Με τον γνώριμο χειμαρρώδη λόγο που την διακρίνει από την εποχή που κυριαρχούσε στον δημοσιογραφικό χώρο, η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη τοποθετείται στο «tomanifesto» για τα ζητήματα της επικαιρότητας. Απαντά για την Τουρκία, τις εργασιακές σχέσεις, την πανεπιστημιακή αστυνομία, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τον Γιώργο Τράγκα.
Στη Βίκυ Πολύζου
Ο γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, χαρακτήρισε «ημίμετρα» και «ασπιρίνες» τα μέτρα της κυβέρνησης για την ακρίβεια. Εχετε την ίδια άποψη;
Μόνο εγώ έχω την ίδια άποψη; Ολοι συμφωνούν μαζί μας, αλλά αυτό είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να μας ακολουθήσουν και να ανασκουμπωθούν, και να απαιτήσουν, και να επαναστατήσουν. Γιατί, βλέπετε, στην καταναλωτική δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς, τιμολόγια κομπλιμέντων κόβονται για την υπομονή και την αντοχή του ελληνικού λαού, αλλά όχι για την αντίστασή του στα δεινά.
Τι αλλάζει για τους εργαζόμενους και κατ’ επέκταση για τα νοικοκυριά με τη νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον κατώτατο μισθό;
Στην ουσία τίποτα. Αλλά για την ακρίβεια, περί τρέχουσας ακρίβειας θεσμοθετείται και παγιώνεται η χειραγώγηση των μαζών και η υποταγή τους στο φθηνό μεροκάματο. Τώρα που μας τελειώνει η παγκοσμιοποίηση, οι θηριώδεις πολυεθνικές και δήθεν τα κράτη της Δύσης θέλουν να επαναφέρουν μέρος της παραγωγής, για παράδειγμα των μικροτσίπς, απ’ τη φθηνή Ανατολή σε μια εξίσου φθηνή Δύση. Επιπλέον ο κατώτατος μισθός αφήνει όλα εκείνα τα περιθώρια εκμαυλισμού της τρομοκρατημένης λόγω φτώχειας εργατικής συνείδησης, με πακτωλούς ανεπαρκών περιστασιακών επιδομάτων. Οσο πιο πολλά επιδόματα βλέπετε τόσο περισσότερη δημοκρατία θα χάνεται στα συμφεροντολογικά συγκοινωνούντα δοχεία των ανεξέλεγκτων αφεντικών.
Από το ΚΚΕ καλείτε συχνά τους πολίτες να αντιδράσουν. Με ποιον αλήθεια τρόπο και μήπως έχουμε αποδεχθεί όλοι τη λήψη αποφάσεων σε κεντρικό επίπεδο δικαιώνοντας τους στίχους του τραγουδιού «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα»;
Πολύ φοβάμαι ότι με φέρνετε στη δύσκολη θέση να χάσω χρόνο για να αποφασίσω αν το τραγούδι αυτό μου το εκτοξεύετε ως vintage ή ως κρυμμένη απελπισία για τη βεβαιότητα που έχετε αποκτήσει από γενική και προσωπική εμπειρία ότι ποτέ δεν σας λογάριασαν αυτοί που πάντα υπολογίζουν την ψήφο σας. Αλλωστε μετά τις κάλπες στον τόπο μας όλα τελειώνουν μ’ ένα «το μήνυμα ελήφθη» και ξεμπερδεύουν οι νικητές εγκαταλείποντάς σας.
Μετά τον θάνατο του Γιώργου Τράγκα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αποκαλύψεις που παρασύρουν συνολικά τον χώρο της δημοσιογραφίας. Ιδιαίτερη δε αξία αποκτά η σιωπή πολλών όσο εκείνος βρισκόταν στη ζωή…
Σιχαίνομαι το μεταθανάτιο δρεπάνι δάφνης, εντιμότητας, ευαισθησίας και διαφάνειας. Το χρησιμοποιούν οι πονηροί, οι δειλοί και οι όμοιοι. «Το φαινόμενο Τράγκας», συ είπας, που για μένα συμπυκνώνεται σε απλήρωτους εργαζόμενους έχει πάμπολλα αντίτυπα, φανερά και μη και εν ζωή.
