Η ηλιθιότητα συνιστά οιονεί απειλή εναντίον του «άμαχου» πληθυσμού. Οταν μάλιστα η ελευθερία του Τύπουπαρέχει θεσμικά το δικαίωμα να γράφονται και να λέγονται βλακείες, να κακολογούνται χώρες και θεσμοί προκειμένου να ξαλαφρώσουν τα αποθέματα κακοβουλίας που κουβαλάνε οι nonprofit «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι-ερευνητές, τότε πιάνουν δουλειά οι «ευαίσθητοι» δυσφημιστές.
Και τι κάνουν, λέτε, μεταξύ των άλλων; Καταγγέλλουν ότι το Ισραήλ σκοτώνει δημοσιογράφους! «Είμαστε η μόνη χώρα στη Μέση Ανατολή», απάντησε στο BBC ο πρέσβης του Ισραήλ στο Λονδίνο, «όπου ο Τύπος μπορεί ελεύθερα να επικρίνει την κυβέρνηση». Αλλά, όσο αστεία είναι η κατάταξη δημοσιογραφικής ελευθερίας του 2024 που συντάχθηκε από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, τόσο ανόητη είναι η κατηγορία είναι ότι το Ισραήλ εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Αλλωστε, πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μια λίστα που βάζει το Ισραήλ κάτω από το Κατάρ, όπου εκεί, αν κάποιος σχολιάσει αρνητικά την οικογένεια του Εμίρη, καταλήγει στη φυλακή; Και πόσο αμερόληπτη είναι μια λίστα όπου η Ιταλία και η Ελλάδα υστερούν σε ελευθερία έναντι της Ακτής Ελεφαντοστού και της Γκάνα;
Τελικά, μήπως όλες αυτές οι δημοσιογραφικές ΜΚΟ, που χρηματοδοτούνται από ιδρύματα, μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμούς, δεν είναι τόσο αστείες όσο φαίνονται;
