Ταξίδι στην ιστορία και στα ιδανικά της ζωής ήταν η ομιλία του πρωθυπουργού στους απόφοιτους του Boston College.

«Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω, καθώς σας αποχαιρετώ, είναι να μην ανησυχείτε για τους ανέμους και τις καταιγίδες που μπορεί να συναντήσετε καθώς ξανοίγεστε στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για ασφαλή λιμάνια. Σαλπάρετε για τους μακρινούς ορίζοντες. Σας εγγυώμαι ότι θα είναι μια σπουδαία περιπέτεια».

Με τον τρόπο αυτόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκλεισε την ομιλία του κατά την 146η Τελετή Αποφοίτησης του Boston College, στη διάρκεια της οποίας αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας.

O πρωθυπουργός αναφέρθηκε στους λόγους που του υπαγόρευσαν να βρεθεί στην τελετή εξηγώντας πως το κολέγιο βρίσκεται στο DNA της οικογένειάς του: «Ο πρώτος λόγος είναι ότι η σύζυγός μου, Μαρέβα, σπούδασε στο Boston College αποφοιτώντας με πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες το 1989. Και ήξερα ότι θα την απογοήτευα πολύ, παρότι μπορεί να μην έλεγε τίποτα. Δεύτερον, ο γιος μου, Κωνσταντίνος, αποφοίτησε από το Boston College το 2020 με πτυχίο στην Ιστορία και ήξερα ότι αν δεν ερχόμουν, θα άκουγα πολλά!

Τρίτον, δεν υπήρχε περίπτωση να έχανα ποτέ την ευκαιρία να μιλήσω στους αποφοίτους του επιφανέστερου αμερικανικού κολεγίου με ελληνικό μότο: ‘‘Αιέν Αριστεύειν’’. Εν τέλει, αυτοί είναι οι λόγοι που αποφάσισα να ταξιδέψω από την Ελλάδα στην Αμερική δύο φορές τις τελευταίες 9 ημέρες και είμαι τόσο χαρούμενος που το έκανα!»

Αναφερόμενος στον ομιλητή κατά τη δική του αποφοίτηση, τον καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, Helmut Kohl, ο οποίος προετοίμαζε ήδη το έδαφος για την επανένωση της διαιρεμένης χώρας του, εξέφρασε τη δυσκολία του «να σας μεταδώσω πόσο αισιόδοξες ήταν οι εποχές εκείνες. Δεν απολαμβάναμε απλώς τη στιγμή. Κάναμε και προβλέψεις για το μέλλον», συμπληρώνοντας πως «αντί να δημιουργήσουμε αυτόν τον ελεύθερο, ειρηνικό και δίκαιο κόσμο, για τον οποίο μιλούσε ο καγκελάριος Kohl, η δική μου γενιά που αποφοίτησε και οι ηγέτες της σταματήσαμε την προσπάθεια, αφεθήκαμε στον φιλελεύθερο εφησυχασμό μας και τελικά ‘‘χαλαρώσαμε τις κοινές μας προσπάθειες’’ όπως το έλεγε ο καγκελάριος».

«Η γενιά μου και οι ηγέτες της χρειαστήκαμε χρόνο για να καταλάβουμε ότι οι δημοκρατίες μας απειλούνται από τις Σειρήνες των λαϊκιστών που προσφέρουν εύκολες λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα. Οι φωνές τους ακούγονται, κυρίως επειδή η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί στις κοινωνίες μας και πολλοί, δικαιολογημένα, αισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω», είπε σε άλλο σημείο.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον πόλεμο στην Ουκρανία: «Είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με το αδιανόητο. Εναν πόλεμο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που προκαλεί ατελείωτο ανθρώπινο πόνο, αλλά μας απειλεί και με παγκόσμια ύφεση».

«Είμαι βέβαιος ότι θα σκέφτεστε, ‘‘γιατί ο πατέρας Leahy κάλεσε αυτόν τον τύπο να μιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σε μια μέρα γιορτής και χαράς;’’

Το κάνω ακριβώς επειδή έχω πολύ μεγάλη πίστη ότι η γενιά σας δεν θα επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Αλλά για να το πετύχετε αυτό, για να εκπληρώσετε το ιερό καθήκον σας να αφήσετε στα παιδιά σας έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που κληρονομήσατε, πρέπει να λειτουργήσετε με διαφορετικό τρόπο», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος στους αποφοίτους και επικαλέστηκε τον Νίκο Καζαντζάκη: «Θα ήθελα να επικαλεστώ τα λόγια του Vaclav Havel, ο οποίος στην ομιλία του κατά την τελετή αποφοίτησης στο Χάρβαρντ το 1995, μίλησε για την έννοια της ‘‘ριζικής ανανέωσης του αισθήματος ευθύνης μας’’.

‘‘Η συνείδησή μας πρέπει να φτάσει να συμβαδίζει με τη λογική μας’’, έλεγε τότε. Και μου θύμισε τα λόγια του διάσημου Ελληνα συγγραφέα, του Νίκου Καζαντζάκη, που έγραψε: Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.

Είναι αυτή η αίσθηση ευθύνης που με οδήγησε στον δημόσιο βίο, ως βουλευτή, υπουργό, αρχηγό κόμματος και πρωθυπουργό. Και είναι αυτό το βασικό μήνυμα της συλλογικής ευθύνης και της ατομικής δράσης που ελπίζω η γενιά σας να κάνει πράξη».

Θέση στην ομιλία του πρωθυπουργού είχε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Ενας διάσημος Ελληνας ροκ σταρ της γενιάς μου, τραγούδησε έναν στίχο που πάντα με άγγιζε. ‘‘Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα’’. Μην αφήσετε αυτό να συμβεί στη γενιά σας», ενώ αναφορά έκανε και στον Καφάβη: «Πριν από έναν αιώνα, ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραφε το πιο διάσημο ποίημά του, την ‘‘Ιθάκη’’. Το νόημά του ήταν απλό: Σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.

Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο. / Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια. / Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. / Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν».

 

Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας tomanifesto