Αυτός ο Παύλος ο Πολάκης όλο ωραίες ιδέες είναι. Θυμάστε όταν είπε ότι πρέπει να καταργηθεί η Διαύγεια, γιατί, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ένα «κάστρο» όπου κάποιοι εκεί μέσα «τρώνε» και «το έχουν φτιάξει για να μην μπει και φάει και κάποιος άλλος»; Σου λέει, αφού δεν τρώνε οι δικοί μας, δεν μπορεί, θα τρώνε οι άλλοι. Το ότι η Διαύγεια λέγεται Διαύγεια ακριβώς για να μην «τρώει» κανένας, δεν μπορεί να το επεξεργαστεί η κομματοκρατική αντίληψη που έχει για την πολιτική. Παρόμοιο κόλλημα επεξεργασίας έχει και με τη Δικαιοσύνη, για αυτό και τα βάζει μονίμως μαζί της…
Την προηγούμενη εβδομάδα, σε διαδικτυακή εκδήλωση Τ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και σχετικά με το τι πρέπει να αλλάξει το κόμμα του (ότ)αν ξανακυβερνήσει, είπε τα παρακάτω: «Επειδή την άλλη φορά πρέπει να είναι αλλιώς, για να είναι αλλιώς πρέπει να αλλάξουμε σκοπό. (…) Πρώτον, δημιουργία δεύτερης σχολής δικαστών. Γιατί πρέπει να ανανεωθεί το σώμα. Και θα μπορούσαμε να σκεφτούμε και ένα πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου γι’ αυτούς που είναι πάνω από 58-59-60 ετών…»
Άλλη μία εξαιρετική ιδέα από τον Παύλο Πολάκη! Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί κρατιέται και δεν λέει τα πράγματα ακριβώς όπως τα αισθάνεται, αφού έχει την πλήρη στήριξη του αρχηγού του, Αλέξη Τσίπρα… Γιατί να μην ονομαστεί η δεύτερη σχολή δικαστών «ΙΕΚ ΣΥΡΙΖΑ» ας πούμε; Ή γιατί να μην ισχύσει η εθελούσια για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας; Να ανανεωθεί πιο γρήγορα και το σώμα… Όταν έχεις υπερβεί ήδη τα εσκαμμένα, δεν έχεις λόγο να καταπιέζεσαι και να περιορίζεσαι σε λεπτομέρειες.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή η «πολακικής» σύλληψης δεύτερη σχολή δικαστών που προφανώς θα λειτουργεί παράλληλα με την πρώτη, την κανονική, είναι μία ιδέα πιστή στην συριζαϊκή αντίληψη για την πολιτική στην πράξη. Πρόκειται για εκείνη την αντίληψη που βασίζεται στα περί ουτοπίας σύνδρομα της Αριστεράς, όπου όταν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, μπορούμε να φτιάξουμε μία άλλη πραγματικότητα, παράλληλη, στην οποία θα μπορέσουμε να ζήσουμε μακάριοι.
Θυμηθείτε, λ.χ., το Παράλληλο Πρόγραμμα… Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με τα μνημόνια πάνω από το κεφάλι του, εφηύρε ένα πρόγραμμα με παροχές, διορισμούς και ό,τι άλλο τέλος πάντων φαντασιωνόταν ότι θα έκανε αν υπήρχαν λεφτόδεντρα, και ήταν τόσο περήφανος για αυτό, που το ονόμασε κανονικότατα «Παράλληλο Πρόγραμμα»! Κόστιζε πάνω από 100 δισ., αλλά επειδή η πραγματικότητα είναι πεισματάρικο πράγμα, τελικά δεν εφαρμόστηκε. Όταν, δε, έγινε αντιληπτό από τους εμπνευστές του ότι το συριζαϊκό κράτος δεν θα κτιστεί με δανεικά αλλά με τον ιδρώτα του ιδιωτικού τομέα, μία άλλη φοβερή ιδέα έπεσε στο τραπέζι: να δημιουργηθεί παράλληλο σύστημα τραπεζών(!), «το οποίο δεν θα είναι υπό την εποπτεία της ΕΚΤ» (δήλωση Γ. Δραγασάκη στη Βουλή, 31/10/2015). Όπως καταλαβαίνετε, με άλλα δύο χρόνια στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έφτιαχνε και μία παράλληλη Ελλάδα…
Όταν ένας πολιτικός σχηματισμός διακατέχεται από τέτοια άρνηση απέναντι στην πραγματικότητα, είναι λογικό κι επόμενο να περιφρονεί το κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα που την διαμορφώνει και να βλέπει καχύποπτα, αν όχι εχθρικά, έναν από τους κύριους πυλώνες του, τη Δικαιοσύνη. Κι αν αυτό το σύστημα αντέχει σε πείσμα των επαναστατικών ονειρώξεων της Αριστεράς, εκείνη επιμένει στο δικό της, παράλληλο κόσμο… Έχει τη δική της, παράλληλη «δημοκρατία», μέσα στις συνελεύσεις των συλλογικοτήτων της, όπου νομιμοποιεί τη δική της, παράλληλη εξουσία, όπως αυτή εκφράζεται σε καταλήψεις και λοιπά έκτροπα… Ε, δεν θα ολοκληρωνόταν η εικόνα αν είχε και τη δική της, παράλληλη δικαιοσύνη; Κι έτσι, η παράλληλη πραγματικότητα θα μπορεί να γίνει εναλλακτική, από εναλλακτική θα μπορεί να γίνει μετά κυρίαρχη και, στο τέλος, ζήτω η κομμουνιστική ουτοπία!
«Υπερβολές» θα πείτε. Μπορεί, αλλά εδώ δεν λέμε τι θα γίνει, λέμε τι θέλουν κάποιοι να γίνει. Αν και σε αυτή την περίπτωση υπερβολές σας φαίνονται, όσο κάθεστε και περιμένετε τη στροφή του Αλέξη Τσίπρα στη σοσιαλδημοκρατία, σκεφτείτε τα συνθήματα με τα οποία έγινε πριν λίγα χρόνια κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και πείτε μας σε ποιο από αυτά θα διαφωνεί σήμερα ο Πολάκης…
