Η καταστροφή του φράγματος Νόβα Καχόβκα ήταν το πρώτο γεγονός που ανέδειξε την αδυναμία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων να αντιμετωπίσουν την ουκρανική αντεπίθεση όταν εκείνη ξεκίνησε στις αρχές του Ιουνίου. Οι Ρώσοι κατηγόρησαν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ότι εκείνες ευθύνονταν για την καταστροφή του με έναν καταιγισμό πυραύλων. Νορβηγοί σεισμολόγοι αντέκρουσαν τους ρωσικούς ισχυρισμούς καταγράφοντας μόνο μία ισχυρή έκρηξη. Οι ρωσικοί ισχυρισμοί ήταν εξαρχής προβληματικοί, αφού δημιουργούσαν ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία της ρωσικής αεράμυνας, όπως το κατά πόσο τα ρωσικά ραντάρ δεν εντόπισαν τους ουκρανικούς πυραύλους, και εάν τους εντόπισαν, γιατί δεν τους αναχαίτισαν τα αντιαεροπορικά συστήματα. Πέραν αυτού, ο ισχυρισμός ότι οι Ρώσοι δεν θα ζημίωναν κατ’ αυτόν τον τρόπο το περιβάλλον, ενώ κάθε εβδομάδα η ρωσική κυβέρνηση απειλεί ότι θα καταστρέψει τον πλανήτη με πυρηνικά όπλα, φανερώνει τη σύγχυση που βιώνει το Κρεμλίνο προσπαθώντας να φορτώσει τις ευθύνες του στην Ουκρανία. Η ανεύθυνη καταστροφή του φράγματος Νόβα Καχόβκα από τους Ρώσους επαναφέρει τις χειρότερες μνήμες από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ επειδή θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια, του οποίου οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ψύχονται με νερό από τον Δνείπερο. Παρ’ όλα αυτά, το πιο σημαντικό στοιχείο, που αποδεικνύει τη ρωσική ενοχή, είναι ότι επιτιθέμενοι πλέον είναι οι Ουκρανοί, με αποτέλεσμα να καταστρέφουν φράγματα εκείνοι που βρίσκονται σε υποχώρηση για να ανακόψουν την εχθρική προέλαση.
Η καταστροφή του φράγματος Νόβα Καχόβκα καθιστά αδύνατη την ουκρανική επίθεση στην περιοχή της Χερσώνας, καθώς υποχρέωσε τις ουκρανικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν νησίδες που είχαν καταλάβει τον Μάιο και να ασχοληθούν με τη διάσωση των Ουκρανών αμάχων που πλήττονται από τις πλημμύρες, ενώ οι ρωσικές δυνάμεις έβαλλαν κατά των διασωστών. Παράλληλα, επιτρέπει στους Ρώσους να ενισχύσουν το υπόλοιπο μέτωπο με τις δυνάμεις που προστάτευαν αυτήν την περιοχή. Ωστόσο, το μέγεθος της καταστροφής ήταν τόσο απρόσμενο για τους Ρώσους, που και οι ίδιοι έχασαν στρατιώτες, βαρύ οπλισμό, αποθήκες πυρομαχικών και τρόφιμα από τις μονάδες της 7ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας και το 22ο Σώμα Στρατού, ενώ οι πλημμύρες παρέσυραν και όλα τα αμυντικά έργα που είχαν χτίσει επιμελώς οι ρωσικές μονάδες του Μηχανικού. Μία εβδομάδα μετά την καταστροφή του φράγματος Νόβα Καχόβκα, οι ρωσικές κατοχικές δυνάμεις κατέστρεψαν και το φράγμα του ποταμού Μόκρι Γιάλι βαθιά στα κατεχόμενα εδάφη τους, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το ποιος καταστρέφει φράγματα. Η πραγματικότητα που πλέον διαμορφώνεται με την καταστροφή δύο φραγμάτων, καταδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης της ρωσικής πλευράς προς τις στρατιωτικές δυνάμεις της στο να ανακόψουν την ουκρανική αντεπίθεση.
