίμα με επιθέσεις εναντίον του Ανδρουλάκη και τελικά απομονώθηκε ο ίδιος.
Προσέξτε: Έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, όταν στην ΕΔΕΚΑΠ είχε ο ίδιος την πλειοψηφία! Κι όταν τον «πρόγκιξαν» στα social media και στο κόμμα ότι επιθυμεί τη διάλυση, ήταν ήδη και πάλι «τσαλακωμένος»…
Η ουσία είναι ότι αργά το βράδυ της Κυριακής και την ώρα που οι δικοί του τού έλεγαν «Γιώργο χάσαμε», εκείνος χόρευε ζεϊμπέκικο (σαν να πατάει σταφύλια) υπό τους ήχους της Συννεφιασμένης Κυριακής! Κι έκλεινε μια πορεία στην πολιτική σκηνή της χώρας προς ανακούφιση πολλών νεοελλήνων. Κι αυτό, λίγες μόλις ημέρες αφού ο Μητσοτάκης εξόφλησε κι απομάκρυνε το ΔΝΤ που ο ΓΑΠ μας έσυρε….
Γιώργο δεν θα μας λείψεις. Περιμένουμε απλά την θυγατέρα σου… Με την ελπίδα να έχει μοιάσει στη μαμά της…
