Όσοι βρίσκονταν στο Μέγαρο Μαξίμου προχθές, Πέμπτη μεσημέρι, μάλλον θα πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες μόλις άκουσαν την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο Τσίπρας προς την κυβέρνηση. Κι αυτό επειδή η κυβέρνηση δεχόταν πιέσεις εξ αιτίας της κακής διαχείρισης της κακοκαιρίας, ίσως για πρώτη φορά μετά την εκλογική της νίκη το 2019.
Επιπλέον, δεν υπάρχει πολιτικός αναλυτής που να μην αναφέρει ότι αυτή η πρόταση μομφής του Αλέξη Τσίπρα θεωρείται σημαντικό πολιτικό λάθος, φανερώνει κομματική και προσωπική πίεση, ίσως και πολιτική επιπολαιότητα.
Όσοι γνωρίζουν τα δεδομένα αυτής της πρότασης μομφής, ισχυρίζονται ότι έγινε σχεδόν εν κρυπτώ από τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πλην ενός μικρού κύκλου συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα. Ουδείς εξ εκείνων που διαφωνούν με τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε προσωπικό κόμμα Τσίπρα, γνώριζε το παραμικρό. Δείγμα ότι η σχέση κι η εμπιστοσύνη ανάμεσά τους έχει πληγεί σημαντικά. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ανήκει στην «αυλή» Τσίπρα ισχυριζόταν χθες στη Βουλή ότι αντί να αφεθεί η κυβέρνηση να φθείρεται ή και να αναγκάζεται να απολογείται, της έδωσε τη δυνατότητα να συσπειρωθεί, μαζί φυσικά με την κοινοβουλευτική της ομάδα.
Έτσι είναι τα πράγματα. Οι πομπώδεις εκφράσεις Τσίπρα και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν αδιάφορη τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Εδώ και τόσο καιρό, επί παραδείγματι, η Κουμουνδούρου ωρύεται ότι έχουμε… χούντα! Οι πολίτες ξέρουν ότι δεν έχουμε κι ο λόγος του ΥΡΙΖΑ καθίσταται γραφικός. Προχθές ο Αλέξης Τσίπρας εκστόμισε ότι «έχουμε τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από την μεταπολίτευση και μετά». Ο κόσμος γνωρίζει ότι δεν είναι έτσι, εξ ου κι ο ίδιος κατρακυλάει θορυβωδώς στις δημοσκοπήσεις. Είπε, επίσης, ότι «ήρθε η ώρα να φύγετε, ν’ ανασάνει ο τόπος»! Ποιος το πιστεύει αυτό; Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να το θέλει, με τέτοια ποσοστά ανάπτυξης σε τόσο δύσκολες συνθήκες, με την μεταρρύθμιση Πιερρακάκη να «τρέχει» ή με τη χώρα να θωρακίζεται με αεροπλάνα και βαπόρια;
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Ο Τσίπρας «διαβάζει» πάντα λάθος τα γεγονότα, τις στιγμές, τα δεδομένα. Όταν έχει κάνει τη χειρότερη διακυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος , ίσως κι από τα χρόνια του Δηληγιάννη, δεν μπορεί να προκαλεί μια πολυθεματική συζήτηση (έτσι εξελίσσεται πάντα κάθε πρόταση μομφής) που η σύγκριση δεν τον ευνοεί. Εκτός αν δεν το αντιλαμβάνεται. Αν δεν αντιλαμβάνεται, δηλαδή, ότι σε κανένα πεδίο διακυβέρνησης η δική του κυβέρνηση θεωρείται ότι υπερείχε της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κάθε σύγκριση, στα πάντα, δεν τον ευνοεί. Δεν το καταλαβαίνει; Δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να πέσει ο Μητσοτάκης από μια συζήτηση εφ όλης της ύλης ή επειδή έκλεισε η Αττική οδός;
Άρα είναι άλλα τα κίνητρα Τσίπρα, προφανώς κοντόφθαλμα, με στόχο την καλλιέργεια ρηχών εντυπώσεων με φραστικούς βερμπαλισμούς και καλλιέργεια έντασης και πόλωσης. Είναι η πίεση που δέχεται εντός του κόμματός του από κορυφαία στελέχη που δεν συμφωνούν με τις θελήσεις του και βλέπουν την κατηφόρα που έχει πάρει το κόμμα τους δημοσκοπικά αλλά –κακά τα ψέματα- είναι ορατό πια και στην κοινωνία.
Είναι κι η παρουσία του Ανδρουλάκη που χωρίς να έχει πει κουβέντα ανατρέπει τα δεδομένα στην Κεντροαριστερά. Κι αυτό δεν είναι διόλου τιμητικό για τον Τσίπρα. Εξ ου κι επιχειρεί να σπεκουλάερει με την αδυναμία του προέδρου του ΚΙΝΑΛ να παρίσταται στη Βουλή, επιχειρώντας να φανεί ως ηγέτης της αντιπολίτευσης και της Κεντροαριστεράς. Μα ούτε αυτό μπορεί να καταφέρει. Άλλωστε η υπερψήφιση της πρότασης μομφής από τον Ανδρουλάκη μάλλον αφοπλίζει τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Μητσοτάκης θα λάβει τη δεύτερη ψήφο εμπιστοσύνης σε διάστημα ενός μηνός (η πρώτη αφορούσε την υπερψήφιση του προϋπολογισμού, που πάντα θεωρείται τέτοια) και ταυτοχρόνως θα υπενθυμίσει στην κοινωνία όλες όσες διαφορές τον χωρίζουν από τον Αλέξη Τσίπρα. Διαφορές ορατές ακόμη και σ’ ένα παιδί που πηγαίνει στο δημοτικό…
