Συνεχίζεται ο θόρυβος με τις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη σχετικά με το τρίτο πρόσωπο που επιθυμεί να είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, προκειμένου το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις εκλογές, αν και τα προαπαιτούμενα που έθεσε ο επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη καθιστούν την αυτοδυναμία ως το μεγάλο στοίχημα για τη Νέα Δημοκρατία. Και αυτό ώστε ώστε η χώρα να μην μπει σε νέες περιπέτειες.
Γράφει ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ
Περιπέτειες ακυβερνησίας που δύναται να επαναφέρουν καταστάσεις που οι πολίτες δεν θέλουν να ξαναζήσουν. Το τι εννοούσε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ παραμένει… επτασφράγιστο μυστικό και ουδείς γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από όσα δήλωσε.
Στο πλαίσιο αυτό, και για να βοηθήσουμε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους επικεφαλής των άλλων κομμάτων που προβληματίζονται και ανησυχούν για το μέλλον του Έθνους, ανατρέχουμε στο πρόσφατο ευρωπαϊκό… παρελθόν.
Ανατρέχουμε στις εθνικές εκλογές “κινδύνου ακυβερνησίας” στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, με πρωταγωνιστές κόμματα της Κεντροδεξιάς, των Σοσιαλιστών και της Αριστεράς. Πώς δηλαδή ξεπέρασαν ανάλογα διλλήματα χωρίς να φοβηθούν παρερμηνείες και ανησυχίες ως να επρόκειτο για…αλλαγή φύλου και ταυτότητας!
Ιταλία
Τον περασμένο Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην Ιταλία. Τρία κόμματα αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ενιαία κεντροδεξιά.
-Η “Λέγκα” του Ματτεο Σαλβινι (δεξιά έως άκρα δεξιά) που προηγείτο στις δημοσκοπήσεις εκείνη την εποχή.
-Η “Φόρτσα Ιτάλια” του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) σε σημαντική πτώση ποσοστών.
-Το (μεταφασιστικό) κόμμα των “Αδελφών Ιταλίας” με πρόεδρο τη Τζιόρτζια Μελόνι που έξι μήνες νωρίτερα ακολουθούσε σε ποσοστά τα δύο παραδοσιακά κόμματα εκείνης της εποχής.
Σε κοινές συσκέψεις μελέτησαν τους τρόπους συγκυβέρνησης για την περίπτωση που τα αποτελέσματα των εκλογών έδιναν την πλειοψηφία αθροιστικά στην ενωμένη Κεντροδεξιά.
Και τέθηκε το “Ποιος θα είναι ο Πρωθυπουργός” με τον Σαλβινι που προηγείτο τότε στις δημοσκοπήσεις να προτείνει την λυση: “Οποία παράταξη ανακηρυχθεί πρώτη ο επικεφαλής της θα είναι και ο πρωθυπουργός!”. Ο Μπερλουσκόνι με υπερβολική για το κόμμα του αισιοδοξία συμφώνησε αμέσως. Η ανερχόμενη δύναμη, Τζιόρτζια Μελόνι, επίσης.
Η συμφωνία καθαρογράφτηκε και μαζί καταρτίστηκε το πιθανότερο κυβερνητικό σχήμα με την ανάλογη κατανομή υπουργείων. Το χαρτί υπογράφηκε από τους τρεις προέδρους. Ένας τέταρτος συνασπισμός, το “Περισσότερη Ιταλία” του πρώην υπουργού δημοσίων έργων Κουπί με την “Φόρτσα Ιτάλια” και πρωθυπουργό τον Μπερλουσκόνι, συμφώνησε στην συμμαχία. Με ελάχιστες απαιτήσεις.
Οι εκλογές ανέδειξαν την κεντροδεξιά πρώτο συνασπισμό με διάφορα είκοσι μονάδων από την ενωμένη αριστερά υπό τους σοσιαλιστές του Ενρίκο Λέττα. Πρώτο κόμμα αυτό της Τζιόρτζια Μελόνι με δέκα μονάδες διαφορά από το αυτοδύναμο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Η Λέγκα και η Φόρτσα Ιτάλια καταποντίστηκαν αλλά χάρη στα ποσοστά τους η Κεντροδεξιά κατέστη δυνατό να σχηματίσει κυβέρνηση, η οποία σήμερα κυβερνά την Ιταλία με πρωθυπουργό την επικεφαλής του πρώτου κόμματος, δηλαδή την Τζιόρτζια Μελόνι. Το κυβερνητικό σχήμα καταρτίσηκε σύμφωνα με τη συμφωνία των κομμάτων.
