Μπορεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να πέτυχε άνετα την επανεκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ωστόσο τα πραγματικά δύσκολα τώρα ξεκινούν. Το πρώτο που έχει να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος είναι οι βλεψεις του Παύλου Γερουλάνου, τα μυαλά του οποίου «πήραν αέρα λόγω της πρωτιάς που πέτυχε στην Αττική.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Παύλος Γερουλάνος δεν θέλει να ακούει τα σενάρια που θέλουν τον Νίκο Ανδρουλάκη να του προτείνει θέση αντιπροέδρου στο κόμμα. Σύμφωνα με το περιβάλλον του, θεωρεί ότι ως αντιπρόεδρος του κόμματος θα εμφανίζεται συνυπεύθυνος των όποιων νέων λαθών του Νίκου Ανδρουλάκη. Άλλωστε ο γνωστός πολιτικός θεωρεί βέβαιο ότι ο νυν πρόεδρος θα κάνει σοβαρά λάθη που θα οδηγήσουν σε νέα αμφισβήτηση της ηγεσίας του στις επόμενες εκλογές. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο επιθυµεί να διατηρήσει το οικονοµικό χαρτοφυλάκιο που έχει και σήμερα με το βλέμμα στο μέλλον.
Το στοίχημα της υπεύθυνης αντιπολίτευσης
Φυσικά ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχθηκε σοβαρή κριτική κατά τη διάρκεια των εσωκομματικών εκλογών σχετικά με τις επιλογές του απέναντι στην κυβέρνηση. Για παράδειγμα του χρεώνουν ότι η καταψήφιση του νομοσχεδίου για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και όχι μόνο απομάκρυνε ψηφοφόρους που ανήκουν στο κέντρο. Επομένως η νίκη Ανδρουλάκη δεν του εξασφάλισε περίοδο μέλιτος στο κόμμα, καθώς όλοι τον περιμένουν στη γωνία.
Εικόνα από τα δύσκολα προσεχώς για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε άλλωστε με πολύ εύστοχο τρόπο και ο Παύλος Μαρινάκης. Οι εξετάσεις που θα κληθεί να περάσει αρχικά ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι οι αλλαγές στο ΑΣΕΠ και η επέκταση της επιστολικής ψήφου και στις βουλευτικές εκλογές: «Θεωρούµε ότι υπάρχουν ζητήµατα, κορυφαία για τον κόσµο, που συµφωνούµε ότι οδηγούν µόνο προς το καλύτερο τον τόπο, που περιµένουµε από το ΠΑΣΟΚ και τις προτάσεις του και ένα µίνιµουµ συµφωνίας, για να πάµε παρακάτω περισσότερο ενωµένοι», ανέφερε ο υφυπουργός, υπενθυμίζοντας ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα το ΠΑΣΟΚ διολισθαίνει σε λαϊκίστικες επιλογές θεωρώντας ότι θα κερδίσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε ένα ακόμη στοίχημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι η παγίωση της δεύτερης θέσης και η άνοδος των ποσοστών του κόμματος, για τα οποία πολλοί έχουν αμφιβολίες ότι μπορεί να τα πετύχει.
