«Με βαθιά θλίψη» αποχαιρετά ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, τη Σύλβα Ακρίτα, η οποία έφυγε χθες από τη ζωή.
Ήταν, όπως σημειώνει, «μία ιστορική μορφή του κοινοβουλευτισμού που υπηρέτησε την πολιτική και τον συνάνθρωπο με ήθος και συνέπεια, παραμένοντας ενεργή και αφοσιωμένη στα δικαιώματα των ευάλωτων ομάδων».
Συγκεκριμένα, σε δήλωσή του για τον θάνατο της πρώην βουλευτή και υφυπουργού, ο πρόεδρος της Βουλής αναφέρει ότι «ως η πρώτη γυναίκα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ»- εξελέγη για πρώτη φορά το 1974- η Σύλβα Ακρίτα «πορεύθηκε στον δημόσιο βίο με υψηλό αίσθημα ευθύνης». Το 1981 εξελέγη εκ νέου βουλευτής, «συγκεντρώνοντας τις περισσότερες ψήφους από κάθε άλλη γυναίκα υποψήφια. Στις εκλογές του 1989, πέτυχε την επανεκλογή της στη Β' Αθηνών, αποτελώντας τη μοναδική γυναίκα που εξελέγη στη συγκεκριμένη περιφέρεια, ενώ το 1993 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας, εκπροσωπώντας τη χώρα και ως μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης».
Όπως τονίζει ο Νικήτας Κακλαμάνης, η Σύλβα Ακρίτα «υπήρξε υπόδειγμα αγωνιστικότητας με σημαντική αντιδικτατορική δράση. Κατά την κοινοβουλευτική της διαδρομή και από τη θέση ευθύνης της υφυπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1986, άφησε το θετικό της αποτύπωμα στον εκσυγχρονισμό της Πρόνοιας, στηρίζοντας έμπρακτα τους πρόσφυγες, τα ΑμεΑ και θεσμοθετώντας μεταρρυθμίσεις για την υιοθεσία».
Κλείνοντας τη δήλωσή του, ο πρόεδρος της Βουλής εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά του στην κόρη της Σύλβας Ακρίτα, Έλενα, στην οικογένεια και τους οικείους της.
Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ
Σημειώνεται ότι η Σύλβα-Καίτη Ακρίτα πρώην υφυπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μητέρα της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Έλενας Ακρίτα, έφυγε χθες από τη ζωή.
Η Σύλβα - Καίτη Ακρίτα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1928 και ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Γιαβάσογλου, γερουσιαστή του Ελευθερίου Βενιζέλου ο οποίος διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας την περίοδο 1954-1955.
Το 1967, κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας οργανώθηκε στην αντιδικτατορική οργάνωση Πατριωτικό Μέτωπο. Για τη δράση της αυτή συνελήφθη από το καθεστώς των συνταγματαρχών και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη.
Το 1974, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ενώ εξελέγη και για πρώτη φορά βουλευτής Β' Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος.
Το 1984, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουλίου 1989, η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ την εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Πολιτισμού.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1989, εξελέγη μέλος (αναπληρωτής γραμματέας) του προεδρείου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και στις 29 Νοεμβρίου στη ψηφοφορία που έγινε από τη ΚΟ του ΠΑΣΟΚ που προέκυψε από τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, επανεξελέγη μέλος του προεδρείου της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1989, ως μέλος του προεδρείου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ορίστηκε επικεφαλής του Τομέα Κοινωνικών Υποθέσεων με αρμοδιότητα στα υπουργεία Υγείας-Πρόνοιας, Εργασίας και Μεταφορών.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά την 1η Νοεμβρίου δεν κατάφερε να εκλεγεί μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, αν και υποδείχθηκε από τον πρόεδρο του κόμματος, Ανδρέα Παπανδρέου.
Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Διετέλεσε υφυπουργός Υγείας Πρόνοιας & Κοιν. Ασφαλίσεων από τις 31 Οκτωβρίου 1986 έως τις 22 Ιουνίου 1988.
Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές 17/11/1974, 18/10/1981, 02/06/1985, 18/06/1989, 05/11/1989, 08/04/1990 και 10/10/1993 .
