Τι άλλο θα μπορούσε να είχε κάνει ένας πρωθυπουργός στη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε μια χώρα που μετρούσε τις πληγές μετά από μια δεκαετή οικονομική «καραντίνα», μετά από μια τετραετία διακυβέρνησης από ένα συνοθύλευμα αριστεριστών και λαϊκιστών, αλλά μια πανδημική κρίση που ισοδυναμούσε με πόλεμο σε καιρό ειρήνης; Τίποτα περισσότερο από αυτά που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πάντως πολλά λιγότερα από όσα φανταζόταν ότι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στη θέση του.
Του Χάρη Παυλίδη
Και όμως αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος, ακόμα και εκείνοι που ιδεολογικά και πολιτικά είναι απέναντι στις ιδέες του πρωθυπουργού, δεν το βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα με την όρασή του. Το λάθος του είναι ότι χρησιμοποιεί τα γυαλιά πρεσβυωπίας για να δει μακριά, με αποτέλεσμα να τα βλέπει όλα θολά και να νομίζει ότι το ίδιο θολά τα βλέπουν και οι άλλοι. Η πρεσβυωπία αποτελούσε ανέκαθεν γνώρισμα της αριστεράς, αλλά στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα η κατάσταση χειροτέρεψε.
Και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, εκτός δηλαδή των πρεσβυώπων που επιμένουν να μη βλέπουν πέραν της μύτης τους, οι πέριξ του Αλέξη Τσίπρα εντιμότατοι φίλοι του δεν βλέπουν ούτε τη μύτη τους. Ο φανατισμός και το συμπλεγματικό τους παρελθόν τους οδηγούν στην τύφλωση. Και επιπλέον στην κώφωση. Ούτε βλέπουν ούτε ακούν. Είναι στον κόσμο τους με τον κόσμο τους. Δεν βλέπουν ότι η κυβέρνηση έκανε περισσότερα απ’ όσα θα περίμενε και ο πλέον αισιόδοξος νεοδημοκράτης. Δεν βλέπουν τι έγινε μέσα σε ένα χρόνο κάτω από αντίξοες συνθήκες, αυτό που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, και συνάμα δεν ακούν την κοινωνία που παρά κάποια λάθη και παραλείψεις, επιδοκιμάζουν το έργο της κυβέρνησης.
Για να λέμε και του… στραβού το δίκιο, η αριστερά δεν φημίζεται για την όρασή της. Πάντα είχε μια διαφορετική οπτική έναντι της πραγματικότητας. Όμως στην προκειμένη περίπτωση η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει «διαφορετική» οπτική. Απλά δεν βλέπει. Στην καλύτερη περίπτωση τα βλέπει θολά και στη χειρότερη μαύρα. Και μάλιστα θέλει να βλέπουν όλοι αυτό που… βλέπουν αυτοί. Εκτός αυτού όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλώνει ο βαθμός της τύφλωσης και επιδεινώνεται η κατάσταση της. Απολύτως κατανοητό το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, η έκφραση λύπης είναι δεδομένη, αλλά μέχρι εκεί. Έχουν παρέλθει οι εποχές που έπρεπε όλοι να συμφωνούμε με την αριστερά ότι έτσι είναι τα πράγματα επειδή έτσι τα βλέπει εκείνη.
Πολύ απλά το άσπρο δεν γίνεται μαύρο…