Πολλή συζήτηση γίνεται από συγκεκριμένα κέντρα και για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα…
Η ερώτηση εμπεριέχει αντίφαση αφού τίθεται με όρους αγοράς σε σύστημα ελεύθερης αγοράς. Ελεύθερα μονοπώλια του Τύπου υπάρχουν. Και ελεύθεροι δημοσιογράφοι υπάρχουν. Συγκεκριμένα. Η ελευθερία είναι αφηρημένη έννοια. Εξαρτάται πάντα σε υποκειμενικό επίπεδο από το τίμημα που θες και μπορείς να καταβάλεις για να τη διατηρήσεις και να την υπερασπιστείς.
Σας προβληματίζουν οι απειλές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;
Η κλιμάκωση των απειλών της Τουρκίας εναντίον της πατρίδας μας σε μια φρικτή ενδονατοϊκή σχέση, και με τραβηγμένη ήδη τη σκανδάλη ενός πολυεπίπεδου τρίτου παγκοσμίου πολέμου, δεν με προβληματίζει απλώς. Με υποχρεώνει να ξυπνάω, να κοιμάμαι και να δουλεύω για να μη βρεθεί ο λαός απροετοίμαστος και θυσιαστεί για αλλότρια συμφέροντα. Γιατί η πατρίδα δεν είναι χωράφι, ούτε χώρος. Είναι ο λαός και τα όνειρα και το μέλλον του έξω και πέραν μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και θηριωδών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, που διαγκωνίζονται για την εξουσία της αγοράς. Μας έχω εμπιστοσύνη.
Πολύ συζήτηση γίνεται για νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών μέσω του οποίου καταγγέλλεται ότι αφαιρείται από την αντιπολίτευση στα δημοτικά συμβούλια να προτείνουν εκτός ημερησίας διατάξεως θέματα. Θα ήθελα ένα σχόλιο επί αυτού.
Καλά, μιλάμε για την επιτομή της αντιδημοκρατικής μεθόδευσης. Στη χώρα που γεννήθηκε η διαλεκτική, το φίμωτρο βαφτίζεται ημερήσια διάταξη, ατζέντα κι άλλες τέτοιες τσεκουριές της νοημοσύνης μας. Δεν θα μείνουμε στη διαμαρτυρία. Οπως πάντα θα περάσουμε στη δράση.
Θα βοηθήσει η πανεπιστημιακή αστυνομία, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, ή θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα, όπως ισχυρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Πώς μπορεί, μωρέ, να θεωρηθεί η αστυνομία ακαδημαϊκή παράμετρος; Οσο για το τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, να σας διευκρινίσω ότι πάντα το ακούω και το διαβάζω ως δημοψήφισμα, όπου το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ. Διαβολικά καλό, αλλά δεν φταίω. Προτιμώ να ακούω τους φοιτητές και τους εργαζόμενους που η αποφασιστική στάση τους, όπως λέει και η πρόσφατη ανακοίνωση της ΠΚΣ, ματαίωσε μια ακόμη φορά την είσοδο της ΟΠΠΙ στα πανεπιστήμια. Εμεινε στα χαρτιά. Εμείς ζητάμε τα πενήντα αστυνομικά εκατομμύρια να δοθούν τώρα για προσλήψεις καθηγητών, αναβάθμιση των υποδομών και του εργαστηριακού εξοπλισμού, δωρεάν συγγράμματα, για νέες εστίες. Κι όπως λένε και τα παιδιά, όποτε κι αν επιχειρήσει η κυβέρνηση να βάλει την αστυνομία στα ιδρύματα, θα τα βρει μπροστά της, ακόμα και μέσα στον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
