Ο Γιώργος Καραμέρος, βουλευτής και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη για να καταγγείλει – με τον γνωστό ύφος του ηθικά ανώτερου – ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευθύνεται για την άνοδο της ακροδεξιάς. Ξεχνώντας – ή παριστάνοντας ότι ξέχασε – ποιος έσπρωξε το καρότσι όταν γεννιόταν το «αυγό του φιδιού».
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το παραλήρημά του, και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μακάριος Λαζαρίδης του υπενθύμισε την άβολη αλήθεια: ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που συμπορεύτηκε με τη Χρυσή Αυγή στις πλατείες τωνΑγανακτισμένων, που νομιμοποίησε την αντισυστημική οργή, που φλέρταρε με το αντιμνημονιακό σκοτάδι χωρίς να κοιτάει ποιος είναι δίπλα του.
Και όταν ο Καραμέρος προσπάθησε να ντύσει την επίθεσή του με δήθεν ανεξαρτησία, ο Λαζαρίδης του θύμισε κάτι που ο ίδιος θα προτιμούσε να ξεχάσει: όταν ήταν σχολιαστής στο Blue Sky, παρίστανε τον ανεξάρτητο δημοσιογράφο και διαβεβαίωνε ότι δεν έχει πρόθεση να πολιτευτεί. Λίγους μήνες αργότερα, κατέβηκε υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόση συνέπεια πια να αντέξει κανείς;
Ο Καραμέρος δεν είναι απλώς κομματικός. Είναι το αποστακτήριο της υποκρισίας: φωνάζει για ακροδεξιά, ενώ το κόμμα του χτίστηκε πάνω στην πλάτη της αντισυστημικής υστερίας. Κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία, ενώ σιωπά για την ακροδεξιά ρητορική με την οποία συγκυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ επί χρόνια. Και ζητάει λογαριασμό από τους άλλους, χωρίς ποτέ να δώσει ο ίδιος εξηγήσεις.
Έχει κάθε δικαίωμα να μιλά. Όπως και οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να θυμούνται. Και να μην ξεχνούν ποιος έπαιξε με τις σκιές, ποιος αγκάλιασε το δηλητήριο – και ποιος σήμερα το καταγγέλλει μόνο και μόνο επειδή δεν τον εξυπηρετεί πλέον.
