συγκέντρωση διαμαρτυρίας (η)
- δημόσια πολυπληθής τελετή προσευχής για αλλαγές από ανθρώπους που δεν θέλουν να αλλάξουν «δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία σου, έλα στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την άλλη εβδομάδα και όλα θα γίνουν καλύτερα»
- ανεπίσημη κομματική εκδήλωση «μπορεί την εκδήλωση να την οργανώνει το κόμμα, αλλά είναι εντελώς ακομμάτιστη»
- εκτονωτική ενέργεια «δεν πας να κάνεις καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας να χαλαρώσεις;».
Ένα απλό εργαλείο και τίποτα άλλο…
Από τις λαοσυνάξεις για τις ταυτότητες μέχρι τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων και από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό μέχρι τη χτεσινή συγκέντρωση για τα Τέμπη, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας δεν αλλάζουν ποτέ τίποτα. Κυρίως επειδή δεν είναι αυτός ο σκοπός για τον οποίο γίνονται.
Για αρχή οι ίδιοι οι διοργανωτές και πολλοί από τους συμμετέχοντες ενδιαφέρονται περισσότερο να εξυπηρετήσουν κομματικές ατζέντες με το αντικείμενο της διαμαρτυρίας να είναι ένα απλό εργαλείο που χρησιμοποιείται στην εξυπηρέτηση αυτήν.
Αυτό το γνωρίζουν και οι αποδέκτες της διαμαρτυρίας, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τις συγκεντρώσεις, ακόμα και τις μεγάλες, ως συγκεντρώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και έτσι δεν τρομάζουν από τον όγκο τους αφού, με αφορμή ένα ευαίσθητο θέμα, κάθε μεγάλο κόμμα (ή ένας οργανισμός όπως η Εκκλησία) μπορεί να διοργανώσει μια μεγάλη συγκέντρωση.
Οπότε το αποτέλεσμα κάθε τέτοιας συγκέντρωσης είναι επίδειξη δύναμης, εκτόνωση και ζωή που συνεχίζεται σαν η συγκέντρωση να μην έγινε ποτέ.
Δίψα για εξουσία
Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που θα ήθελαν π.χ. χτες να απαιτήσουν ένα σοβαρό κράτος, αλλά καταλαβαίνουν τη γελοιότητα του να το απαιτήσουν κάτω από τις ομπρέλες των δημιουργών ή συντηρητών ενός κράτους που δεν έχει καμία σοβαρότητα.
Κρίμα, αλλά και πολύ βολικό για όσους προσποιούνται επιθυμία για αλλαγή ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουν είναι η εξουσία.
Μονόδρομος η επιβολή του νόμου
Ακούγοντας τον υπουργό Γεραπετρίτη να μιλάει για αυστηροποίηση των ποινών για τις δολιοφθορές στο σιδηροδρομικό δίκτυο συνειδητοποίησα ότι μετά από σχεδόν 4 χρόνια διακυβέρνησης δεν έχει γίνει κατανοητό το ότι ο μόνος πραγματικός τρόπος να επικρατήσει ο νόμος είναι η επιβολή του και το ότι η αυστηροποίηση των ποινών δεν έχει καμία σημασία όταν αυτές δεν επιβάλλονται.
Ήταν καλοκαίρι…
Παρατηρώ ότι κοροϊδεύετε κάποιους αγανακτισμένους τηλεπαρουσιαστές επειδή στο Μάτι δεν είχαν την ίδια αγανάκτηση, υπονοώντας ότι τα κριτήριά τους είναι κομματικά. Στην πραγματικότητα, απλώς τότε ήταν καλοκαίρι και δεν είχαν εκπομπές.
Άρα δεν είχαν κανέναν απολύτως λόγο να αγανακτήσουν με τον ίδιο τρόπο που ένας ηθοποιός δεν παίζει όταν το θέατρο στο οποίο εργάζεται είναι κλειστό.
