Στις 28 Φεβρουαρίου, δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών, η Ελλάδα αναμένεται να παραλύσει από συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις. Εργατικά σωματεία, φοιτητικές οργανώσεις, συλλογικότητες και πολιτικά κόμματα καλούν τον κόσμο να διαδηλώσει κατά της κυβέρνησης, ζητώντας «δικαιοσύνη» και «απόδοση ευθυνών».
Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Πόσο αυθόρμητες είναι αυτές οι κινητοποιήσεις και ποιοι πραγματικά βρίσκονται πίσω από αυτές;
Οι διαμαρτυρίες αυτές προβάλλονται ως αυθόρμητες εκδηλώσεις λαϊκής οργής, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι αφίσες, οι διαδικτυακές καμπάνιες και οι μαζικές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι αποτέλεσμα μιας απλής οργανικής αντίδρασης πολιτών, αλλά καλά ενορχηστρωμένες δράσεις με συγκεκριμένους χορηγούς και πολιτικές επιδιώξεις.
Ακόμα και ο συνήθως πράος Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άντεξε άλλο την τοξικότητα. Ηδη σήκωσε τους τόνους και προκάλεσε για πρώτη φορά με τόσο ευθύ τρόπο την αντιπολίτευση να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας. Την κατηγόρησε ότι σέρνει τη χώρα στον βούρκο και στην τοξικότητα υποστηρίζοντας ότι οι μάσκες έπεσαν.
Ποιοι τα χρηματοδοτούν όλα αυτά;
Είναι κοινό μυστικό ότι οι μαζικές αναρτήσεις στα social media και οι διαφημιστικές καμπάνιες που προωθούν τις διαμαρτυρίες δεν γίνονται δωρεάν. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν με αλγόριθμους που δίνουν έμφαση σε πληρωμένες αναρτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι επενδύουν χρήματα για να διοχετεύσουν ένα συγκεκριμένο αφήγημα. Ποιοι είναι αυτοί;
Φυσικά, πολιτικές ομάδες και κόμματα: Συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την τραγωδία για μικροκομματικά οφέλη. Και δεν είναι η πρώτη –ούτε η τελευταία– φορά που η Αριστερά κάνει κάτι ανάλογο.
Στους χρηματοδότες και γνωστές ΜΚΟ: Ορισμένες οργανώσεις, συχνά με αμφίβολη χρηματοδότηση, έχουν ιστορικό εμπλοκής σε παρόμοιες διαμαρτυρίες. Και, φυσικά, εργατικά σωματεία με πολιτικές διασυνδέσεις κινητοποιούνται με στόχο τη δημιουργία κοινωνικής έντασης.
Πού αποσκοπούν;
Το χρονικό πλαίσιο είναι ενδεικτικό. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση, τόσο σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων όσο και οικονομικών αποφάσεων. Κάθε αποσταθεροποίηση αποδυναμώνει την κρατική συνοχή και προσφέρει έδαφος σε συγκεκριμένα συμφέροντα να επωφεληθούν από τη δυσαρέσκεια του κόσμου.
Η κοινωνική αναταραχή δεν είναι κάτι τυχαίο. Οποτε η Ελλάδα βρίσκεται σε πορεία ανάκαμψης, πάντα εμφανίζονται δυνάμεις που προσπαθούν να διαταράξουν την ισορροπία. Οι συνεχείς απεργίες, οι καταλήψεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις δεν έχουν μόνο στόχο να εκφράσουν μια διαμαρτυρία, αλλά να δημιουργήσουν ένα κλίμα ανασφάλειας και αστάθειας.
Οι κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου δεν είναι τόσο αυθόρμητες όσο παρουσιάζονται. Πίσω από αυτές βρίσκονται συγκεκριμένα συμφέροντα που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν μια τραγωδία για να προωθήσουν την πολιτική τους ατζέντα. Οι πολίτες θα πρέπει να αναρωτηθούν: διαδηλώνουν για τη δικαιοσύνη ή γίνονται άθελά τους εργαλεία στα χέρια εκείνων που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση του κράτους;
Θυμίζει (όχι τυχαία) 2015
Και το κλίμα στη Βουλή είναι, πια, εμφανώς πολύ κακό, η ατμόσφαιρα έχει γίνει τοξική και ακραία όχι μόνο για τα θέματα που αφορούν τα Τέμπη. Το δηλητήριο έχει επεκταθεί σε ό,τι και αν συζητείται στην αίθουσα και με μεγάλη ευκολία εκτοξεύονται ακρότητες ή μεταφέρονται στις ευφάνταστες θεωρίες που αλιεύονται από τα social media.
Ορισμένοι, μάλιστα, σχολιάζουν ότι η κατάσταση τους θυμίζει μνημονιακές εποχές και αναρωτιούνται πόσο θα κλιμακωθεί η ένταση ενόψει της συζήτησης για την Προανακριτική, την προ ημερησίας συζήτηση για τα Τέμπη και την ενδεχόμενη πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης
