Όσο και να θέλει κανείς να χρυσώσει το χάπι, η πτώση της Καμπούλ στα χέρια των Ταλιμπάν συνιστά ηχηρή αποτυχία. Αποτυχία κατ’ αρχήν των ΗΠΑ και των δυνάμεων του δυτικού κόσμου που η παρουσία τους εκεί διασφάλιζε τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, με υπέρτατο αυτό της ελευθερίας, αλλά και αποτυχία των ίδιων των Αφγανών.
του Χάρη Παυλίδη
Και αν η αποτυχία των ΗΠΑ έχει ως «δικαιολογία» της απώλειες σε χρήματα και στρατιώτες γεγονός που την οδήγησαν στην σταδιακή αποχώρηση των δυνάμεων της από τον περασμένο Μάϊο, η αποτυχία των Αφγανών συνιστά προδοσία ενάντια στην ίδια τους την πατρίδα. Γιατί πέραν πάσης αμφιβολίας συνέβαλαν πεισματικά στην επιστροφή της χώρας τους στο Μεσαίωνα.
Η διπλή αποτυχία θα έχει ανυπολόγιστο κόστος, τόσο για το αφήγημα της ελευθερίας και της υπεράσπισης των αρχών της από τη Δύση, όσο κυρίως για τις γεωπολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν και το μεταναστευτικό το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μεγάλο θα είναι επιπλέον το κόστος για την ανασυγκρότηση του δόγματος ασφάλειας του ΝΑΤΟ, που εμφανώς επλήγη.
Σε κάθε περίπτωση και όπως και να το δει κανείς, η τρομοκρατία απέκτησε πατρίδα και οι τρομοκράτες Ταλιμπάν συμμάχους που οφείλει πρωτίστως η Ευρωπαϊκή Ένωση άμεσα να ακτινογραφήσει αντί να προβαίνει σε ατυχείς δηλώσεις όπως αυτή του Ύπατου Αρμοστή Μπορέλ.
Διότι πλέον οι τρομοκράτες Ταλιμπάν αποκτούν κρατική υπόσταση και θα έχουν συμμάχους χώρες όπως το Πακιστάν και την Κίνα, ενδεχομένως και την Τουρκία που αν και μέλος του ΝΑΤΟ είναι πολύ πιθανόν να ταχθεί με τους νικητές προκαλώντας νέες εντάσεις στη σχέση Τουρκίας- Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πτώση της Καμπούλ, αδιανόητη προοπτική μέχρι πρότινος αν σκεφθεί κανείς τα 20 χρόνια κατοχής από ΗΠΑ-ΕΕ, αφήνει την κυβέρνηση Μπάιντεν και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βαρύτατα εκτεθειμένες.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν δικαίως ή αδίκως, θα μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που παρέδωσε το Αφγανιστάν στους τρομοκράτες, ενώ οι ηγέτες της Ευρώπης θα μείνουν στην ιστορία ως μοιραίοι και άβουλοι. Όσο για την ΕΕ αναπόφευκτα θα οδηγηθεί σε μέτρα αντιμετώπισης του προσφυγικού, τα οποία θα έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της επιρροής των λαϊκιστών και των εθνικιστών.
