Την Τετάρτη επισκέπτεται την Ελλάδα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εν’ όψει της Πενταμερούς στη Γενεύη ώστε να συζητήσει με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας τα νέα δεδομένα μετά από την επεισοδιακή συνέντευξη μεταξύ του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του τούρκου στην Άγκυρα.
του Χάρη Παυλίδη
Φαινομενικά η επίσκεψη του Νίκου Αναστασιάδη με τον απόηχο του θορύβου που άφησαν οι δηλώσεις των δύο υπουργών δεν έχουν σχέση, αλλά σίγουρα επηρεάζουν τις εξελίξεις και προφανώς υποδηλώνουν τις προθέσεις της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πλευράς. Προσφέρουν άλλοθι για ιστορικούς ακροβατισμούς, για να το πω «κομψά».
Επί της ουσίας ο θόρυβος που προκάλεσε η δημόσια αντιπαράθεση Δένδια- Τσαβούσογλου δεν άλλαξε τα σχέδια της Τουρκίας, τα οποία ούτως ή άλλως έχει προαναγγείλλει ο Πρόεδρος Ερντογάν. Δύο κράτη στην Κύπρο και φυσικά καμία συζήτηση για διζωνική- δικοινοτική ομοσπονδία. Συνεπώς για την άλλη πλευρά δεν υπάρχει Κραν Μοντανά.
Κατά τη γνώμη μου στο Κραν Μοντανά χάθηκε η τελευταία ίσως ευκαιρία για την ομοσπονδία μια και για πρώτη φορά η Τουρκία αποδεχόταν αναθεώρηση του συστήματος εγγυήσεων. Τα πως και τα γιατί δεν είναι της παρούσης, αλλά το γεγονός ότι στη θέση του Ακιντζί είναι πλέον ο Ερσίν Τατάρ μιλάει από μόνο του.
Ο τουρκοκύπριος «Πρόεδρος» αναφέρεται σε «διαφορετική» λύση και φροντίζει να το καθιστά σαφές σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Μάλιστα πριν από λίγες ώρες σε αποκλειστική του δήλωση στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερο» ανέφερε ότι «δεν θέλουμε να υπογράψουμε μια λάθος συμφωνία, η οποία μπορεί να μας οδηγήσει πίσω στην προ του 1974 κατάσταση».
Αυτή είναι η κατάσταση και αυτή δεν αλλάζει ούτε ούτε με εξάρσεις «οπαδικού» πατριωτισμού ούτε συναισθηματικές εντάσεις που δημιουργούν άλλοθι για ένα ακόμα ναυάγιο. Οι κύπριοι γνωρίζουν καλύτερα που έχει οδηγήσει ο εσωτερικής καταναλώσης πατριωτισμός τη λύση του «Κυπριακού». Κάθε φορά και χειρότερα.
Άρα, το εθνικό φρόνημα οφείλει να συμπορεύεται με τη φρόνηση και τον ρεαλισμό ώστε η ιστορία να γράφεται από πράξεις που θα φέρνουν αποτελέσματα και όχι από δηλώσεις που θα απομακρύνουν τις λύσεις. Και σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα. Η πλειονότητα της κοινής γνώμης να χειροκροτεί τις δηλώσεις.
