Ο «Σακαφλιάς» είναι από τα πιο γνωστά ζεϊμπέκικα του Βασίλη Τσιτσάνη, το πρωτοτραγουδησε το 1939 και αναφέρεται σε έναν εγκληματία που δολοφονήθηκε στις φυλακές Τρικάλων.
Αλλά ποιος είναι, βρε παιδί μου, αυτός ο Σακαφλιάς; Ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους ( με παρατσούκλι «Σακαφλιάς»), καταγόταν από την Αθήνα, έμενε στο Θησείο και ήταν από τα πιο γνωστά κουτσαβάκια της εποχής, δηλαδή ψευτόμαγκες.
Ο Χαραλάμπης («Σακαφλιάς») εκτός από μαγκάκι ήταν και χομπίστας, “έπαιζε” …το λοιπόν με γυναίκες του πεζοδρομίου και μικροκλοπές. Όπως καταλαβαίνετε, στα 27 του, συνελήφθη, δικάστηκε και οταν καταδικάστηκε τον μετέφεραν στις φυλακές των Τρικάλων.
Εκείνη την εποχή σε κάθε φυλακή, οι κρατούμενοι έπαιζαν παράνομα παιχνίδια για να περάσουν την ώρα τους. Κάθε φυλακή είχε και έναν αρχηγό, τον επονομαζομενο «τσιρίμπαση», που έπαιρνε τα ποσοστά των κερδών.
Ο Σακαφλιάς άρχισε να παρατηρεί τους κατάδικους που έπαιζαν μπαρμπούτι και να λιγουρεύεται τα ποσοστά που έπαιρνε από αυτούς ο τσιρίμπασης, ονόματι Αυλωνίτσης.
Όμως αγνοούσε την «omerta», δηλαδή τους άγραφους νόμους της φυλακής. Σύμφωνα με αυτούς, για να γίνει κάποιος τσιρίμπασης, έπρεπε να τον έχουν «σε εκτίμηση» οι κατάδικοι και το όνομά του να προκαλεί φόβο, σεβασμό και θαυμασμό.
Ο Αυλωνίτσης τα είχε όλα αυτά, ήταν διαβόητος κακοποιός με ένα πολύ δυνατό βιογραφικό, για αυτό και όλοι οι κρατούμενοι μπροστά του στεκόντουσαν σούζα.
Ωστόσο ο «Σακαφλιάς» θέλησε να διεκδικήσει τη θέση του, έτσι σε ένα παιχνίδι κλώτσησε τον Αυλωνίτση λέγοντας του «Φύγε ρε κωλόγερε..». Αυτός δεν αντέδρασε, αλλά του απάντησε ότι θα το πληρώσει και έφυγε.
Μετά από λίγες μέρες ο Αυλωνίστης αγοράζει ένα τηγάνι και μερικές μαριδούλες δήθεν να τις τηγανίσει… Βλεπετε, δεν θα άφηνε το προηγούμενο γεγονός να ξεχαστεί, για αυτό φωνάζει τον «Σακαφλιά» να τον κεράσει μαρίδες.
Ο Σακαφλιάς, θεώρησε ότι φοβήθηκε και θα του ζητούσε να κάνει ανακωχή.
Μπήκε στο καμαράκι του και εκεί δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα με το κοφτερό χερούλι του τηγανιού (που το ‘χε ακονίσει σαν ξυράφι)….κάπως ετσι βρήκαν νεκρό τον άτυχο τον Σακαφλιά.
Το γνωστό τραγούδι γράφτηκε στον απόηχο αυτού του εγκλήματος που είχε συγκλονίσει την περιοχή.
Τα δυο στενά που περιγράφονται ήταν οι δυο διάδρομοι του προαύλιου της φυλακής Τρικάλων και ο χαρακτηρισμός «Φίλος» και «Ντερβίσης» αναφέρονταν στο νεαρό της ηλικίας του.
Τι απέγινε όμως ο Αυλωνίτσης; Όταν αποφυλακίστηκε μετά τον πόλεμο, πήγε στην Πάτρα και δούλεψε σε μια χαρτοπαικτική λέσχη. Όταν πέθανε ο ιδιοκτήτης, δεν έβρισκε πουθενά αλλού δουλειά και κατέληξε να ζητιανεύει.
Ο τρομερός “τσιρίμπασης”, είχε καταντήσει περίγελος της κοινωνίας, κάτι που δεν το άντεξε και έδωσε τέλος στην ζωή του πέφτοντας στις γραμμές του τρένου.
