«Θέμα ασφάλειας κι όχι ανθρωπιστικής κρίσης, το Αφγανιστάν για το Μαξίμου», καταγγέλλει η Εφημερίδα των Συντακτών σε πρόσφατο άρθρο της, όπου συγκεκριμένα ψέγει την κυβέρνηση, επειδή «βλέπει ως θέμα ασφάλειας κι όχι ως ζήτημα ανθρωπιστικής κρίσης τα όσα διαδραματίζονται στο Αφγανιστάν, τη στιγμή που χιλιάδες κόσμου έσπευσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, φοβούμενοι για τα χειρότερα, δημιουργώντας ένα τεράστιο κύμα προσφύγων.» («Θέμα ασφάλειας κι όχι ανθρωπιστικής κρίσης, το Αφγανιστάν για το Μαξίμου», 17/08/2021, efsyn.gr)
του Μιχάλη Δεμερτζή
Βλέπετε, στο Μαξίμου θεώρησαν σωστό να συνεδριάσει το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ), αντί να στείλουν την αγάπη τους με καρδούλες και δηλώσεις απύθμενης ευαισθησίας για τα όσα άσχημα συμβαίνουν στην εν λόγω περιοχή. Ξέρουμε, βέβαια, πως όποτε προκύπτει κάπου στον κόσμο αναταραχή, η Αριστερά σπεύδει να δείξει τη συμπόνια της ανακοινώνοντας σε όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες του πλανήτη «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» (πράγμα που, με όρους ηθικής, δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέο), αλλά θα περίμενε κανείς πως όταν ιδρύεται ένα αντιδυτικό και δυνάμει τρομοκρατικό κράτος στη Μέση Ανατολή, κάπου θα λάμβανε υπόψη της και την ασφάλεια του ελληνικού κράτους. Φευ! Πριν και πάνω από όλα για την Αριστερά είναι το εμπόριο ευαισθησίας. Εν τω μεταξύ, κράτος που να μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των προσφύγων χωρίς να έχει μεριμνήσει νωρίτερα για τη δική του ασφάλεια, μόνο σε αριστερά μυαλά μπορεί να υπάρξει…
Και, μιλώντας για κράτη ασφαλή για πρόσφυγες, η Τουρκία, από την οποία πιθανότατα θα περάσουν οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν ερχόμενοι δυτικά, δεν θεωρείται ένα από αυτά; Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβαλε την υπογραφή του ως ελληνική κυβέρνηση στη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, όπου προβλέπεται η διαμονή προσφύγων και μεταναστών εντός Τουρκίας; Τι άλλο να κάνει, δηλαδή, η Ελλάδα πέρα από τα λεφτά που δίνουν οι φορολογούμενοί της στον Ερντογάν για να τηρήσει τη συμφωνία; Αλλά μάλλον την ξέχασε εκείνη την υπογραφή η εγχώρια Αριστερά μας, όπως φάνηκε και από τη στάση που κράτησε στην κρίση του Έβρου, αρχές του 2020. Περιορισμένη από την ιδεολογία της, που της επιβάλλει έναν ανυπόφορα αφελή και μονοδιάστατο κόσμο όπου τα πάντα συμβαίνουν – από τους πολέμους μέχρι τη βροχή και το χαλάζι – επειδή οι πλούσιοι εκμεταλλεύονται τους φτωχούς, αγνοεί ό,τι πραγματικά έχει σημασία: Τα γεγονότα και τις συνέπειές τους.
Ζητά να αφήσει η χώρα στην άκρη την εθνική της ασφάλεια για να δείξει τον ανθρωπισμό της, λες και τα δυο μαζί δεν γίνονται… Λες και δεν ήταν μόλις ενάμιση χρόνο πριν που ο Ερντογάν έστελνε χιλιάδες κόσμου να παραβιάσουν τα ελληνικά σύνορα με το «έτσι θέλω»… Λες και η Ελλάδα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι ΗΠΑ, που έχουν την πολυτέλεια να παρακολουθούν τα της Μέσης Ανατολής καθήμενες έναν ωκεανό μακριά και την οικονομική άνεση να μετριάσουν την κρίση αν το κρίνουν απαραίτητο… Λες και η διεθνής πολιτική δεν είναι μία απέραντη «ζούγκλα» στην οποία προσπαθούν να συνυπάρξουν αμέτρητα εθνικά συμφέροντα, αλλά καλλιστεία ηγετών που παλεύουν για «αγάπη και παγκόσμια ειρήνη» και παρεμβαίνουν στο εξωτερικό για ανθρωπιστικούς λόγους…
Κάτι τέτοια πουλάει η Αριστερά στο εκλογικό κοινό και μετά, αν τύχει και γίνει κυβέρνηση, πηγαίνει στο εξωτερικό με συνθήματα όπως «Αλλάζουμε την Ευρώπη», για να γυρίσει με το χειρότερο μνημόνιο όλων και την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα. Τώρα, λοιπόν, που υπάρχει ένα τόσο σοβαρό και περίπλοκο διεθνές ζήτημα όπως η κατάσταση στο Αφγανιστάν, ας γίνουν λίγο πιο σαφείς στην Αριστερά κι ας μας πουν, συγκεκριμένα, τι θα έκαναν αν ήταν αυτοί στην εξουσία, για να ξέρουμε, να κάνουμε τα ακριβώς αντίθετα…
