Είναι όντως θέμα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τοποθετήθηκε ευθύς εξαρχής (καταδικαστικά) για τις επιθέσεις του Ρουβίκωνα κατά των υπουργών Ακη Σκέρτσου και Μίνας Γκάγκα.
του Γιώργου Παπαχρήστου*
Αλλά πριν φτάσουμε σε αυτό, είναι απαραίτητο να πούμε ότι έχουμε ευθύνες και εμείς, τα μέσα ενημέρωσης, που δίνουμε χώρο στην προβολή αυτών των ενεργειών που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν ανθρώπους, αδιαφορώντας αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν γυναίκες, άνδρες, παιδιά, γονείς, συγγενείς.
Τοποθετείται, ας πούμε, ο Ρουβίκωνας για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να ανασταλούν τακτικά χειρουργεία λόγω των διαστάσεων που έχει λάβει η πανδημία στη χώρα. Το θεωρούμε δε τόσο φυσιολογικό αυτό, ώστε το προβάλλουμε με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, καθότι πρόκειται για… επιστημονική άποψη του τρόπου θεώρησης της πανδημίας.
Και δεν τους δίνουμε μόνο χώρο να παρουσιάσουν το… σοβαρό «έργο» τους, που επαναλαμβάνω είναι μια ανοιχτή, ξεκάθαρα τρομοκρατική πράξη, το υποβαθμίζουμε κιόλας. Το αφυδατώνουμε. Του δίνουμε μια άλλη διάσταση, το κάνουμε οικείο στον πολύ κόσμο…
Αν δει κανείς το πώς παρουσιάστηκε χθες από το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, και κυρίως των ηλεκτρονικών, αυτή η τρομοκρατική πράξη του Ρουβίκωνα εις βάρος των δύο υπουργών (όπως και προ ημερών εις βάρος του Γ. Γεραπετρίτη), θα το καταλάβει αμέσως. Δεν είναι τρομοκρατία, δεν είναι εκφοβισμός, δεν είναι απειλή, δεν είναι εκβιασμός, δεν είναι τραμπουκισμός – είναι μόνο μια απλή, άδολη και γι’ αυτό ακίνδυνη… «παρέμβαση»!!
Οχι, δεν υπάρχει καμία «παρέμβαση», αδέρφια, είναι τρομοκρατία. Πέρα από οτιδήποτε άλλο. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Επίσης δεν καταλαβαίνω και την ανοχή της πολιτείας απέναντι σε αυτές τις πράξεις. Η Αστυνομία τούς ξέρει, γνωρίζει ποιος είναι ο επικεφαλής του Ρουβίκωνα, γνωρίζει και (αρκετά από) τα μέλη του – για να μην πω τα περισσότερα τουλάχιστον. Με ποια λογική λοιπόν τους αφήνει να αλωνίζουν; Και στη βάση ποιας στρατηγικής αντιμετώπισης της βίας αυτού του είδους;
Αν θυμάμαι καλά, και μάλλον θυμάμαι, ο Ρουβίκωνας είχε κάνει προ ετών, στην Πλατεία Εξαρχείων, μια επίδειξη δύναμης με παρέλαση οπλισμένης διμοιρίας – βαριάς οπλισμένης δε. Εγινε κάποια έρευνα, ποτέ, να αναζητηθεί αυτός ο οπλισμός; Ποιος τον έχει και που τον κρύβει; Κι αν έγινε, απέφερε κάποιο αποτέλεσμα;
Διότι ποιος μας λέει, ποιος το βεβαιώνει, ότι αύριο, που θα σφίξουν περισσότερο τα πράγματα, δεν θα περάσουν από τις (δήθεν) αθώες «παρεμβάσεις», με συνθήματα στους τοίχους και τρικάκια, σε πιο σκληρά πράγματα;
Ας αφήσει λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ ήσυχο η κυβέρνηση και ας πρήξουν Δικαιοσύνη και Αστυνομία αυτό που πρέπει για τη ριζική αντιμετώπιση του «φαινομένου» – να, έπεσα κι εγώ στην παγίδα που περιέγραφα πιο πάνω. «Φαινόμενο», μια τρομοκρατική οργάνωση…
- Από το Στίγμα των Νέων
