Το ΚΚΕ ξαναχτύπησε. Σήμερα το πρωί, μέλη του κόμματος ανέβηκαν στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και κρέμασαν πανό με συνθήματα εναντίον του Ισραήλ και υπέρ της Παλαιστίνης. Για να το πούμε απλά: η Ακρόπολη έγινε, άλλη μια φορά, το διαφημιστικό ταμπλό του Περισσού.
Και εδώ ξεκινά το μεγαλείο της αριστερής «ευαισθησίας». Όταν το κράτος έφτιαξε ράμπες και διαδρόμους για να μπορούν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα να επισκεφθούν το μνημείο, οι ίδιοι φώναζαν ότι «μπάζωσαν» την Ακρόπολη, ότι προσβάλλεται ο ιερός βράχος. Όταν μια εταιρεία έκανε ένα promotion με drone που σηκώθηκαν από το Ζάππειο, και φάνηκαν λίγα φωτάκια στον ουρανό με φόντο τον ιερό βράχο, οι «φρουροί της πολιτιστικής κληρονομιάς» ωρύονταν για ιεροσυλία. Αλλά τώρα; Τώρα που στήνουν κανονική πολιτική συγκέντρωση πάνω στο μνημείο, με κόκκινες σημαίες και πανό, ξαφνικά όλα είναι θεμιτά.
Φυσικά, για την Ουκρανία δεν είδαμε ούτε μισή κουρελού να ανεβαίνει στην Ακρόπολη. Ούτε όταν οι ρωσικές βόμβες ισοπέδωναν πόλεις, ούτε όταν άνθρωποι σκοτώνονταν στα σύνορα της Ευρώπης. Εκεί δεν υπήρχε «ευαισθησία». Γιατί; Μα είναι απλό: το ΚΚΕ δεν είναι ενάντια στον πόλεμο, είναι ενάντια στη Δύση. Ενάντια στον δυτικό πολιτισμό, που ξεκινάει – καθόλου τυχαία – από την Ακρόπολη.
Έτσι, ο ιερός βράχος μετατρέπεται από παγκόσμιο σύμβολο σε πανό ανακοινώσεων του ΚΚΕ. Αντί για τον Παρθενώνα, βλέπεις το τελευταίο σύνθημα της ΚΝΕ. Αντί για την αιωνιότητα της Ελλάδας, αντικρίζεις το στιγμιαίο γούστο της κομματικής γραμμής. Και μετά αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος βλέπει τον αριστερό ακτιβισμό σαν φάρσα.
Η Ακρόπολη άντεξε πολιορκίες, καταστροφές, ακόμη και βομβαρδισμούς. Μάλλον θα αντέξει και αυτή την «καλλιτεχνική παρέμβαση» του Περισσού. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν αντέχουμε πλέον την επαναστατική υποκρισία.
