Από τα Τέμπη στη Μόσχα, ο Νίκος Νικολόπουλος στήνει αφήγημα συνωμοσίας με φιλορωσικό άρωμα και λαϊκιστική υπερβολή.
Ο Νίκος Νικολόπουλος βρήκε, επιτέλους, τον «αντικειμενικό» κριτή για τα Τέμπη: όχι τη Δικαιοσύνη, όχι τους θεσμούς, αλλά τους ρωσικούς δορυφόρους. Με μια επιστολή-θρύλο προς τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο πρώην υπουργός επιχειρεί να ανεβάσει τη συνωμοσία σε τροχιά χαμηλής γήινης… ευθύνης. Γιατί όταν δεν σε βολεύει η πραγματικότητα, πάντα υπάρχει το διάστημα.
Το αφήγημα έχει όλα τα υλικά του λαϊκισμού: «ομάδα δικηγόρων», «ευρύτερη προσπάθεια», «αποδεικτικά στοιχεία που έρχονται». Στοιχεία, όμως, χωρίς στοιχεία. Χρονοδιάγραμμα χωρίς χρόνο. Και μια τραγωδία που, αντί να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, γίνεται σκηνικό για σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Αντί για κάμερες ασφαλείας, ζητάμε δορυφόρους. Αντί για θεσμική έρευνα, τηλεοπτικές εξαγγελίες.
Ακόμα αφήγημα αγανάκτησης
Δεν είναι, βέβαια, τυχαία η επιλογή κατεύθυνσης. Η Μόσχα εμφανίζεται ως ο «ουδέτερος» σωτήρας της αλήθειας, σε μια γραμμή που μυρίζει φιλορωσική προπαγάνδα με ελληνικούς υπότιτλους. Όταν ο πόλεμος της πληροφορίας βαφτίζεται «δημοσιογραφική διερεύνηση», ο λαϊκισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος: αμφισβήτησε τους πάντες, εμπιστεύσου τους «άλλους».
Και κάπως έτσι, η υπόθεση των Τεμπών εργαλειοποιείται για ακόμη μία φορά. Όχι για να φωτιστεί, αλλά για να θολώσει. Όχι για να δικαιωθούν οι συγγενείς, αλλά για να στηθεί ένα ακόμα αφήγημα αγανάκτησης. Ο Νίκος Νικολόπουλος δεν αναζητά απαντήσεις· αναζητά ακροατήριο. Και όταν η πολιτική γίνεται performance, ο δορυφόρος είναι απλώς το επόμενο μικρόφωνο.
