ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και η Πλεύση Ελευθερίας –δηλαδή η Ζωή Κωνσταντοπούλου– συμφώνησαν λέει να καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας από κοινού μετά από επικοινωνία που είχε μαζί τους ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ξέχασε όμως τον Κυριάκο Βελόπουλο που έχει πρωτοστατήσει στα περί ξυλολίου και λοιπών θεωριών. Άσε που δεν είχε τη χαρά να είναι στη Βουλή και οΓιάνης Βαρουφάκηςμε τον Στέφανο Κασσελάκη για να δέσει το γλυκό.
Θα πει κανείς ότι δεν είναι έτσι καθώς και ότι ήταν αναγκαία η… συνεργασία προκειμένου να κατατεθεί η πρόταση δυσπιστίας αφού δεν του έβγαιναν τα… κουκιά. Θα μπορούσε να το κάνει για παράδειγμα μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως προτίμησε να τους βάλει όλους στο παιγνίδι. Και για να φανεί πως ο ίδιος ηγείται μια κοινής… πλεύσης αλλά και για να δώσει και στίγμα των προθέσεών του.
Διότι η δικαιολογία του ότι ήθελε να είναι όλοι στην πρόταση δυσπιστίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στο μέλλον. Βέβαια κάτι τέτοιο με τις σημερινές συνθήκες είναι αδύνατο, αφού θα πρέπει στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο κόμμα, να πάρει πάνω από 25% και να έχει και το αναλογικό μπόνους που φτάνει στις 50 έδρες εφόσον βέβαια πιάσει πάνω από 40%.
Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Η ουσία είναι πως ο πολιτικός καιροσκοπισμός του ΠΑΣΟΚ οδηγεί στη λογική «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου», μόνο που στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι και τα δεδομένα αλλάζουν στην πορεία του χρόνου, πολύ περισσότερο όταν αυτός ο χρόνος είναι λίγο… μακρύς.
Το θέμα είναι ότι η… σύμπραξη αυτή, που θέλει να δώσει την εικόνα ενός μετώπου, έρχεται να επιβεβαιώσει στελέχη όπως ο Παύλος Γερουλάνος που έχουν ανοιχτά ταχθεί υπέρ συνεργασιών με τα… αυτοαποκαλούμενα προοδευτικά κόμματα και τα είχε μάλιστα κατονομάσει με τη σειρά που εμφανιζονται τώρα να καταθέτουν την κοινή πρόταση δυσπιστίας.
Εντάξει, λείπει ο Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά τι να κάνουμε, δεν είναι στη Βουλή. Αν μπει, τότε μάλλον θα ενταχθεί στην παρέα και αυτός. Το ίδιο ίσως και ο Στέφανος Κασσελάκης, που όμως όπως όλα δείχνουν μάλλον έχασε το τρένο της… πολιτικής.
Η συγκεκριμένη περίπτωση, αν γίνει εικόνα, θα βοηθήσει και πολλούς συμπολίτες να καταλάβουν τι παίζεται. Ναι, ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι υπόλοιποι θα πουν ότι είναι μια κοινοβουλευτική συνεργασία και δεν σημαίνει τίποτα. Μπορεί. Η εικόνα όμως ως γνωστόν είναι χίλιες λέξεις…
