Μπορεί κάποιοι να άρχισαν πάλι να... μαδούν τη μαργαρίτα για να δουν εάν θα φτιάξουν κόμμα και πότε, αλλά επειδή δεν είναι πρώτη φορά, καλό είναι να τους θυμίσουμε και να θυμηθούμε μαζί τους την πορεία ουκ ολίγων κομμάτων που κάποιοι δημιούργησαν, αλλά στην πορεία εξαφανίστηκαν.
Τα αναφέρουμε αυτά διότι διαπιστώνουμε πάλι πως διακινούνται σενάρια για κόμμα Τσίπρα, κόμμα Σαμαρά και εσχάτως και κόμμα Κατσέλη.
Ο καθένας από τους πρωταγωνιστές των αφηγημάτων και όσων διακινούν τα σενάρια για τις προθέσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών και της πρώην υπουργού έχει και το δικό του αφήγημα. Ο Αλέξης Τσίπρας για να πάρει τη... ρεβάνς από την ιστορία που τον καταδίκασε μέσω Μητσοτάκη σε δύο απανωτές ήττες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολυδιάσπαση και σε πολιτική εξαέρωση.
Ο Αντώνης Σαμαράς γιατί ως χαρακτήρας δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι το όνομα Μητσοτάκης αποδείχτηκε μοιραίο για τον ίδιο ή γιατί εκτιμά ότι μπορεί να επαναλάβει το μοντέλο του 1993, με ένα διαφορετικό «στόρι», ενώ η Λούκα Κατσέλη θεωρεί ότι μπορεί να είναι αποδεκτή από ένα μεγαλύτερο τμήμα της Κεντροαριστεράς απ’ ό,τι οι κ. Φάμελλος και Ανδρουλάκης.
Όποια εκδοχή και εάν διαλέξετε ή όποια άλλη μπορεί να σκεφτείτε, είναι θεμιτή. Η ουσία όμως παραμένει ίδια. Ότι η φράση του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ «όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος» ισχύει στο ακέραιο. Τελευταίο και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων είναι το πάθημα του Γιώργου Παπανδρέου.
Που όταν δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ, ο φέρων ένα ιστορικό πολιτικό όνομα και έχοντας διατελέσει πρωθυπουργός υπέστη έναν πολιτικό διασυρμό, καθώς όχι μόνο δεν κατάφερε να πιάσει το 3% και να μπει στη Βουλή, αλλά επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ με συνοπτικές διαδικασίες για να «διοριστεί» βουλευτής, καθώς οι πρώην πρωθυπουργοί δεν χρειάζονται σταυρό προτίμησης.
Την ίδια πορεία με τον Γιώργο Παπανδρέου βίωσε και ο Αντώνης Σαμαράς. Που αφού δημιούργησε το κόμμα... κομήτη της Πολιτικής Άνοιξης, με τον συγκεκριμένο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της εποχής, στην πορεία των χρόνων εξαφανίστηκε και αφού βίωσε την πολιτική του έρημο επέστρεψε και αυτός στη ΝΔ στην οποία έγινε πρόεδρος και στη συνέχεια πρωθυπουργός. Τώρα, εάν τα παθήματα γίνονται μαθήματα ή ισχύει η ρήση το γινάτι βγάζει μάτι, είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος.
Όσο για την κυρία Λούκα Κατσέλη, έχει και αυτή τις εμπειρίες της, όταν ο σύζυγός της, Γεράσιμος Αρσένης, στέλεχος με βαρύ όνομα και πορεία, είχε κάνει και εκείνος κόμμα, το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το ΕΣΚ έλαβε μέρος στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 1989 λαμβάνοντας το 0,21% των ψήφων (13.833 ψήφοι), ενώ στις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν την ίδια μέρα έλαβε 43.654 ψήφους (0,66%). Διαλύθηκε όταν ο Γεράσιμος Αρσένης επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ στις 5 Οκτωβρίου 1989.
Στην πορεία, βέβαια, μπορούμε να θυμηθούμε και άλλα κόμματα που δημιουργήθηκαν, το καθένα με τον δικό του ρόλο στην ιστορία του τόπου, αλλά έγιναν παρελθόν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ μέχρι το ΛΑΟΣ και το κόμμα Λεβέντη. Όλα έλαμψαν διά της παρουσίας τους στη συγκυρία, αλλά δεν έλειψαν και από το εκλογικό σώμα με την απουσία τους, δείχνοντας ότι χρειάζονται αρκετά ακόμη εκτός από τη συγκυρία της εποχής για να αντέξουν στον χρόνο και να αποκτήσουν θεμέλια στην κοινωνία.
Και μπορεί, όπως λέει και το γνωστό τραγουδάκι του Σταμάτη Κόκοτα, με ένα όνειρο τρελό / όνειρο απατηλό / ξεκινήσαμε κι οι δυο μας / και στου δρόμου τα μισά / σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά / ξαφνικά από τον ουρανό μας. Από εκεί και πέρα, άπαντες είναι μεγάλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, κάθε φιλοδοξία στην (πολιτική) ζωή είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά στο τέλος της ημέρας ο υπέρτατος κριτής τους θα είναι ο ελληνικός λαός.
Αυτός είναι που αποφασίζει μπροστά στις κάλπες και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Ως τότε θα περιμένουμε να δούμε εάν τα σενάρια μείνουν σενάρια ή θ’ αποκτήσουν σάρκα και οστά στα προσεχώς των πολιτικών εξελίξεων, που πυκνώνουν σε ένα ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό.
