Την ώρα που ο Στέφανος Κασσελάκης προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς είπε ο ίδιος και τι του απάντησε ο Ισραηλινός πρέσβης και αναζητεί πρωινάδικο για να εκφράσει τον πόνο αλλά και τη χαρά του για το γεγονός ότι έχει βρεθεί στη θέση του προέδρου ενός κόμματος και ο Νίκος Ανδρουλάκης κυνηγάει την… ουρά του εγκλωβισμένος σε μια μίζερη αντιπολιτευτική αλλά και τοξική ρητορική, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιβεβαιώνει τους λόγους για τους οποίους παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού.
Με κινήσεις-ματ αναδεικνύει το δίλημμα, το πραγματικό δίλημμα, των ευρωεκλογών που δεν είναι η πολιτική επιβίωση του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη ούτε και το ποιος θα είναι δεύτερος προκειμένου να ηγηθεί μιας κεντροαριστεράς που ουδείς γνωρίζει αν υπάρχει και πώς έχει διαμορφωθεί.
Στην επιστολή του προς την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για τις πολυεθνικές εταιρείες και την αντιμετώπιση των πρακτικών τους σε χώρες της ΕΕ έρχεται να προστεθεί η κοινή με τον Ντόναλντ Τουσκ, τον πρωθυπουργό της Πολωνίας, επιστολή για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού iron dome, μιας ευρωπαϊκής αμυντικής ασπίδας που θα καλύπτει όλες τις χώρες και η οποία θα συνεργήσει και στη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών για τη χώρα μας δεδομένου ότι θα δημιουργηθεί από ευρωπαϊκούς πόρους.
Η αποδοχή των δύο αυτών επιστολών έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά πρωτοβουλιών που έχουν φέρει σημαντικές ανάσες και ενέσεις οικονομικές για την ανάπτυξη στη χώρα. Από την επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού που πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης μέχρι τις διαπραγματεύσεις για την ΚΑΠ αλλά και σειρά άλλων παρεμβάσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε στόχο αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων στην Ε.Ε. που θέλησαν να τον… κοντύνουν βλέποντας πως αναβαθμίζει τον ρόλο και της χώρας και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Στα καθ΄ ημάς τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει γιατί παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού και ύστερα από πενταετή θητεία οι πολίτες τον θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό μακράν των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών. Στην προεκλογική εκστρατεία του δεν αναλώνει τον χρόνο του σε καταγγελίες και μικροπολιτικά παιχνίδια. Αναδεικνύει το έργο των κυβερνήσεών του, καταθέτει το σχέδιό του για το παρόν και το μέλλον της χώρας και χαράσσει τον οδικό έργο για την αλλαγή σελίδας και μάλιστα μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον.
Αφήνει τους πολιτικούς αντιπάλους να αναζητούν ρόλους και να προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες όχι για μια ορθολογική διαχείριση της θέσης της χώρας στην Ευρώπη αλλά για τους λόγους για τους οποίους πρέπει να τους ψηφίσουν και να είναι δεύτεροι. Αναδεικνύουν δηλαδή τα προσωπικά τους προβλήματα και τον φόβο για το πολιτικό τους μέλλον. Κάνουν προεκλογική εκστρατεία για να δείξουν ότι θα είναι καλύτερη αντιπολίτευση κολυμπώντας στον βούρκο της τοξικότητας. Αυτής που οδήγησε τα κόμματά τους στα σημερινά ποσοστά τους και τους πολίτες μακριά από αυτούς.
Μιλούν για το τι θα κάνουν ως κυβέρνηση λες και έχουμε εθνικές εκλογές την 9η Ιουνίου. Έχουν φτάσει να υπόσχονται ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς σκορπώντας δισεκατομμύρια που υπάρχουν μόνο στο μυαλό τους και μιλούν ως… μελλοντικοί πρωθυπουργοί. Εμφανίζονται σχεδόν σαν να ετοιμάζονται τη 10η Ιουνίου να μπουν στο Μέγαρο Μαξίμου, προκαλώντας όπως είναι φυσικό ειρωνικά σχόλια και αρκετό γέλιο. Την ίδια στιγμή έχουν ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζονται για τον πόλεμο που θα ξεσπάσει μεταξύ τους μετά τις εκλογές με στόχο την ανάληψη της ηγεσίας της κεντροαριστεράς που οι ίδιοι ονειρεύονται. Μέχρι και προτάσεις για μετεκλογικές συμμαχίες απευθύνουν.
Όλα αυτά συγκλίνουν στην επιβεβαίωση των όσων αναφέρει ο πρωθυπουργός και κυρίως στο κάλεσμα που απευθύνει στους πολίτες να στηρίξουν το κυβερνών κόμμα για να στείλουν ένα μήνυμα σε όσους φαντασιώνονται αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος μετά την 9η Ιουνίου.
