Το 1974 η Ελλάδα βγαίνει από το σκότος της δικτατορίας και η Δημοκρατία αποκαθίσταται από τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στις 4 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ο Εθνάρχης ιδρύει τη Νέα Δημοκρατία και δημοσιεύει την Ιδρυτική Διακήρυξή της, η οποία αναδεικνύει την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.
Από τότε πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια, όμως η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε ο βασικός, ο σταθερός πυλώνας του πολιτικού συστήματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα μας. Κανένας πολιτικός αντίπαλος δεν το κατάφερε. Ο μεγάλος «εχθρός», το ΠΑΣΟΚ, διαλύθηκε στα χρόνια του Μνημονίου, ενώ αντίθετα η Νέα Δημοκρατία ενδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο. Φυσικά, υπήρχε λόγος, και μάλιστα πολύ σοβαρός, για τον οποίο παρέμεινε η εγγυήτρια δύναμη της Δημοκρατίας μας, που δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι για 50 ολόκληρα χρόνια στάθηκε μονίμως στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη μεταδικτατορική εποχή ως την αποκατάσταση ολόκληρης της χώρας στα μεταμνημονιακά χρόνια, η ιστορική κεντροδεξιά παράταξη «έβαλε πλάτη», ώστε η Ελλάδα σήμερα να είναι ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Φυσικά και υπάρχει πολλή δουλειά ακόμη, οι παθογένειες του κράτους είναι πολλές... Ομως κάτι πραγματικά αλλάζει κι αυτό φαίνεται και υιοθετείται τόσο διεθνώς όσο και από τους διαχρονικούς αντιπάλους της παράταξης.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι αποφάσεις πήρε η Νέα Δημοκρατία όταν βρέθηκε σε κρίσιμα σταυροδρόμια, και πώς αυτές βοήθησαν την Ελλάδα να σταθεί όρθια.
Η ένταξη στην ΕΟΚ
Στις 28 Μαΐου 1979 η Ελλάδα κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά, το οποίο καθορίζει την κοινωνική, οικονομική και πολιτική πορεία της μέχρι και σήμερα. Εκείνη την ημέρα υπογράφεται στο Ζάππειο Μέγαρο η Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, με βασικό πρωταγωνιστή τον πολιτικό που εργάστηκε για το μεγάλο όραμα της ένταξης της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τα λόγια του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν στην τελετή έρχονται να επισφραγίσουν τη σημασία της ημέρας εκείνης: «Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν Ευρώπη (...), η Ευρώπη ξαναβρίσκει την Ευρώπη». Η ψυχή της Ευρώπης, η Ελλάδα, είναι στην Ενωση, είναι στην ΕΟΚ, ανήκει στη Δύση και από τότε γνωρίζει τη μεγαλύτερη ευημερία που γνώρισε ποτέ, τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης όσο και σε χρονική διάρκεια.
Η κυβέρνηση Ζολώτα
Οποιοδήποτε κόμμα που σκέφτεται μόνο το μικροκομματικό συμφέρον του, το 1989 δεν θα συμμετείχε σε αυτήν την οικουμενική κυβέρνηση. Η χώρα, όμως, είχε ανάγκη από κυβέρνηση και το αίσθημα ευθύνης τόσο της παράταξης όσο και του αειμνήστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη επέβαλαν το σωστό. Οικουμενική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον οικονομολόγο και ακαδημαϊκό Ξενοφώντα Ζολώτα.
Ο διορατικός Μητσοτάκης
Το 1994, από το βήμα της Βουλής, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προειδοποιούσε πως η Ελλάδα θα αναγκαστεί να ζητήσει την βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οπως έλεγε σε εκείνη την ομιλία, «το τραγικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείμματα, ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτης στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο».
Πράγματι, η Ελλάδα οδηγήθηκε να καταφύγει ικέτης στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Αν, όμως, είχε εφαρμόσει πιο συνετή πολιτική, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν από τους πολιτικούς που ούτε χάιδευαν αυτιά ούτε χαρίστηκαν σε κανέναν. Ούτε όταν χρειάστηκε ως πρωθυπουργός να τα βάλει με τους συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ για την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού. Πάντα με αίσθημα ευθύνης και πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Το «όχι» στα Σκόπια
Το 2008 η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση και ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα δύσκολο και σύνθετο ζήτημα, την ονομασία των Σκοπίων, με στόχο την ένταξη της γείτονος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι κι ενώ όλοι είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» στη Βορειοατλαντική Ενωση, ο Κώστας Καραμανλής ασκεί το περίφημο βέτο, μη επιτρέποντας στα Σκόπια να προχωρήσουν με τις ανοησίες τους.
Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας συμφωνεί για την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», προκειμένου να βραβευθεί με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο φυσικά δεν πήρε ποτέ! Ο ένας πρωθυπουργός για το καλό της χώρας, ο άλλος για ένα Νόμπελ, επειδή έτσι του έταξαν. Η σωστή πλευρά της Ιστορίας εμφανέστατη...
