Το ΠΑΣΟΚ έχει πια εγκαταλείψει την πολιτική και καταπιάνεται με κάτι πιο δημιουργικό: τη μυθοπλασία. Όχι αυτήν που πληρώνεται στην ΕΡΤ, αλλά εκείνη που διανέμεται δωρεάν, σε δόσεις από το βήμα της Βουλής.
Η βουλευτής Ευαγγελία Λιακούλη αποφάσισε να ενημερώσει τη χώρα ότι οι νεκροί της κακοκαιρίας «Daniel» δεν είναι 17 όπως λένε οι Αρχές, αλλά 335. Το είπε με στόμφο, με αυτοπεποίθηση, σχεδόν με ύφος εθνικής τραγωδού. Πάνω από τριακόσια πτώματα, λέει, αγνοούνται. Χωρίς ονόματα, χωρίς στοιχεία, χωρίς καταγγελίες από συγγενείς. Απλώς «έρευνα». Κάπου το διάβασε.
Η στρατηγική είναι πλέον ξεκάθαρη. Δεν μιλάς για την ακρίβεια, για τη ΔΕΗ, για τους μισθούς. Μιλάς για εξαφανισμένους. Πιάνει πιο εύκολα. Δείχνει και συγκίνηση.
Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, βουλευτής του ίδιου κόμματος, είχε δηλώσει παλαιότερα ότι λείπουν τρία βαγόνια από το δυστύχημα των Τεμπών. Τρία. Πήγαν περίπατο. Ίσως να έφυγαν μόνα τους για διακοπές. Ίσως τα πήρε η νύχτα. Κανείς δεν τα βρήκε, αλλά ποιος χρειάζεται αποδείξεις; Σημασία έχει να πεις κάτι που θα γίνει τίτλος. Κι αν αύριο διαψευστεί, δεν πειράζει – πάμε για την επόμενη θεωρία.
Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να ζήλεψε την αναγνωρισιμότητα του Βελόπουλου και της Κωνσταντοπούλου. Είδε ότι το παραμύθι φέρνει ψήφους και είπε να φτιάξει κι αυτό το δικό του. Όχι μισές δουλειές: εξαφανισμένοι νεκροί, κρυμμένα βαγόνια, μυστικές κυβερνητικές συνωμοσίες. Όλα μέσα. Αν δεν μπορείς να πείσεις ως σοβαρός, τουλάχιστον προσπάθησε ως ενδιαφέρων.
Έτσι γεννιέται η νέα στρατηγική: ανάμεσα στο παραλήρημα και την πλάνη. Μία κουταλιά θεωρία συνωμοσίας, μία δόση καταγγελίας χωρίς αποδείξεις και μία γερή δόση τηλεοπτικής δραματοποίησης. Κι αν σε ρωτήσουν “πού είναι τα στοιχεία;”, λες “ψάξτε τα”. Εσύ έκανες το καθήκον σου: έριξες τη λάσπη.
Η αντιπολίτευση πλέον δεν ασκείται για να ελέγχει την εξουσία, αλλά για να ταΐζει την καχυποψία. Να δίνει υλικό για το καφενείο, για τα σχόλια, για τις ατάκες. Μία παράσταση, χωρίς σενάριο αλλά με πολλή φαντασία.
Η αντιπολίτευση δεν χρειάζεται πια σχέδιο, ούτε αρχές. Χρειάζεται μόνο φαντασία και θράσος. Να πετάξεις ένα νούμερο, μια καταγγελία, ένα σενάριο. Κι ύστερα να κοιτάξεις την κάμερα με σοβαρότητα, σαν να αποκαλύπτεις κρατικό έγκλημα. Δεν έχει σημασία αν είναι ψέμα. Σημασία έχει να ακουστεί.
Αυτό είναι το νέο ΠΑΣΟΚ: μια παρωδία αντιπολίτευσης, ντυμένη με κουστούμι ευθύνης και φωνή δραματικής σχολής. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν θα χρειαστεί καν να διαλυθούν. Θα γελοιοποιηθούν μέχρι τέλους.