Ισπανία
Στην Ισπανία αφού το “Λαϊκό Κόμμα” του Ραχόι είχε κερδίσει τις εκλογές χωρίς πλειοψηφία σε Βουλή και Γερουσία, βρέθηκε για επτά ψήφους να χάνει στην πρόταση μομφής από τους “Σοσιαλιστές” του Σάντσεθ, που προεκλογικά είχε συμμαχήσει με τους “Ποδέμος” του Ινγκλέσιας.
Στον Ινγκλεσιας δόθηκαν σημαντικά υπουργεία με το κόμμα του να απειλεί να καταψηφίσει την κυβέρνηση σε σημαντικά νομοσχέδια. Στο πλαίσιο αυτό ο Σάντσεθ αποσόβησε τον κίνδυνο καλύπτοντας σκάνδαλα των “Ποδεμος” τα οποία ακόμα και σήμερα βρίσκονται προς διερεύνηση στην δικαιοσύνη. Ένα από αυτά είναι και τα χρήματα από την Βενεζουέλα για ενίσχυση του προεκλογικού του αγώνα.
Σημασία για την σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σάντσεθ είναι ότι βρίσκεται να κυβερνά παρά το γεγονός ότι σήμερα είναι πέντε περίπου μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις και τον Φέιχο του ΡΡΕ και την δεξιά να γίνονται φαβορί επικράτησης τον Νοέμβριο.
Πορτογαλία
Το παράδειγμα της Πορτογαλίας γιατί η σημερινή σοσιαλιστική κυβέρνηση ήταν πρωτοπόρος στη διαδικασία συμμαχίας, πριν από τις εκλογές, με τους σοσιαλιστές ώστε να κερδίσουν οι τελευταίοι και να ανακηρύξουν στο αξίωμα του Προέδρου της Πορτογαλικής Δημοκρατίας για δεύτερη συνεχή φορά πρόσωπο προερχόμενο από την αριστερά.
Ο έμπειρος πρώην συνάδελφός μας στην Ευρωβουλή Αντόνιο Κόστα, γραμματέας του σοσιαλιστικού κόμματος είχε μόνον μία λύση δεδομένου ότι το δεξιό κόμμα του Κοέλιο, που κυβέρνησε το 2012, είχε δημοσκοπικη διαφορά μόνον δύο τις εκατό από τους σοσιαλιστές χωρίς συμμάχους. Να πάρει με το μέρος του το κομμουνιστικό κόμμα της Πορτογαλίας του 2% στις προηγούμενες εκλογές.
Σε μια νύχτα έγιναν όλα. Η πρόταση των δύο αφορούσε πενήντα σημεία στα οποία ο Κόστα έπρεπε να συμφωνήσει. Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ των δύο πλευρών αλλά μια παράγραφος ήταν το κλειδί της στήριξης της συμφωνίας. Τι ανέφερε; Ότι «εάν στην διάρκεια της διακυβέρνησης, έστω και ένα από τα πενήντα σημεία της υπογραφής να μην ετηρειτο, οποιαδήποτε στιγμή, το κομμουνιστικό κόμμα θα απέσυρε τη στήριξή του στον Αντόνιο Κόμμα και την κυβέρνηση”.
Η συμφωνία τηρήθηκε και η Πορτογαλία απέφυγε τα προβλήματα της πανευρωπαϊκής κρίσης!. Το κομμουνιστικό κόμμα κερδίζει πόντους λόγω των νομοσχεδίων υπέρ της εργατικής, κυρίως, τάξης, που υπερψηφίζονται στην Βουλή. Και τα οποία προσυπογράφει, χωρίς προβληματισμό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μαρσέλο Ρεμπελο ντε Σόουζα!
*Ο Μανώλης Μαυρομμάτης είναι πρώην ευρωβουλευτής της Ν. Δ και ειδικός Σύμβουλος στην Κομισιόν με Επίτροπο την Κρισταλινα Γκεοργκιεβα νυν πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