Η ουκρανική ανακατάληψη του Χαρκόβου και υιοθέτηση υβριδικών τακτικών
Για να θεωρηθεί επιτυχημένη η ουκρανική αντεπίθεση πρέπει τουλάχιστον να ανακτήσει τον έλεγχο της Μελιτόπολης έτσι ώστε να διακόψει τον ανεφοδιασμό των Ρώσων στην Κριμαία. Έχω την πεποίθηση ότι με τις δώδεκα μεραρχίες που οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις σχημάτισαν (γύρω στους εκατό χιλιάδες στρατιώτες με πάνω από χίλια επτακόσια τεθωρακισμένα οχήματα) με τη βοήθεια της Δύσης, η Ουκρανία θα απελευθερώσει τη Μελιτόπολη και πιθανότατα θα απελευθερώσει και τη Χερσώνα φτάνοντας μέχρι την Κριμαία εξαιτίας της καταστροφής των ρωσικών αμυντικών έργων της Χερσώνας, όταν υποχωρήσει η στάθμη του Δνείπερου στις πλημμυρισμένες περιοχές.
Ωστόσο, η νέα ουκρανική αντεπίθεση, παρά την παράδοση μεγάλου αριθμού δυτικών κύριων αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς πεζικού, δεν είναι τόσο εντυπωσιακή και γρήγορη όπως αυτή του Σεπτεμβρίου στο μέτωπο του Χαρκόβου. Τότε οι Ουκρανοί, πριν από την επίθεσή τους, ανακοίνωναν επί εβδομάδες ότι επρόκειτο να επιτεθούν στη Χερσώνα. Οι Ρώσοι, για να αντιμετωπίσουν την προαναγγελθείσα επίθεση, συγκέντρωσαν στη Χερσώνα το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που τους είχαν απομείνει μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστησαν στο μέτωπο του Κιέβου και άφησαν μικρό αριθμό των δυνάμεών τους να προστατεύει το μέτωπο του Χαρκόβου. Πριν από την ουκρανική επίθεση, η ρωσική πλευρά μέσω δορυφόρων γνώριζε ότι αυτή θα εκδηλωθεί στο αποδυναμωμένο Χάρκοβο, αλλά αδυνατούσε να κάνει κάτι για αυτό, επειδή οι ρωσικές στρατιωτικές μονάδες χρειάζονταν επτά με δέκα ημέρες για να μεταφερθούν από το ένα μέτωπο στο άλλο, ενώ οι ουκρανικές μόνο μία ημέρα. Εάν οι Ρώσοι επέλεγαν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στο Χάρκοβο, θα κινδύνευαν να χάσουν την πόλη της Χερσώνας, η οποία ήταν και η σημαντικότερη κατάκτησή τους αφότου εισέβαλαν τον Φεβρουάριο. Οι Ουκρανοί επικράτησαν στο Χάρκοβο, επειδή δημιούργησαν δίλημμα στη ρωσική πλευρά ως προς το ποιο μέτωπο θα επιλέξει να προστατεύσει.
