Οι πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και όλος ο πλανήτης δοκιμάζουν τη διαχειριστική ικανότητα των εξουσιών και των κέντρων αποφάσεων πολιτικών, επιστημονικών και οικονομικών. Ο καπιταλισμός της καινοτομίας, με τις τεχνολογίες αιχμής και την τεχνητή νοημοσύνη, αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς τις παραγωγικές, κοινωνικές και οικογενειακές δομές.

Ο ατομικισμός και η τεχνολογική εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού, αποδυναμώνουν τα συλλογικά υποκείμενα της εργατικής τάξης.
Με την πρόσφατη οικονομική κρίση, επώδυνη για τη χώρα μας, πριν καν βγούμε στο ξέφωτο κατε΄φθασε ο φονιάς ιός. Η πανδημία που σαρώνει τον πλανήτη. Και βέβαια οι φυσικές καταστροφές (φωτιές, πλυμμήρες, κυκλώνες κ.ά.) επιβαρύνουν τα οικοσυστήματα και το περιβάλλον εκπέμπει ίσως τα τελευταία sos. Η πατρίδα μας ζει υπό την υπαρκτή και επικίνδυνη απειλή της Τουρκίας. Βιώνει την πίεση των μεταναστευτικών και προσφυγικών κυμάτων.

Το κυβερνητικό μοντέλο και οι πολιτικές διαχείρισης της εξουσίας γιατην αντιμετώπιση των μεγάλων κρίσεων που δοκιμάζουν τη χώρα μας έχει συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά. Το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» οδηγεί σε ολιγαρχική διακυβέρνηση.
Μια μικρή ελίτ, πολιτική και τεχνοκρατική, κυβερνά τη δημοκρατία μας με την αντίληψη του «ενός ανδρός ισχύ». Το κράτος πρόληψης των φυσικών και κοινωνικο-οικονομικών κρίσεων έχει αντικατασταθεί με το κράτος καταστολής – πειθαρχίας και τάξης. Όλα αντιμετωπίζονται με διαγγέλματα του ηγεμόνα και των διαφόρων επιτροπών σοφών.

Οι θεσμοί, αποκεντρωτικοί – κοινωνικοί – επαγγελματικοί – βρίσκονται σε καταστολή. Είτε πρόκειται για την περιφερειακή ανάπτυξη είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, είτε πρόκειται για την πανδημία είτε πρόκειται για την ενίσχυση των Μ.Μ.Ε. Είτε πρόκειται για το «αχ», «βαχ» για τον κόσμο της εργασίας και της σύνταξης.

Όλα ρυθμίζονται από «επιτροπές σοφών» χωρίς ουδεμία συμμετοχή των θεσμών και των πολιτών. Η διακυβέρνηση των κρίσεων γίνεται όπως αναφέραμε με συνεχή διαγγέλματα του πρωθυπουργού. Η πολιτική μετατράπηκε σε ένα επικοινωνιακό «σόου» εντυπώσεων και θεάματος.

Οι συνεχείς επισκέψεις, όπου γης και γεγονός, του ίδιου του ηγεμόνα γεμίζει από δημοσιότητα, και καλά λόγια τον νου και τα συναισθήματα των πολιτών, αλλά δεν ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών.

Τα σημάδια κόπωσης αυτής της πολιτικής διαχείρισης γίνονται πλέον φανερά παρά το ότι ο κόσμος δεν έχει βρει πολιτικό διέξοδο. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν αυτή την πτώση. «Αρχή άνδρα δείκνυσι» έγραφε ο Όμηρος. Αυτή τη ρήση πάντα η εξουσία πρέπει να έχει στον νου της όταν διαχειρίζεται την εξουσία.

Η αντιπολίτευση προσπαθεί να καρπωθεί αυτή την κόπωση προελαύνει σε ένα μείγμα «λαϊκό – συντεχνιακής» πολιτικής. Για όλα υπάρχει μια έτοιμη λύση: φύγετε εσείς να έρθουμε εμείς. Ρίχνοντας τα φώτα σε κάθε συγκυριακό και εφήμερο πρόβλημα, επιδιώκει πρωτίστως, να ακυρώσει το κυβερνητικό έργο και να συσπειρώσει το εκλογικό σώμα.

Ο επικοινωνιακός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς μεταμορφώνεται. Το ριζοσπαστικό όνειρο της αριστεράς μετασχηματίστηκε στη «προοδευτική διακυβέρνηση». Η πολιτική όμως πρακτική παραμένει. Γι’ αυτό η παράταξη αυτή δεν εισπράττει τη φθορά της κυβέρνησης. Όσοι διαχώρισαν τη θέση τους από το ΣΥΡΙΖΑ (Μέρα 25και άλλοι) καταγγέλλουν την ηγεσία ότι «αμαύρωσε» την εικόνα της αριστεράς.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες διαμορφώνεται μεγάλος πολιτικός χώρος για την πολιτική παρουσία της δημοκρατικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ. Ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν διψήφιο αριθμό. Το 10 το καλό!! Επίσης οι εξελίξεις για την ανάδειξη νέας ηγεσίας έχουν ήδη προκαλέσει μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον στην κοινωνία.

Η στρατηγική της δημοκρατικής διακυβέρνησης, με τη συμμετοχή θεσμών και πολιτών, όπως το αξιακό σοσιαλδημοκρατικό κίνημα διακηρύσσει και εφαρμόζει, προβάλλει ως εναλλακτική πρόταση διαχείρισης της εξουσίας με τη νέα ηγεσία.
Με τη νέα ηγεσία πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί πολύ σύντομα να αποκτήσει μεγάλη κοινωνική και πολιτική δυναμική. Να χαράξει μια άλλη πολιτική διαχείριση των κρίσεων με συμμετοχή των θεσμών και με δημοκρατικό προγραμματισμό. Δεν κυβερνάται ο τόπος με διαγγέλματα και «επιτροπές σοφών». Ούτε ασφαλώς και από ανέξοδες «πολιτικοσυντεχνιακές» πρακτικές.

Η πατρίδα έχει ανάγκη από ρεαλιστικές πολιτικές. Έχει ανάγκη από καθαρές κουβέντες και λύσεις. Έχει ανάγκη από πολιτικές διαχείρισης των κρίσεων με συμμετοχή των θεσμών και του λαού.

Οι σοσιαλδημοκρατικές πολιτκές είναι ίσως η μόνη λύση στον επιθετικό και καινοτόμο καπιταλισμό, που αλλάζει συνεχώς τις κοινωνικές, παραγωγικές και εργασιακές δομές.

Όσοι δεν κατανοούν τη νέα πραγματικότητα του καπιταλισμού της καινοτομίας και των χρηματοπιστωτικών κέντρων αποφάσεων, θα ονειρεύονται και θα υπόσχονται συνεχώς εκστρατείες για την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων.

Είναι ανάγκη ηγεσίες, εξουσίες και πολιτικές, μέσα από τις θεμιτές στην κοινοβουλευτική δημοκρατία αμφισβητήσεις, συγκρούσεις, διαφορετικές αντιλήψεις και εναλλακτικές προτάσεις, να κοιτάνε στην ίδια κατεύθυνση για μια πατρίδα ισχυρή, που να την σέβονται εχθροί και φίλοι, και ιακνή να θρέψει τα παιδιά της.


* Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι δικηγόρος και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