Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται, λέει ο θυμόσοφος λαός κι αυτό ταιριάζει γάντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στα στελέχη του που πανηγυρίζουν επειδή στη… Χιλή νίκησε στις εκλογές ο Κεντροαριστερός Γκαμπριέλ Μπόριτς!
Και τι δεν ακούσαμε. Μέχρι κι ότι η αλλαγή στην ανθρωπότητα ξεκινάει από τη Χιλή! Πλήρης οικειοποίηση του αποτελέσματος. Σαν να νίκησε ο Μαδούρο ένα πράγμα. Ο Παπαδημούλης ανέφερε ότι τα νέα της Χιλής είναι θαυμάσια. Ο Αρβανίτης που επί χρόνια διαμόρφωνε την κοινή γνώμη δια της ΕΡΤ, βρήκε ότι η ελπίδα επιστρέφει. Η δε καθηγήτρια Σία Αναγνωστοπούλου βροντοφώναξε ότι η ελπίδα έρχεται από τη Χιλή. Ο Νίκος Παππάς δεν άφησε άνθρωπο για άνθρωπο που να μη του επεσήμανε τη νίκη της Αριστεράς στη Χιλή! Στο ίδιο μοτίβο –λες και κάποιος τους κούρντισε όλους ταυτοχρόνως και τους έμαθε το ποίημα- και διάφοροι αοιδοί. Εκ των γνωστών για τα Αριστερά της αισθήματα αοιδός έγραψε στο fb ότι … «απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του θαυμαστή του Πινοσέτ εξέλεξε την ελπίδα για μια κοινωνία Δίκαιη! Venceremos! Και στα δικά μας!»… Τέλος, μεταξύ άλλων ο ίδιος ο Τσίπρας σε ανάρτησή του ανέφερε: «Η ελπίδα μπορεί να κερδίσει τον φόβο και το σκοτάδι. Στεκόμαστε μαζί με τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Χιλής».
Θυμίζω ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε το 2013 ότι ο λαός της Βενεζουέλας έχει δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα»! Το ποιος ήταν τελικά ο τραμπούκος που κατά τον Τσίπρα αποτελούσε ελπίδα, το έμαθαν καλά οι υπήκοοί του αλλά και η παγκόσμια κοινότητα.
Συνομιλώντας λοιπόν με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ νομίζει κάποιος ότι η νίκη του Κεντροαριστερού στη Χιλή σημαίνει κατακρήμνιση του Μπάιντεν, του Μακρόν, διάλυση του Dow Jones ή και της Τράπεζας της Αγγλίας! Σε σημείο που ν’ αναρωτιέται αν οι κατοικοεδρεύοντες στην Κουμουνδούρου πατάνε τα πόδια τους στη γη.
Η αλήθεια είναι ότι με την υποψηφιότητα και τελικά τη νίκη του Μπόριτς στη Χιλή, δεν είχε ασχοληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε τον θεωρούσαν ότι ιδεολογικά είναι πιο κοντά στο ΚΙΝΑΛ παρά σ’ εκείνους. Μια άλλη αλήθεια είναι ότι δεν είχαν ασχοληθεί σχεδόν ποτέ με τη Χιλή, παρά το γεγονός ότι μετά τον Πινοσέτ είχε εκλεγεί ο σοσιαλιστής Λάγος (2000) κι η σοσιαλίστρια Μπατσελέ (2006, 2014, 2018).
Τότε, τι έγινε τώρα και πανηγυρίζουν θεωρώντας ότι άλλαξε ο κόσμος;
Απλά πράγματα: Ανδρουλάκης!
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν προπαγανδιστική ανάσα ελπίδας! Κι απ’ το τίποτα βρέθηκε… Μπόριτς.
Και τον οικειοποιήθηκαν! Μόλις συνειδητοποιήσουν ότι δεν μιλάει για …εθνικοποιήσεις ή κυρίως αναφέρεται σε «δημοσιονομική υπευθυνότητα», θα χαλάσει το αφήγημά τους. Μα δεν βαριέσαι. Θα έχουν κάνει το κομμάτι τους. Κυρίως με το προεκλογικό σύνθημα του Μπόριτς από το οποίο ξαφνικά τον αγάπησαν: «Είμαστε ή ενότητα είμαστε η ελπίδα. Είμαστε περισσότεροι όταν είμαστε μαζί». Αυτό το τελευταίο, το «μαζί» το λένε μέσω Μπόριτς στον Ανδρουλάκη! Κι ο νοών νοείτο…
