Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο αίτημα εκταφής από τον Πάνο Ρούτσι, που ως γονιός που έχει χάσει το παιδί του ζητεί απόδοση δικαιοσύνης, δεν έχει κατατεθεί. Υπάρχει ένα εξώδικο που όμως δεν περιλαμβάνει σχετικό αίτημα, ενώ κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο να ανοίξει εκ νέου η δικογραφία.
Κι όμως, η «συμμαχία του ξυλολίου» –τα κόμματα της αντιπολίτευσης δηλαδή– βρήκε την ευκαιρία να εργαλειοποιήσει και πάλι τον πόνο των συγγενών, σε μια νέα διαδικασία εκμετάλλευσης και των συναισθημάτων που δημιουργούνται στους πολίτες με τρόπο που θυμίζει τα περί δήθεν παράνομου φορτίου, των δήθεν χαμένων βαγονιών και της απίστευτης σκευωρίας που στήθηκε για καθαρά μικροκομματικούς λόγους.
Ένας πατέρας ζητεί να μάθει πώς έχασε τη ζωή του το παιδί του. Είναι δικαίωμά του να εγείρει θέματα και να επιχειρεί τη δικαίωση. Αυτό όμως είναι το ένα θέμα. Το άλλο είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων που έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δεν παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα περί εκταφής.
Ένα αίτημα που δεν υπάρχει για να ξεκαθαρίζουμε αυτό το θέμα. Αλλά οφείλουν να αποσαφηνίσουν τη θέση τους απέναντι και στη Δικαιοσύνη, την οποία κατηγορούν για πολλοστή φορά αφήνοντας αιχμές για την ανεξαρτησία της την ώρα που ακολουθεί τους νόμους που εφαρμόζονται και ισχύουν για όλους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μια εβδομάδα τώρα ακούστηκαν διάφορα. Ακόμη και ότι τίθεται θέμα για τον αν ο συγκεκριμένος γονιός έχει θάψει το παιδί του την ώρα που οι πληροφορίες αναφέρουν πως έχουν γίνει οι απαραίτητες εξετάσεις και τα τεστ DNA προτού παραδοθούν οι σοροί, καθώς και ότι τα στοιχεία περιλαμβάνονται στη δικογραφία.
Ως προς τα περί εξέτασης για χημικές ουσίες και υπολείμματα από την πυρκαγιά ουσιαστικά επανέρχονται στο ίδιο σκεπτικό που έχει απορριφθεί, αφού σύμφωνα με τις έρευνες δεν προκύπτει από πουθενά η ύπαρξη παράνομου φορτίου. Σε ποιους δεν αρέσει αυτό; Σε όσους στήνουν πολιτικές καριέρες, στα κόμματα που έχτισαν τη δημοσκοπική τους άνοδο πάνω σε μια τραγωδία.
Το θέμα είναι σοβαρό. Κάποιοι παίζουν και πάλι με το θυμικό των πολιτών. Κάποιοι ξαναφέρνουν τη λογικοί του «ή αυτοί ή εμείς» και ρίχνουν νερό στον μύλο μιας δήθεν αντισυστημικότητας και μιας θεωρίας μπάχαλου ανάλογης με αυτήν που στο παρελθόν οδήγησε τη χώρα σε ένα τρίτο μνημόνιο με κλειστές τράπεζες και capital controls.
Το χειρότερο είναι ότι σε αυτήν τη… συμμαχία έχουν προσχωρήσει και κόμματα που στο παρελθόν βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν τα λαϊκά δικαστήρια που στήνονταν και που κάποιοι θέλουν να ξαναστήσουν.
