δουλειά (η)
- αυτό που κάποιος κάνει για λόγους βιοπορισμού, εργασία, επάγγελμα «λίγες δουλειές είναι τόσο σίγουρες και αποδοτικές όσο το να δουλεύεις για το κόμμα» 2. αυτό που πρέπει να γίνει, υποχρέωση «σήμερα δεν μπορώ, έχω μια δουλειά στην εφορία και μετά θα έχω κατάθλιψη» 3. αυτό που δεν αντέχει ένας τεμπέλης «είπαν στους συντρόφους να φροντίσουν λίγο τη δημόσια συμπεριφορά τους κι αυτοί έκαναν σαν να ήταν δουλειά» 4. αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένας τσίπρας «ναι, κανονικά ο μπρόεδρος θα έπρεπε να υπολογίσει το κόστος των εξαγγελιών του, αλλά αυτό είναι δουλειά»
Υπερασπιστής του δικαιώματος στην τεμπελιά
Νομίζω ότι η πιο χαρακτηριστική στιγμή στη συζήτηση του διημέρου στη Βουλή ήταν εκείνη στην οποία ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης βασάνιζε τον ηγέτη Τσίπρα με αριθμούς και πληροφορίες για τα ποσά τα οποία θα στοίχιζαν οι εξαγγελίες του, προκαλώντας την αντίδραση του συντρόφου μπροέδρου, ο οποίος αγανακτισμένος αναρωτήθηκε «αυτήν τη δουλειά θα κάνουμε;» Είναι γνωστό ότι ο ηγέτης της ελληνικής Αριστεράς δεν είναι ο πιο εργατικός άνθρωπος του κόσμου και ότι, ως σοσιαλιστής, δεν είναι καθόλου καλός στους οικονομικούς υπολογισμούς που αφορούν χρήματα άλλων, αλλά δεν περίμενα ποτέ δημοσίως να εκδηλώσει την απέχθειά του για μια από τις βασικές δουλειές ενός πολιτικού: το μέτρημα και τους υπολογισμούς. Από την άλλη, όταν η καριέρα σου βασίζεται στην προστασία και την εξιδανίκευση της τεμπελιάς είναι δύσκολο να κρύψεις το πόσο σιχαίνεσαι να δουλεύεις.
Ανιστόρητος αχταρμάς!
«Μια μέρα πριν από τη ρύθμιση για τον αποκλεισμό των νεοναζί, έσπευσε ο κ. Μητσοτάκης να καταφερθεί εναντίον του ΕΑΜ που μας απελευθέρωσε από τους ναζί» έγραψε ο σύντροφος μπρόεδρος στο τουίτερ και κακώς δεν συμπλήρωσε «αφού πρώτα θριάμβευσε στο Ελ Αλαμέιν, οργάνωσε την απόβαση στη Νορμανδία και απέκρουσε τους ναζί στη μάχη των Αρδενών». Ετσι κι αλλιώς αυτοί στους οποίους απευθύνεται είναι το ίδιο ανιστόρητοι με εκείνον.
Το σκληρό και το ευαίσθητο χέρι
Η συζήτηση για το νομοσχέδιο που σκοπό έχει να αποκλείσει εγκληματικές οργανώσεις από τις εκλογές ήταν άλλη μια ευκαιρία για τους βουλευτές της Αριστεράς να εξηγήσουν ότι δεν είναι όλες οι εγκληματικές οργανώσεις το ίδιο και πως υπάρχουν και κάποιες που έχουν «ένα ιδέωδες υπέρ του ανθρώπου» και οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκλείονται από την εκλογική διαδικασία. Αλλωστε, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αλλιώς πεθαίνεις από το σκληρό χέρι ενός εθνικοσοσιαλιστή κι αλλιώς από το ευαίσθητο χέρι ενός αριστερού τρομοκράτη.
Αγώνας για τρούπωμα!
Παρατηρώ ότι πια πολλοί καλλιτέχνες δεν περιορίζονται στον βασανισμό του κοινού μέσω της τέχνης τους, αλλά επιστρατεύουν και τις, όλο και συχνότερες, κινητοποιήσεις τους, οι οποίες οφείλω να παραδεχτώ ότι τους δικαιώνουν: εκείνοι αγωνίζονται για το απρόσκοπτο τρούπωμα στο Δημόσιο, ο βασανισμός του κοινού είναι μια από τις βασικές υπηρεσίες του Δημοσίου… συνεπώς μια θέση στο Δημόσιο τους ανήκει δικαιωματικά.
