Ο θάνατος του Γιάννη Μπουτάρη, πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης και διακεκριμένου επιχειρηματία, προκάλεσε βαθιά θλίψη σε όλη την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μήνυμά του, χαρακτήρισε τον εκλιπόντα ως έναν «ευπατρίδη της καθημερινότητας», υπογραμμίζοντας την πολυσχιδή προσφορά του στην κοινωνία.
Η πολυσχιδής προσφορά του Γιάννη Μπουτάρη
Ο Γιάννης Μπουτάρης δεν υπήρξε μόνο οραματιστής δήμαρχος της αγαπημένης του πόλης, αλλά και εμβληματικός επιχειρηματίας και πρωτοπόρος της οικολογίας ως ιδρυτής του «Αρκτούρου». Η παρουσία του ταυτίστηκε τόσο με την ευγενική συμπεριφορά όσο και με τη ριζοσπαστική σκέψη.
Η σχέση του πρωθυπουργού με τον Γιάννη Μπουτάρη
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μνεία στη φιλία που τους συνέδεε, σημειώνοντας ότι το πνεύμα του Μπουτάρη έμεινε πάντα μακριά από τη «φυλακή» των δογμάτων και των συμπλεγμάτων. Αναφέρθηκε στην τελευταία τους συνάντηση, λίγο πριν από τις τελευταίες εκλογές, όταν φιλοξενήθηκε στο ξακουστό οινοποιείο του Μπουτάρη.
Ο Γιάννης Μπουτάρης θα μείνει στη μνήμη όλων για τη ζεστασιά του, τη γενναιότητα με την οποία αντιμετώπιζε τα προβλήματα και την ανοιχτότητά του σε όλα τα νεανικά ρεύματα. Η ακτινοβολία του θα διαρκεί, όπως σημείωσε ο Πρωθυπουργός, και τα ειλικρινή συλλυπητήρια απευθύνονται στην οικογένειά του.
Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός αναφέρει: «Η Θεσσαλονίκη, η Βόρεια Ελλάδα και ολόκληρη η χώρα αποχαιρετούν μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Ο Γιάννης Μπουτάρης δεν υπήρξε μόνο οραματιστής δήμαρχος της αγαπημένης του πόλης. Ούτε μόνο εμβληματικός επιχειρηματίας και πρωτοπόρος της οικολογίας ως ιδρυτής του «Αρκτούρου». Πάνω από όλα ήταν ένας άξιος πολίτης. Και ένας «ευπατρίδης της καθημερινότητας».
Ένας ζεστός άνθρωπος, που ήξερε να αντιμετωπίζει και να ξεπερνά με γενναιότητα τα προβλήματα. Και, ταυτόχρονα, να λατρεύει την τέχνη, ανοιχτός σαν αιώνιος έφηβος σε όλα τα νεανικά ρεύματα. Η παρουσία του ταυτίστηκε, έτσι, τόσο με την ευγενική συμπεριφορά, όσο και με τη ριζοσπαστική σκέψη.
Είμαι περήφανος που με τιμούσε με τη φιλία του, καθώς το πνεύμα του έμεινε πάντα μακριά από τη φυλακή των δογμάτων και των συμπλεγμάτων. Αυτό είχα διαπιστώσει και στην τελευταία μας, δυστυχώς, συνάντηση, λίγο πριν από τις τελευταίες εκλογές, όταν με φιλοξένησε στο ξακουστό οινοποιείο του.
Κρατώ από τότε τη γαλήνη στο χαμόγελό του. Τη σπίθα στα μάτια του. Και την ηρεμία στα λόγια του. Έτσι θα τον θυμούνται όσοι τον ήξεραν. Αλλά και όσοι δεν έτυχε να τον γνωρίσουν από κοντά, σίγουρα κάπως έτσι θα τον διατηρήσουν στη μνήμη τους. Γιατί, πράγματι, ο κυρ-Γιάννης είχε μία ξεχωριστή ακτινοβολία που θα διαρκεί… Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».
