καλή χρονιά (η)
- ασαφής, απροσδιόριστη ευχή «δεν έχω ιδέα τι θέλει για το 2023, γιατί όταν τον ρώτησα τι εύχεται, μου απάντησε με μια καλή χρονιά που δεν έχω ιδέα τι σημαίνει» 2. αισιόδοξη αρχή προσπάθειας «η αρχή του αγώνα ήταν μια καλή χρονιά για την ομάδα και τίποτα δεν έδειχνε όσα ακολούθησαν στο β΄ ημίχρονο»
Μια ευχή καλή, αλλά μονίμως… καταδικασμένη
Το «καλή χρονιά» είναι μια από τις καλύτερες και ταυτοχρόνως μια από τις πιο καταδικασμένες ευχές. Μια από τις καλύτερες γιατί περιλαμβάνει οτιδήποτε θέλει ο καθένας και μια από τις πιο καταδικασμένες γιατί αυτά που θέλουν οι άνθρωποι πολλές φορές είναι αδύνατα και πολύ συχνά η προσδοκία του ενός είναι ο φόβος του άλλου. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πολιτική. Μια καλή χρονιά για τον Μητσοτάκη θα σημαίνει να κερδίσει τις εκλογές, πράγμα που θα κάνει κακή τη χρονιά του συντρόφου Τσίπρα, ο οποίος για να έχει καλή χρονιά θα πρέπει να κερδίσει τις εκλογές, γεγονός που θα κάνει κακή τη χρονιά του Μητσοτάκη και ακόμα χειρότερη την τετραετία για τους περισσότερους κατοίκους της χώρας. Για τον δε Ανδρουλάκη καλή χρονιά θα είναι αν στις εκλογές το ποσοστό του κόμματος του οποίου είναι αρχηγός είναι διψήφιο, κάτι που με τον Ανδρουλάκη αρχηγό είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί.
Κοσμογυρισμένος!
Μετά την 28η Οκτωβρίου, την οποία πέρασε στην Ουγγαρία, ο σύντροφος Τσίπρας έκανε Πρωτοχρονιά στη Βραζιλία και αν ακολουθηθεί η φυσιολογική (φιλορωσική) ροή των πραγμάτων, το Πάσχα του θα το περάσει στο Ιράν ή στην Τουρκία. Η μόνη γιορτή που θα τον βρει στην Ελλάδα είναι οι Απόκριες, οπότε και θα ντυθεί υποψήφιος πρωθυπουργός.
Το βίντεο που εξηγεί το «κριντζάρισμα»
Μέχρι σήμερα, όταν συγγενείς ή φίλοι (συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας) με ρωτούσαν τι σημαίνει «κριντζάρω» δυσκολευόμουν κάπως να το εξηγήσω με σαφήνεια. Τώρα το μόνο που έχω να κάνω είναι να τους δείξω το βίντεο με τα κάλαντα στο οποίο εμφανίζονται ο ντράμερ Ανδρέας Λοβέρδος και ο κιθαρίστας Νίκος Παπανδρέου και να τους πω «σημαίνει αυτό που αισθάνθηκες παρακολουθώντας αυτό το βίντεο».
Ακατανόητη απορία
Η νέα (ως συνήθως ναρκισσιστική) αντικυβερνητική εκστρατεία κάποιων ηθοποιών με αφορμή τα διπλώματα των δραματικών σχολών κάνει πολλούς συμπολίτες ν’ αναρωτιούνται αν τελικά το όνειρο των καλλιτεχνών είναι μια θέση στο Δημόσιο. Πρόκειται για απορία ακατανόητη αφού ήδη ο μεγαλύτερος εργοδότης της τέχνης στην Ελλάδα είναι το ελληνικό κράτος – με εμφανή τα αποτελέσματα.
