Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να είναι φωτογραφίες της στιγμής, αλλά πλέον φτιάχνουν άλμπουμ για την κατάσταση της αντιπολίτευσης, ενώ έχουν σχεδόν όλες την ίδια πόζα, ανεξαρτήτως φωτογράφου.
Αναφέρομαι σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που συνεχίζουν να βρίσκονται σε μια πρωτόγνωρη ελεύθερη πτώση. Ανδρουλάκης και Φάμελλος είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τι συμβαίνει στην κοινωνία και δείχνουν να μη θέλουν να αλλάξουν. Ή να μην μπορούν να αλλάξουν, για να μην τους αδικούμε.
Το ΠΑΣΟΚ, παρασυρόμενο από τις… σειρήνες μιας αντιπολίτευσης τύπου Τσίπρα, και ο ΣΥΡΙΖΑ, κολλημένος με το χθες, κερδίζουν από τους πολίτες μόνο την αποδοκιμασία τους. Και καλά για την Κουμουνδούρου, μετά τις διασπάσεις και το πέρασμα Κασσελάκη, μπορούμε να βρούμε κάποια δικαιολογία. Αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις επιλογές Ανδρουλάκη, που τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μία ακόμη ήττα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντί να επιχειρήσει να κτίσει ένα σοβαρό κόμμα και να καταλάβει ότι δεν πρέπει να γίνεται… ουρά μιας απαξιωμένης Αριστεράς, συνεχίζει να θολώνει το μήνυμα που εκπέμπει. Αποτέλεσμα, να χάνει τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, στήνοντας βεντέτα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ.
Ο Σωκράτης Φάμελλος επιλέγει μια πορεία δίχως αύριο, δημιουργώντας και αυτός την «παρέα» του εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αποτέλεσμα, να αναζητά σε ποιον θα χρεώσει την αναμενόμενη συντριβή του κόμματος. Ή θα του φταίνε οι Παππάς-Πολάκης ή ο Τσίπρας, λες και θα έχει σημασία, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 5%-6%. Αλλά φαίνεται πως το να κρατήσουν τα κλειδιά του… περιπτέρου είναι πιο σημαντικό από το να το κάνουν μαγαζί-γωνία.
Θα μου πείτε, τώρα, τι με κόφτει για την κατάσταση σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Για δύο λόγους: ο πρώτος διότι πιστεύω ότι μια καλή αντιπολίτευση υποχρεώνει την κυβέρνηση να γίνεται καλύτερη. Ο δεύτερος γιατί δεν είμαι υπέρ του μπάχαλου που δημιουργείται.
