«Η δική μου Ιθάκη δεν είναι απλώς μια αφήγηση του παρελθόντος, δεν είναι η αφήγηση του νόστου. Δεν γράφτηκε, μόνο, για να καταγραφούν τα γεγονότα, ως ένα είδος απολογισμού. Είναι, πρώτα απ’ όλα, μια προσπάθεια να κατανοήσουμε το παρόν: να δούμε πώς φτάσαμε ως εδώ, μέσα από ποια διαδρομή, ποιες επιλογές, ποιες μικρές ή μεγάλες νίκες, ποιες ήττες. Και, ταυτόχρονα, αποτυπώνει την επιδίωξή μου να μιλήσω για το μέλλον, όχι με όρους αφηρημένης ευχής, αλλά να το περιγράψω όσο γίνεται πιο αναλυτικά και με την πίστη ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει.»
Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης νωρίτερα σήμερα. Η ανάρτηση σκοπεύει να προμοτάρει το υπό έκδοση βιβλίο του. Ένα βιβλίο με εξώφυλλο σε μπλε φόντο με μια μεγάλη φωτογραφία του ιδίου. Κάποιος βιβλιόφιλος θα παρατηρούσε ότι ακριβώς το ίδιο εξώφυλλο έχει και το βιβλίο της Άγκελα Μέρκελ (μπλε φόντο, μεγάλη φωτογραφία της ιδίας). Μόνο που η Μέρκελ επίλεξε τη λέξη «Ελευθερία», σε αντίθεση με τον Αλέξη που προτίμησε την «Ιθάκη». Τελοσπάντων, στα πεζά της έκδοσης, το βιβλίο θα έχει 11+1 κεφάλαια σε μια έκταση 762 σελίδων και θα κοστίζει 28 ευρώ. Δεν το λες και φθηνό.
Στον πρόλογο, ο Αλέξης αναφέρει: «Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ακουστεί και η δική μου φωνή. Η ώρα να ειπωθεί η αλήθεια όπως τη βίωσα. Η δική μου αλήθεια». Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Για ποιο λόγο ο ερίτιμος συγγραφεύς έπρεπε να μας πει την αλήθεια του και μάλιστα γραπτώς σε βιβλίο; Βουλευτής ήταν, μπορούσε να μιλήσει από την πλέον δεσπόζουσα θέση και να τον ακούσει όλος ο ελληνικός λαός. Δεν το έκανε. Πιθανώς διότι φοβάται τον ισοπεδωτικό αντίλογο. Τον οποίο, εάν θεωρεί ότι με τον μονόλογο του βιβλίου, θα τον γλιτώσει, πλανάται πλάνην οικτράν.
