εκβιασμός (ο)
- απειλή η οποία έχει σκοπό την υποταγή του απειλούμενου στις επιθυμίες αυτού που τον απειλεί «το να απειλείς πορνοστάρ ότι θα δώσεις στη δημοσιότητα γυμνές φωτογραφίες της δεν είναι και ο πιο αποτελεσματικός εκβιασμός που μπορείς να κάνεις» 2. συκοφαντία από κάποιον απελπισμένο «όσο πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο οι σύντροφοι θα καταφεύγουν σε εκβιασμούς» 3. οτιδήποτε ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ «μετεκλογική συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ο ορισμός του εκβιασμού»
Μπούμερανγκ η συκοφαντία
Οταν η συντρόφισσα Πόπη είπε ότι «έχεις έναν υπουργό αποδεδειγμένα εκβιαζόμενο όπως και τα πέντε κορυφαία στελέχη των ενόπλων δυνάμεων» σκέφτηκα ότι πρόκειται για άλλη μια συνηθισμένη ΣΥΡΙΖΑϊκή συκοφαντία καθώς εκβιασμός στην υπόθεση των παρακολουθήσεων όχι μόνο δεν έχει αποδειχθεί, αλλά δεν έχει προκύψει και από πουθενά.
Ακούγοντάς την όμως να λέει πως, αφού ο Ανδρουλάκης παρακολουθείτο, μια πιθανή συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στο μέλλον μπορεί να είναι και προϊόν εκβιασμού, κατάλαβα ότι οι σύντροφοι είναι πολύ απελπισμένοι. Τόσο απελπισμένοι που δεν καταλαβαίνουν ότι η συκοφαντία τους μπορεί να στραφεί εναντίον τους.
Μπορεί ας πούμε κάποιος, σκεπτόμενος σαν ΣΥΡΙΖΑίος, να αναρωτηθεί «αφού και επί ΣΥΡΙΖΑ γίνονταν παρακολουθήσεις ποιος μου λέει ότι η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ κάποιου που έλεγε ότι δεν είναι σωστό να ασχοληθεί με την πολιτική δεν είναι προϊόν εκβιασμού;»
Πας μη αριστερός…
Γενικά η συντρόφισσα Πόπη απλώς εμπλούτισε κάπως την αντίληψη της Αριστεράς για όποιον δεν την εξυπηρετεί. Ετσι, ενώ μέχρι τώρα όποιοι δεν εξυπηρετούσαν την Αριστερά ήταν πράκτορες ή εξαγορασμένοι, από εδώ και στο εξής μπορεί να είναι και άνθρωποι που έχουν υποκύψει στους εκβιασμούς.
Ψεκασμένη, αντιεμβολιαστική αλληλεγγύη
Συνεπής στην υπόθαλψη του αντιεμβολιαστικού ψεκασμού, ο σύντροφος Πολάκης φρόντισε να μοιραστεί το ποστ ενός συμπολίτη που κλαψούριζε επειδή ο Τζόκοβιτς δεν είχε καταφέρει να αγωνιστεί πέρυσι στο Αυστραλιανό open ως ανεμβολίαστος και έγραψε «Δεν θα ξεχάσουμε τίποτα!!! Γιατί δεν λοιδόρησαν μόνο τον Τζόκοβιτς…» αποδεικνύοντας πόσο καλά καταλαβαίνει το μπροοδευτικό κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Back to the future!
Παρότι βρίσκω το παιχνίδι των συντρόφων πολύ βρόμικο, κάπως χαίρομαι που ο σύντροφος Ανδρουλάκης υφίσταται το δηλητήριο αυτών προς τους οποίους, με αντιδεξιά μανία του προηγούμενου αιώνα, αλληθώριζε. Γιατί ενώ εκείνος έχει μείνει στο «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», η χώρα έχει πια προχωρήσει στην πλήρη συνειδητοποίηση του τι σημαίνει Αριστερά.
