Το φινάλε της κακοστημένης παράσταση που στήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη δήθεν απομάκρυνση του Παύλου Πολάκη από τα ψηφοδέλτια είναι αποκαλυπτικό. Ο πολακισμός αποτελεί κεντρική γραμμή του Αλέξη Τσίπρα που δεν κατάφερε να αποχωριστεί το άλλο του πρόσωπο κατεδαφίζοντας ο ίδιος πλέον το νέο προφίλ που επιχείρησε να στήσει.
Ο Αλέξης Τσίπρας με την εισήγησή του στην πολιτική γραμματεία έδειξε το δρόμο της επιστροφής, διά της συγχώρησης, αποδεικνύοντας ότι η παράσταση είναι στημένη οπως φάνηκε από την επιστολή συγγνώμης του Παύλου Πολάκη. «Η επιστολή του σύντροφου Πολάκη όμως μας καλεί να τα συζητήσουμε. Μας αναγκάζει θα έλεγα να επανεκτιμήσουμε και τις αρχικές μας προθέσεις, γιατί είναι πράγματι μια επιστολή γενναίας αυτοκριτικής» δήλωσε
Και όχι μόνο. Πρόσθεσε και τα εξής. «Και παρά το γεγονός ότι η αυτοκριτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κομματικής λειτουργίας της αριστεράς, δεν τη βλέπουμε συχνά. Και αυτό όντως αποτελεί πράξη πολιτικής ευθύνης.». Δηλαδή αναγνώρισε ως πράξη πολιτική ευθύνης την επιστολή Πολάκη.
Ο Παύλος Πολάκης, με την ομόφωνη απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας που ακολούθησε, αναγορεύεται, «δόξα και τιμή», σε κυρίαρχο συστατικό του ΣΥΡΙΖΑ παρότι επιχειρείται να δημιουργηθεί η εικόνα ενός μετανοημένου πρώην «αψύ Κρητικού» μέσα από τη συγγνώμη που ζήτησε με την επιστολή του. Άλλωστε ο ίδιος σε αυτή τόνισε πως απλά είπε με πιο έντονο ύφος αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει και ο Αλέξης Τσίπρας έχει χαράξει ως κεντρική γραμμή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και δεν πρέπει ουδείς να ξεχνά ότι τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδίκασαν σε καμία φάση της συζήτησης που άνοιξε για τον Παύλο Πολάκη, τις προγραφές τις οποίες έκανε στοχοποιώντας με ανάρτησή του δικαστές, δημοσιογράφους και δημόσιους λειτουργούς.
Προγραφές που αποτυπώθηκαν με την ανάρτηση φωτογραφιών και ονομάτων, κάτι δηλαδή σαν αυτό που κάνουν συγκεκριμένες ομάδες και κομματικά γκρούπ στις πορείες για τα Τέμπη με τα πλακάτ στα οποία υπάρχουν σχεδόν οι ίδιες φωτογραφίες διανθισμένες με αυτές υπουργών αλλά και του πρωθυπουργού.
«Παραπέμπεται για το ότι ανάρτησε κάποιες προγραμματικές θέσεις από τις συλλογικά επεξεργασμένες θέσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα με τη λειτουργία των θεσμών» είχε δηλώσει ο Αλέξης Τσίπρας αποσαφηνίζοντας εξ αρχής πως οι προγραφές δεν τον απασχόλησαν. Ούτε και οι στοχοποιήσεις που έλαβαν τη μορφή προτροπής άσκησης βίας εναντίον τους που σημειωτέον βρίσκονται σε διαδικασία ποινικού ελέγχου από τη δικαιοσύνη.
Ο πολακισμός αναβιώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνοντας τις διαρροές στα αριστερά του επιλέγει ξανά το δρόμο προς τα άκρα, πηγαίνει στα αριστερά για να φτάσει στο κέντρο όπως είχε πει πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος τελικά κρατήθηκε στη… μετριοπάθεια για τρείς μόλις ημέρες. Όσες διαρκούν και τα… θαύματα.
Αρκεί η αναφορά του στην επιστολή Πολάκη ως «πράξη πολιτικής ευθύνης» για να διαπιστώσει κανείς ποιά είναι η πραγματικότητα και ποιό το αληθινό πρόσωπο του επικεφαλής της Κουμουνδούρου.
Η αναφορά Τσίπρα στο θέμα Πολάκη:
«Αγαπητοί σύντροφοι,
Σήμερα η ημερήσια διάταξη δεν είχε τα θέματα της εσωτερικής μας λειτουργίας. Η επιστολή του σύντροφου Πολάκη όμως μας καλεί να τα συζητήσουμε. Μας αναγκάζει θα έλεγα να επανεκτιμήσουμε και τις αρχικές μας προθέσεις, γιατί είναι πράγματι μια επιστολή γενναίας αυτοκριτικής. Και παρά το γεγονός ότι η αυτοκριτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κομματικής λειτουργίας της αριστεράς, δεν τη βλέπουμε συχνά. Και αυτό όντως αποτελεί πράξη πολιτικής ευθύνης.
Ωστόσο αυτό για το οποίο οφείλουμε να συνεννοηθούμε δεν είναι τόσο το διαδικαστικό αλλά το ουσιαστικό. Για να κερδίσουμε τις εκλογές δεν αρκεί να έχουμε στόχο να πείσουμε μόνο τα εκλογικά μας ακροατήρια. Και να αβγατίζουμε τους υποστηριχτές μας από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Για να κερδίσουμε τις εκλογές πρέπει να κερδίσουμε και αυτούς που στέκονται κριτικά απέναντί μας και ο κόσμος αυτός δεν πείθεται ούτε με κραυγές ούτε με τοξικότητα, αλλά με επιχειρήματα και νηφάλιο πολιτικό λόγο.
Αυτό λοιπόν έχει αξία να συνεννοηθούμε. Μπορούμε όσοι δίνουμε τη μάχη στη πρώτη γραμμή από εδώ και στο εξής να εκπέμπουμε έναν ενιαίο, συγκροτημένο, νηφάλιο και εμπεριστατωμένο πολιτικό λόγο; Το πιστεύουμε; Αν το πιστεύουμε, θα το μπορέσουμε. Αυτό πρέπει σήμερα να συνεννοηθούμε όλοι και να δεσμευτούμε. Και αυτή η δέσμευση είναι που θα κρίνει και τις διαδικαστικές αποφάσεις μας»
