Η δημόσια αντιπαράθεση του έλληνα υπουργού Εξωτερικών με τον τούρκο ομόλογό του, αντιπαράθεση που επί της ουσίας δεν πρόσφερε κάτι διαφορετικό από τις αντιπαραθέσεις όλων των προκατόχων του Νίκου Δένδια λόγω των πάγιων εθνικών θέσεων, έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους εντός και εκτός των κυβερνητικών τειχών να εκδηλώσουν τα «αντιμητσοτακικά» τους αισθήματα.
του Χάρη Παυλίδη
Και θα αναρωτηθεί κάποιος, υπάρχουν κι αυτά; Δηλαδή, υπάρχουν στελέχη στην κυβερνώσα παράταξη που διαφοροποιούνται από τον επικεφαλής της μεγάλης προσπάθειας που είχε ως αποτέλεσμα την τριπλή νίκη επί του ΣΥΡΙΖΑ και την επιστροφή της στη διακυβέρνηση της χώρας; Και όμως υπάρχουν και μάλιστα κατά τρόπο που θα τον ζήλευε μέχρι και ο πλέον άσπονδος εχθρός της.
Κατ’ αρχήν, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά, ο Πρωθυπουργός είναι αυτός που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Αυτός είναι που στο τέλος κρίνεται και αυτός είναι που αναλαμβάνει και την ευθύνη. Αυτό προφανώς διέλαθε της προσοχής όλων όσοι βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος.
Εν προκειμένω όσων που για ευνόητους λόγους προσπαθούν να διαχωρίσουν τη στάση του Νίκου Δένδια από τις εντολές και τις κατευθύνσεις που είχε πάρει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εάν συνέβαινε ένας υπουργός Εξωτερικών- ένας οποισδήποτε υπουργός και όχι μόνο Εξωτερικών- να αυτενεργεί, τότε δεν θα υπήρχε πολύ απλά Πρωθυπουργός.
Κάτι τέτοιο όμως εκτός από παράλογο θα ήταν και επικίνδυνο, αφού ο κάθε υπουργός θα χάραζε τη δική του πολιτική και εν συνεχεία ο Πρωθυπουργός θα την επικύρωνε. Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα παραμύθια, αλλά συμβαίνουν στα άθλια παρασκήνια που απεργάζονται τη φθορά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το είδαμε στην αντιπαράθεση δύο πρώην Πρωθυπουργών, του Κώστα Καραμανλή με τον Κώστα Σημίτη για το Ελσίνκι, το διακρίνουμε σ’ αυτήν του Νίκου Δένδια με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Την προσπάθεια να εμφανισθεί ο Κυριάκος Μητοστάκης ότι υπάρχουν κάποιοι περισσότερο «πατριώτες» από τον ίδιο που φροντίζουν να του θυμίζουν ποιο είναι το εθνικό συμφέρον!
Οι πλέον παρατηρητικοί βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ξεκινήσει να καλλιεργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κατασκευάσει τη «σύγκρουση» δύο γραμμών στην κυβέρνηση. Εκείνης των «διαλλακτικών» και της άλλης των «πατριωτών». Μάλιστα αυτό θα το δούμε και σε εφημερίδες που πρόσκεινται στην Αριστερά.
Υπάρχουν όμως και οι «βιαστικοί» της από «εδώ πλευράς» που θέλουν να «τελειώνουν» με τον Μητσοτάκη. Αυτοί, μάλιστα, δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Βάζουν τον Δένδια, ερήμην προφανώς του ίδιου, να έχει άλλη γραμμή στα εθνικά θέματα από εκείνη του Πρωθυπουργού! Θέλουν να πιστέψουμε ότι το Υπουργείο Εξωτερικών είναι κάτι σαν το Βατικανό.
Είναι προφανές ότι δεν τους «έκατσε» καλά ότι επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη η Ελλάδα έχει φωνή και έξω και μέσα από τις αίθουσες όπου συζητούνται τα κρίσιμα εθνικά θέματα. Δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι η στάση του Νίκου Δένδια υπαγορεύθηκε από την αποφασιστικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη και ήταν απολύτως ενταγμένη στη στρατηγική που ο Πρωθυπουργός έχει χαράξει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Εν ολίγοις ο Νίκος Δένδιας, είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει σε κάποιους άλλους, μίλησε ως υπουργός της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για αγρίους και για λαϊκή κατανάλωση που σε κάθε περίπτωση δεν αφορούν την ουσία και πάντως δεν εξυπηρετούν το πραγματικό συμφέρον της χώρας. Ωστόσο χρειάζεται σοβαρότητα μια και αναρτήσεις όπως αυτή της Προεδρικής Φρουράς για τον «Εύζωνα» Δένδια δεν χρειάζονται για να το πω κομψά.
Και κάτι τελευταίο για τους «βιαστικούς» που… «άφησαν» την Πελώνη για να «πιάσουν» τον Δένδια, που ξεκίνησαν να σπεκουλάρουν με τον Καραμανλή για να στείλουν το μήνυμα στους «σημιτικούς» του Μαξίμου, οι υπουργοί έρχονται και απέρχονται με απόφαση του Πρωθυπουργού.