Ήττα σε δύο μέτωπα
Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις απέτυχαν να εμποδίσουν την ουκρανική αντεπίθεση στο μέτωπο του Χαρκόβου και μέσα σε λίγες εβδομάδες έχασαν πάνω από δώδεκα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ τον Νοέμβριο εγκατέλειψαν την πόλη της Χερσώνας, αφού ηττήθηκαν σε έναν πόλεμο φθοράς. Ύστερα από αυτές τις ήττες σε δύο μέτωπα, το μόνο στρατιωτικό επίτευγμα που έχουν να επιδείξουν οι Ρώσοι είναι η κατάληψη του Μπαχμούτ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τους πήρε εννέα μήνες να κατακτήσουν μια πόλη αμελητέας στρατηγικής αξίας με προπολεμικό πληθυσμό εβδομήντα χιλιάδων κατοίκων και αφού έχουν υποστεί απώλειες γύρω στους εκατό χιλιάδες στρατιώτες, ενώ είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρει η Ρωσία να κρατήσει το Μπαχμούτ τους επόμενους δώδεκα μήνες. Το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών απωλειών από τη Μάχη του Μπαχμούτ ανήκει στη μισθοφορική εταιρεία Βάγκνερ και στους Ρώσους αλεξιπτωτιστές, τα δύο πιο αξιόμαχα στρατιωτικά σώματα της Ρωσίας, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας της ουκρανικής αντεπίθεσης, καθώς οι ικανότερες ρωσικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να κληθούν να την αναχαιτίσουν βρίσκονται αποδυναμωμένες, ενώ μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Πριγκόζιν το μέλλον των δυνάμεων της Βάγκνερ παραμένει αβέβαιο.
Σήμερα, είναι αδύνατο να επαναληφθεί η αστραπιαία εισβολή του ουκρανικού στρατού στα κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας όπως συνέβη τον Σεπτέμβριο στο Χάρκοβο λόγω της επιστράτευσης τριακοσίων χιλιάδων Ρώσων. Η Ρωσία έχει γεμίσει τα ουκρανικά κατεχόμενα εδάφη με ρωσικές στρατιωτικές μονάδες και έχει επενδύσει στην άμυνα-εις-βάθος, χτίζοντας τη μια αμυντική γραμμή μετά την άλλη από το σημείο επαφής με τον ουκρανικό στρατό μέχρι τα ρωσικά σύνορα. Όμως, οι Ρώσοι τοποθετώντας το 97% του στρατού τους στην Ουκρανία και σπαταλώντας τις καλύτερες μονάδες τους στη μάχη του Μπαχμούτ, σήμερα δεν διαθέτουν εφεδρικές δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσαν να απαντήσουν στις ουκρανικές επιθέσεις με μια αντεπίθεση. Τον περασμένο Ιανουάριο, ο ικανός στρατηγός Α. Σουροβίκιν αντικαταστάθηκε από τον μέτριο Β. Γκεράσιμοβ στην ηγεσία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην Ουκρανία, επειδή εκδήλωσε την πρόθεση να εγκαταλείψει τις επιθετικές ενέργειες με σκοπό να αναδιοργανώσει τον στρατό και να δημιουργήσει ένα εφεδρικό στράτευμα που θα μπορούσε να απαντήσει στην ουκρανική αντεπίθεση όταν εκείνη εκδηλωθεί. Ο Γκεράσιμοβ ακολούθησε τις οδηγίες του Πούτιν και του Σόιγκου και συνέχισε την επίθεση κατά των ουκρανικών θέσεων, εξαντλώντας τα ρωσικά στρατεύματα δίχως κάποιο ιδιαίτερο εδαφικό κέρδος.
Αυτή η κατάσταση επιβεβαιώθηκε όταν εκατοντάδες Ρώσοι αντικαθεστωτικοί, έχοντας προμηθευτεί στρατιωτικό υλικό από το Κίεβο, ξεκίνησαν στις 22 Μαΐου να αποσπούν εδάφη από τη συνοριακή επαρχία του Μπέλγκοροντ και η Ρωσία εξακολουθεί να αδυνατεί να τους αποβάλει από την επικράτειά της, επειδή όλα τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ουκρανία. Σήμερα, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να αποσύρουν στρατιωτικές μονάδες από την Ουκρανία και να τις μεταφέρουν στο Μπέλγκοροντ, αλλιώς η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, φανερώνοντας την ανικανότητα του Πούτιν να προστατεύσει τη χώρα του. Δεκαπέντε μήνες μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης που θα εξασφάλιζε την καταστροφή της δημοκρατικής Ουκρανίας μέσα σε μία εβδομάδα, η Ρωσία πλέον δέχεται εισβολή από ένοπλους Ρώσους αντικαθεστωτικούς και καταστρέφει φράγματα για να αποτρέψει την αναπόφευκτη ουκρανική αντεπίθεση.
