Η Νέα Αριστερά, σε μια ακόμη ανακοίνωση-καρμπόν, επιλέγει να δει παντού «σχολεία δύο ταχυτήτων» και «ιδιωτικοποιήσεις». Αντί να αναγνωρίσει την πραγματικότητα – ότι με συνέργειες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα δημιουργούνται νέες, σύγχρονες δομές για τα παιδιά – επιμένει να καλλιεργεί μιζέρια και φόβο. Γιατί; Επειδή η Νέα Αριστερά δεν αντέχει να βλέπει έργο. Έχει μάθει να ευδοκιμεί μόνο στο χάος και στη στασιμότητα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ αποδεικνύει στην πράξη ότι μπορεί να αναβαθμίσει τη δημόσια εκπαίδευση με λύσεις που ξεπερνούν τη στενή λογική του «περιμένουμε το κράτος για όλα». Αντίθετα, η Νέα Αριστερά προτιμά να αφήσει σχολεία να καταρρέουν, αρκεί να μη μπει στο παιχνίδι η κοινωνική ευθύνη ιδρυμάτων και χορηγών. Πρόκειται για δογματική εμμονή που κρατά δέσμια τη δημόσια παιδεία σε περασμένες δεκαετίες.
Όσο για το Ολοήμερο Σχολείο, η Νέα Αριστερά ανακαλύπτει «αναβρασμούς» και «κόφτες» εκεί που η πολιτεία επιχειρεί να βάλει κανόνες προτεραιότητας υπέρ των εργαζόμενων γονέων και των πιο ευάλωτων οικογενειών. Αντί να στηρίξει μια πιο δίκαιη κατανομή πόρων, επιλέγει την εύκολη οδό του μηδενισμού, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει γονείς και εκπαιδευτικούς.
Η αλήθεια είναι απλή: η ΝΔ επενδύει στη δημόσια εκπαίδευση με έργα, συνεργασίες, νέες δομές και διορισμούς, ενώ η Νέα Αριστερά επενδύει μόνο στη φθηνή καταγγελιολογία. Αντί για προτάσεις, προσφέρει θόρυβο. Αντί για όραμα, καθηλώνεται σε ξεπερασμένα συνθήματα. Και τελικά, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο: μια δύναμη που θέλει τα παιδιά όμηρους της στασιμότητας για να συντηρεί το δικό της πολιτικό αφήγημα.
