Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν… Ο θρυλικός αυτός στίχος του Νίκου Παπάζογλου περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το τι ακριβώς συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό δύο χρόνια μετά τις εκλογές και με φόντο τις νέες δημοσκοπήσεις αμέσως μετά την πασχαλινή ανάπαυλα.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Δημοσκοπήσεις που λαμβάνουν ασφαλώς υπόψη τους τα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει το πακέτο των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης και η στροφή στην καθημερινότητα, αλλά και η συνεχιζόμενη αδυναμία της αντιπολίτευσης ν’ αρθρώσει σοβαρό πολιτικό λόγο και να ξεφύγει από τη δική της εσωστρέφεια ή τις έριδες για το ποιος μπορεί, τάχα, να εκπροσωπήσει καλύτερα τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων συνεπώς συμπίπτουν με τις εκτιμήσεις των επιτελών του Μαξίμου, οι οποίες συγκλίνουν στο ότι οι ανακοινώσεις που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τα μέτρα οικονομικής στήριξης που προκύπτουν από το υπερπλεόνασμα και η προσδοκία που έχει βάσιμα καλλιεργηθεί ακριβώς λόγω του υπερπλεονάσματος για νέο πακέτο μέτρων και παρεμβάσεων με ορίζοντα τη ΔΕΘ έχουν τύχει θετικής αποδοχής από τους πολίτες.
Το ίδιο βέβαια και ο ανασχηματισμός, αλλά κυρίως τα οικονομικά μέτρα επιβεβαιώνουν δύο πράγματα που έχει θέσει από την πρώτη στιγμή ως στόχο η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός: την πορεία προς την ανάπτυξη και το κοινωνικό μέρισμα που προκύπτει από αυτήν – το να απολαύσουν δηλαδή τα οφέλη οι πολίτες.
Η θετική αξιολόγηση των μέτρων αυτών και η ικανοποίηση που προκύπτει γενικότερα από το κλίμα που διαμορφώνεται έχουν όμως αντίκτυπο και στους ποσοτικούς δείκτες. Οπως όλα δείχνουν, η ΝΔ καταγράφει μετά από πολύ καιρό άνοδο, έστω και συγκρατημένη, στην πρόθεση ψήφου, ενώ η διαφορά από το δεύτερο κόμμα εξακολουθεί να διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ρόλο σ’ αυτό παίζει ασφαλώς και το ρευστό σκηνικό που επίσης εξακολουθεί να διατηρείται στον ευρύτερο χώρο της αντιπολίτευσης.
Ξεφούσκωτος… πόλος
Αν και σε πολλές από αυτές τις δημοσκοπήσεις η Πλεύση Ελευθερίας κρατάει τη δεύτερη θέση, είναι ολοφάνερο πως το φαινόμενο έχει αντισυστημικά χαρακτηριστικά και δεν εκφράζει μια συγκεκριμένη τάση ή ιδεολογία. Γι’ αυτό και οι επιδόσεις του κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου μοιάζουν να ξεφουσκώνουν σιγά-σιγά.
Την ίδια στιγμή ωστόσο αναδεικνύεται με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά αυτό το ξεφούσκωμα και γενικότερα να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο απέναντι στη ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περισσότερες δημοσκοπήσεις καταγράφει ακόμη και πτώση στα ποσοστά του ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν μπορεί να τα ανεβάσει, με αποτέλεσμα να παραμένει στην τρίτη θέση και να μη δείχνει ικανό να επιβεβαιώσει τον θεσμικό ρόλο που έχει στη Βουλή ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Οσο για τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς; Εντύπωση προκαλεί η εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, εάν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις των δημοσκόπων, παλεύει ακόμη και με το όριο για την είσοδο στη Βουλή, ενώ σε ελαφρώς καλύτερη θέση, αλλά με εξίσου χαμηλές επιδόσεις, δείχνει να είναι αυτή τη στιγμή το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη, ενώ η Νέα Αριστερά δείχνει να κινείται αντίθετα.
Με δεδομένο ότι οι υπόλοιπες τάσεις που αφορούν είτε το ΚΚΕ είτε τα κόμματα που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ δεν παρουσιάζουν σπουδαίες μεταβολές, γίνεται κατανοητό πως η όποια αλλαγή κλίματος αφορά την ενίσχυση της ΝΔ, το άνοιγμα της «ψαλίδας» από το δεύτερο κόμμα, αλλά και κάτι ακόμα: την επαναφορά του ηγετικού προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη σε πρώτο πλάνο.
Αν και η ικανότητά του και η αποδοχή του κυρίαρχου ρόλου του ουδέποτε αμφισβητήθηκε από το 2019 που ανήλθε στην εξουσία, οι αστοχίες στην υπόθεση των Τεμπών και η φυσιολογική εν πολλοίς κόπωση από τα έξι χρόνια διακυβέρνησης είχαν προκαλέσει το τελευταίο διάστημα ρωγμές στην εικόνα του.
Η «επιστροφή» όμως της ΝΔ και κυρίως η διευρυμένη υπεροχή του στα ποιοτικά χαρακτηριστικά επιβεβαιώνουν ότι ο ηγέτης της ΝΔ και σημερινός πρωθυπουργός είναι και παραμένει ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό και το «ισχυρό χαρτί» της παράταξής του (και) για τις επόμενες εκλογές.