Η ανικανότητα των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας να αποβάλλουν τους Ρώσους συμμάχους του Κιέβου από το Μπέλγκοροντ για πάνω από έναν μήνα ήταν εκείνο που έπεισε τον Πριγκόζιν ότι θα μπορούσε να απομακρύνει τον Σόιγκου και τον Γκεράσιμοβ από τη στρατιωτική ηγεσία διά της βίας. Πράγματι, ο Πριγκόζιν με 25.000 μισθοφόρους της Βάγκνερ στη στασιαστική πορεία του με κατεύθυνση τη Μόσχα κατέλαβε εν μέρει επτά ρωσικές επαρχίες σε ένα εικοσιτετράωρο, φτάνοντας μέχρι την επαρχία της ρωσικής πρωτεύουσας. Κι ενώ η επίθεση των Τσετσένων στρατιωτών του Καντίροφ στο Ροστόβ απέτυχε να αποσπάσει τη ρωσική επαρχία από τις δυνάμεις της Βάγκνερ, οι δυνάμεις του Πριγκόζιν κατέρριψαν έξι ελικόπτερα και ένα αεροσκάφος IL-22, που λειτουργούσε ως κέντρο εναέριας διοίκησης, σκοτώνοντας 13 Ρώσους αεροπόρους. Ο Πούτιν, αντί να παραμείνει στη Μόσχα για να εμψυχώνει τους πιστούς σε εκείνον στρατιώτες και να αποδεικνύει έμπρακτα την εμπιστοσύνη του στο ρωσικό στρατό, εγκατέλειψε την πρωτεύουσά του για την Αγία Πετρούπολη. Τελικά, ο ίδιος ο Πριγκόζιν έληξε την ανταρσία του για αγνώστους λόγους, παρότι οι δυνάμεις του είχαν συναντήσει ισχνή αντίσταση.
Η ρωσική στρατηγική αντιμετώπιση της ουκρανικής αντεπίθεσης
Διαφαίνεται ότι η ρωσική στρατιωτική ηγεσία έχει προσαρμοστεί στο γεγονός ότι πλέον δεν διαθέτει ικανά στρατεύματα για να διεξάγει επιθετικές ενέργειες όπως στην αρχή του πολέμου. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η ρωσική στρατηγική στοχεύει να επικρατήσει σε έναν πόλεμο φθοράς εξαντλώντας τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και προκαλώντας τους μεγαλύτερες απώλειες, που η Ουκρανία δεν μπορεί να εξισορροπήσει παρά τη στρατολόγηση των πρόσφατα ενηλικιωμένων Ουκρανών. Παρά την απουσία εντυπωσιακών επιτυχιών στο πεδίο της μάχης ο ρωσικός στρατηγικός στόχος είναι εφικτός. Για την άμυνα του Μπαχμούτ, οι Ουκρανοί έστειλαν λόγω λειψανδρίας πολέμου νεοσύλλεκτους χωρίς την ελάχιστη δυνατή εκπαίδευση στην πιο σκληρή μάχη του. Μέχρι την έναρξη της ουκρανικής αντεπίθεσης του 2023 οι Ρώσοι βομβάρδιζαν τις ουκρανικές αμυντικές θέσεις με δέκα χιλιάδες βλήματα πυροβολικού ανά ημέρα, επειδή έτσι αναπόφευκτα σκοτώνονταν τουλάχιστον 100 Ουκρανοί στρατιώτες σε ημερήσια βάση. Οι Ουκρανοί αντίστοιχα χρησιμοποιούσαν μέχρι τρεις χιλιάδες βλήματα ανά ημέρα. Παράλληλα, οι ρωσικές δυνάμεις προσαρμόζονται στις ουκρανικές τακτικές και ενώ στην αρχή του πολέμου είχαν υποστεί τα πάνδεινα από τα ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πλέον καταρρίπτουν δέκα χιλιάδες ανά μήνα - γύρω στα 300 ημερησίως. Πέραν αυτών των ενδεικτικών στοιχείων, το ίδιο το γεγονός πως ο ουκρανικός στρατός επιτίθεται εναντίον των ρωσικών θέσεων, καθορίζει ότι οι ουκρανικές δυνάμεις είναι εκείνες που θα υποφέρουν δυσανάλογες απώλειες