Η αλήθεια Καραμανλή
Το 2009 η Ελλάδα οδηγείται σε εκλογές, έπειτα από πενταετή διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ οδηγούνται στις κάλπες με συγκεκριμένα αφηγήματα. Συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί το αφήγημα «πάρε κόσμε», ως συνήθως, με το χαρακτηριστικό και... ιστορικό «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου να στοιχειώνει ακόμα τις μνήμες μας.
Τότε, ο Κώστας Καραμανλής μιλάει με την ξεκάθαρη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό, εξηγώντας τη δύσκολη κατάσταση με τη διεθνή οικονομική κρίση, για την οποία ξεκαθαρίζει ότι δεν γίνεται να μην επηρεάσει και τη χώρα μας. Κάνει λόγο για πάγωμα μισθών και συντάξεων και για ορισμένες περικοπές που αν γίνονταν τότε, όλα πιθανόν να ήταν καλύτερα κατά τα επόμενα χρόνια. Μάταιος, όμως, ο κόπος του μπροστά στο «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ. Το αποτέλεσμα; Χρεοκοπία στις 6 Μαΐου 2010, ΔΝΤ, Τρόικα, δανειστές και δέκα χρόνια Μνημόνια. Αλλη μια φορά, η σωστή και η λάθος πλευρά της Ιστορίας...
Η κυβέρνηση Παπαδήμου
Το 2011 η Ελλάδα είναι «φτερό στον άνεμο», με τον Γιώργο Παπανδρέου να μην μπορεί να κοντρολάρει απολύτως τίποτα και να αφήνει εξωγενείς παράγοντες να κρατούν το τιμόνι της χώρας. Ενδεικτική της κατάστασης είναι η πρότασή του για δημοψήφισμα απέναντι στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την οριστική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, που τον εξαναγκάζει και σε παραίτηση.
Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, όμως ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς «βάζει πλάτη» και η γαλάζια παράταξη συμμετέχει στη συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Το γεγονός αυτό είχε μεγάλο πολιτικό κόστος για την Κεντροδεξιά, το οποίο, όμως, αγνόησε παντελώς ο Αντώνης Σαμαράς, όπως και οι προκάτοχοί του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Το τρίτο Μνημόνιο
Τον Αύγουστο του 2015, με το μπάχαλο του ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε συμβιβασμό, ψηφίζοντας το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο έπειτα από το δημοψήφισμα-παρωδία. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι έτοιμοι να πέσουν από την εξουσία και να μην καταφέρουν να κρατήσουν τη χώρα εντός ευρωζώνης. Τότε η Νέα Δημοκρατία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη δίνει και πάλι τη λύση, υπερψηφίζοντας τη συμφωνία και κρατώντας τη χώρα όρθια και στο ευρώ.
Η πρόταση δυσπιστίας
Το 2018 η Νέα Δημοκρατία, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πλέον στο τιμόνι, καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τους χειρισμούς στην υπόθεση «Βόρεια Μακεδονία», δηλαδή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει ότι το κράτος έχει συνέχεια και πως αν η Συμφωνία ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο, μετά δεν αλλάζει.
Ούτε ο «δεξιός» Πάνος Καμμένος κατάφερε να ακυρώσει τη Συμφωνία. Αντιθέτως, οι βουλευτές των ΑΝΕΛ (Ελενα Κουντουρά κ.λπ.), που πουλούσαν πατριωτισμό τάχα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, «βολεύτηκαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ με καρέκλες βουλευτών και ευρωβουλευτών. Για άλλη μια φορά η σωστή και η λάθος πλευρά της Ιστορίας...
Οι μεγάλες κρίσεις
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κλήθηκε να αντιμετωπίσει συνεχείς κρίσεις, κυρίως διεθνείς αλλά και εσωτερικές, όπως η παρ’ ολίγον κρίση στο μεταναστευτικό, με την έφοδο λαθρομεταναστών καθοδηγούμενων από την Τουρκία, ωσότου ο Ελληνας πρωθυπουργός έκλεισε τα σύνορα σε μία νύχτα.
Ομως, η μεγαλύτερη κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ήταν φυσικά η παγκόσμια πανδημία του κορονοϊού. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το ελληνικό κράτος λειτούργησε στην εντέλεια και πέτυχε τον εμβολιασμό του πληθυσμού σε χρόνο dt. Παρακάμφθηκαν εν ριπή οφθαλμού όλες οι χρόνιες παθογένειες της χώρας μας και λειτούργησαν όλα άψογα, έχοντας εν συνόλω την καλύτερη αντιμετώπιση της πανδημίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Και φυσικά, η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίζονται με θάρρος την δοκιμαζόμενη Ουκρανία απέναντι στον εισβολέα Βλαντιμίρ Πούτιν, παίρνοντας ξεκάθαρη θέση, χωρίς ανέξοδα μισόλογα και ανούσιες διπλωματίες.
Και μια ειδική μνεία στον Κυριάκο Μητσοτάκη: Ηταν ο μοναδικός (βουλευτής τότε) της Νέας Δημοκρατίας που το 2015 δεν ψήφισε τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κάτι ήξερε...
