Πρώτη φορά στα χρονικά έχουμε κυβέρνηση που διανύει το δεύτερο μισό της δεύτερης τετραετίας της, και η φθορά της εξουσίας είναι μικρότερη από τη φθορά της αντιπολίτευσης.
Και για να προλάβω τα εξυπνακίστικα σχόλια, φυσικά και υπάρχει φθορά στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας - εξάλλου τα πιάτα τα σπάει όποιος τα πλένει - αλλά το ότι μετά από έξι και πλέον χρόνια, δεν υπάρχει σοβαρό αντιπολιτευτικό πλέγμα να καταθέσει μία, έστω μία εναλλακτική, υγιής πρόταση διακυβέρνησης, είναι ένα γεγονός που θα έπρεπε να προβληματίσει βαθιά όλους όσους παρακαλάνε και μεθοδεύουν με χίλιους δύο τρόπους την κατάρρευση Μητσοτάκη, αλλά όταν τους ρωτάς μετά από αυτόν ποιος, απάντηση δεν παίρνεις.
Και για να τα πάρουμε από την αρχή, από τον Ιούλιο του 2019 δημοσκοπικά τουλάχιστον, τρία κόμματα έκατσαν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ που γεννήθηκε και πέθανε τρεις φορές και τώρα οδεύει προς συγχώνευση με το πολυαναμενόμενο κόμμα Τσίπρα - όπως τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα -, το ΠΑΣΟΚ που ξύπνησε μια μέρα αξιωματική αντιπολίτευση και ούτε και κατάλαβε από που του ήρθε, και η Πλεύση Ελευθερίας ή αλλιώς σκέτο Ζωή που εκμεταλλεύτηκε την τραγωδία των Τεμπών και όταν το θέμα ήταν στην επικαιρότητα με τις διαδηλώσεις, έκανε δημοσκοπικό και πάλι πάρτι, αφού ούτε το ίδιο το κόμμα πίστευε αυτό που του συμβαίνει.
Εσωκομματικές στο ΠΑΣΟΚ και στροφή επί της ουσίας 360 μοιρών, εσωκομματικές στο ΣΥΡΙΖΑ και δύο διασπάσεις, μια στη Νέα Αριστερά και μια στο Κίνημα Δημοκρατίας, άνοδο για την Πλεύση και ένας Τσίπρας στη γωνία να ευελπιστεί να τους μαζέψει υπό την προστασία του για το δεύτερη φορά αριστερά, χωρίς νταούλι όμως ελπίζουμε γιατί έχουν βγάλει κάλους οι αγορές από τον πολύ χορό.
Κατά τα άλλα γελάνε ορισμένοι που γράφω πως η Νέα Δημοκρατία είναι ο μόνος σταθερός πολιτικός πυλώνας - όπως έχει μέχρι στιγμής διαμορφωθεί το τοπίο - αντί να κάθονται και να αφουγκράζονται την κοινωνία και τους προβληματισμούς της και αντί να παραδειγματίζονται από τη στρατηγική Μητσοτάκη που έχει διαλύσει κάθε υποψία σοβαρής αντιπολίτευσης.
Αλλά έτσι είναι, όσο μπορεί ο καθένας παιδιά.