σε σχέση με τους Ρώσους, επειδή μεταξύ ισότιμων αντίπαλων δυνάμεων ο επιτιθέμενος υποφέρει τις μεγαλύτερες απώλειες σε σύγκριση με τον αμυνόμενο. Επιπρόσθετα, η Ρωσία εξακολουθεί εσκεμμένα να πλήττει αμάχους με πυραύλους υποχρεώνοντας το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανικών, αντιαεροπορικών όπλων να υπερασπίζονται τα αστικά κέντρα αντί για τους στρατιώτες στο μέτωπο. Η έλλειψη μεγάλου αριθμού αντιαεροπορικών όπλων στο μέτωπο για την υποστήριξη των επιτιθέμενων Ουκρανών είναι ένας από τους παράγοντες που ευθύνονται για το γεγονός ότι εδώ και μήνες όλες οι ουκρανικές πολεμικές επιχειρήσεις διεξάγονται από μικρές ομάδες πεζικού. Εάν ο ουκρανικός στρατός δοκιμάσει να διεξάγει μαζική επίθεση με εκατοντάδες τεθωρακισμένα, αυτά θα γίνουν εύκολος στόχος της ρωσικής αεροπορίας. Επιπρόσθετα, οι Ρώσοι δείχνουν να έχουν βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό τη στρατηγική τους προσέγγιση, εγκαταλείποντας τη μάταιη προσπάθειά τους να εξαντλήσουν τα ουκρανικά αντιαεροπορικά συστήματα και αντ’ αυτού αποδυναμώνουν την ουκρανική αντεπίθεση δημιουργώντας δίλημμα στην ουκρανική ηγεσία για το εάν θα προστατέψει τους αμάχους στις πόλεις, ή τα στρατεύματά της. Γι’ αυτόν τον λόγο, και μέχρι να λυθεί το πρόβλημα της ρωσικής αεροπορικής υπεροχής, δεν πρόκειται να υπάρξουν μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις από τους Ουκρανούς.
Ρώσοι μπλόγκερ επί μέρες υποστήριζαν ότι η ουκρανική αντεπίθεση ήδη απέτυχε, ανεβάζοντας βίντεο στα οποία έδειχναν την καταστροφή δυτικών τεθωρακισμένων οχημάτων. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για διαφορετικές λήψεις από μία αποτυχημένη ουκρανική επίθεση, όπου μερικά αμερικανικά τεθωρακισμένα οχήματα πεζικού και γερμανικά κύρια άρματα μάχης είχαν ακινητοποιηθεί από νάρκες. Οι Ρώσοι θεωρούσαν αυτά τα τεθωρακισμένα απώλειες, αγνοώντας ότι τα περισσότερα θα επισκευαστούν, και κυρίως το γεγονός ότι προστάτεψαν τα πληρώματά τους. Αυτή η κατάσταση είναι ενδεικτική της απόγνωσης στην οποία βρίσκονται οι Ρώσοι που έχουν φτάσει να πανηγυρίζουν για λίγα χτυπημένα τεθωρακισμένα, ενώ ο στρατός τους έχει χάσει πάνω από δύο χιλιάδες σύγχρονα κύρια άρματα μάχης και αναγκάζεται να χρησιμοποιεί παρωχημένα Τ-62, που ήταν το κύριο άρμα μάχης του Νάσερ κατά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, και Τ-55, με τα οποία ο Χρουστσόφ είχε καταστείλει την εξέγερση της Ουγγαρίας το 1956. Ο ουκρανικός στρατός έλυσε γρήγορα αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας μικρές ομάδες πεζικού για τις επιθέσεις σε ρωσικές οχυρωμένες θέσεις, ενώ τα ουκρανικά τεθωρακισμένα οχήματα τους υποστηρίζουν με τα πυρά τους. Οι Ουκρανοί απέδειξαν την αποτελεσματικότητα των νέων τακτικών τους δημοσιοποιώντας βίντεο από μία φονική κατάληψη ενός ρωσικού χαρακώματος.
Η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ουκρανία έγκειται στο εάν οι απώλειες που θα έχει υποστεί μετά την απελευθέρωση της Ζαπορίζια και της Χερσώνας είναι τόσο μεγάλες, που ίσως χάσει τη δυνατότητά της να διεξάγει ξανά μια επιθετική εκστρατεία για να απελευθερώσει την Κριμαία, το Λουχάνσκ και το Ντονέτσκ. Η Δύση θα καλύψει τις ουκρανικές ανάγκες πυρομαχικών και οχημάτων που χρειάζονται για την απελευθέρωση ολόκληρης της Ουκρανίας. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι, εάν οι Ουκρανοί υποστούν μεγάλες απώλειες κατά την απελευθέρωση των επαρχιών της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, το Κίεβο θα υποχρεωθεί να συνθηκολογήσει με τον Πούτιν χάνοντας οριστικά την Κριμαία και τα ανατολικά της εδάφη. Μην μπορώντας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με κατεχόμενα εδάφη από τους Ρώσους, το Κίεβο θα περιμένει την ημέρα που το Κρεμλίνο θα ξαναδοκιμάσει να κατακτήσει την υπόλοιπη Ουκρανία. Αυτή η πιθανότητα θα αποφευχθεί όταν η Ουκρανία παραλάβει δυτικά μαχητικά. Τα πιο πιθανά αεροσκάφη είναι τα σουηδικά Gripen, τα ολλανδικά F-16 και τα αυστραλιανά F-18. Εάν αποφασιστεί να παραδοθούν F-16 στην Ουκρανία, θα ήταν ευχής έργον η συμβολή της Αθήνας στην εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων, μια και η ΠΑ χρησιμοποιεί από τους πιο παλιούς τύπους των συγκεκριμένων μαχητικών μέχρι τα τελευταίας γενιάς, απαντώντας έτσι στην καταστροφή της ελληνικής ομογένειας της Ουκρανίας από τις ρωσικές κατοχικές δυνάμεις. Με σαράντα F-16 η Ουκρανία δεν πρόκειται να ανατρέψει την αεροπορική ισορροπία διότι αντιμάχεται περίπου πεντακόσια ρωσικά αεροσκάφη, αλλά θα έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή σε μέρος του εναέριου χώρου της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι ουκρανικές χερσαίες δυνάμεις θα μπορούν να αποκτήσουν συντριπτική υπεροχή δύναμης πυρός σε ένα σημείο –για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα– ώστε να καταστρέφουν γρήγορα τις ρωσικές άμυνες χωρίς να υποφέρουν μεγάλες απώλειες.
Συμπεράσματα
Τα ρωσικά στρατεύματα δείχνουν ανίκανα να εμποδίσουν την ουκρανική προέλαση και να αντεπιτεθούν, ενώ οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις διαρκώς ενισχύονται. Η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Ρωσίας φτάνει τα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου και ο Πούτιν από απόλυτος κυρίαρχος της Ρωσίας με σιδηρά πυγμή επί 23 χρόνια, μετά την αποκάλυψη της ανικανότητάς του να αντιμετωπίσει μόλις 25.000 ένοπλους και τη φυγή του από την πρωτεύουσα, πλέον έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητείται η ικανότητά του να παραμείνει στην εξουσία. Μετά την αποτυχία της ανταρσίας, η Ρωσία έχασε τον Πριγκόζιν, τον πιο χαρισματικό της ηγέτη στον πόλεμο, τον Σουροβίκιν, τον πιο ικανό της στρατηγό, και ενδεχομένως τη Βάγκνερ, το πιο αποτελεσματικό στρατιωτικό της σώμα. Όλες οι στρατηγικές επιλογές του Πούτιν για Ρωσική νίκη έχουν αποτύχει: από τη γρήγορη κατάληψη του Κιέβου την πρώτη εβδομάδα της ρωσικής εισβολής, στον ενεργειακό εκβιασμό της Ευρώπης, ως και την αποτυχημένη απόπειρα της καταστροφής της ουκρανικής ηλεκτροδότησης κατά τον χειμώνα του 2022. Πλέον, ο Πούτιν βασίζει τις ελπίδες του στο ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα εξαντλήσουν τον ουκρανικό στρατό σκοτώνοντας περισσότερους Ουκρανούς στρατιώτες αναλογικά με αυτούς που επιστρατεύονται στην ηλικία των 18. Όμως, για να πετύχει ο Πούτιν την καταστροφή της Ουκρανίας θυσιάζει καθημερινά πολλαπλάσιους Ρώσους στρατιώτες συγκριτικά με τις απώλειες των Ουκρανών, δημιούργησε ομάδες που πυροβολούν τους Ρώσους στρατιώτες όταν τους πιάνουν να υποχωρούν, καταστρέφει φράγματα, επιτρέπει την άσκηση τρομοκρατίας εις βάρος των Ουκρανών αιχμαλώτων, λειτουργεί ένα δίκτυο θαλάμων βασανιστηρίων για την επιβολή της ρωσικής κυριαρχίας στα κατεχόμενα και απαγάγει τα παιδιά των Ουκρανών από τα κατεχόμενα προσφέροντάς τα για υιοθεσία σε ρωσικές οικογένειες. Για το ειδεχθές έγκλημα πολέμου της στοχοποίησης των παιδιών της Ουκρανίας έχει άλλωστε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης του Πούτιν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
Η ουκρανική αντεπίθεση ενώ προς το παρόν είναι αργόσυρτη, έχει ήδη απελευθερώσει πάνω από διακόσια τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνεχίζει σταθερά να αποσπά κατεχόμενα εδάφη από τη Ρωσία, επειδή μέχρι τώρα ο ουκρανικός στρατός χρησιμοποιεί λιγότερες από τις μισές μεραρχίες που είχαν ετοιμαστεί για την αντεπίθεση. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η επίθεση που διεξάγει η Ουκρανία δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη στρατιωτική ιστορία. Μέχρι σήμερα, θεωρούνταν αδύνατο να αποσπά εδάφη μία στρατιωτική δύναμη από έναν καλά προετοιμασμένο εχθρό που υπερέχει αριθμητικά και απολαμβάνει αεροπορική υπεροχή. Όταν το φθινόπωρο η Ουκρανία θα διαθέτει τουλάχιστον σαράντα δυτικά μαχητικά, κι ενώ παράλληλα η Δύση συνεχίζει να την εξοπλίζει με αντιαεροπορικά συστήματα, τότε η πλάστιγγα θα γείρει αποφασιστικά υπέρ της. Η τελική έκβαση του πολέμου θα είναι η πλήρης απελευθέρωση των εδαφών της Ουκρανίας αποδεικνύοντας ότι η Δύση και η δημοκρατία εξακολουθούν να διαθέτουν ηθική και στρατιωτική υπεροχή έναντι του αυταρχισμού. Είναι ειρωνεία ότι η ιστορία θα επαναληφθεί, αφού τον πόλεμο κατά της Ρωσίας θα τον κερδίσει η Ουκρανία με έναν ηθοποιό για Πρόεδρο, όπως ακριβώς κέρδισαν οι ΗΠΑ τον Ψυχρό Πόλεμο χάρη στη στιβαρή ηγεσία του R. Reagan.
