Η συζήτηση για την παραχώρηση του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας στην ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν είναι μια «εμπορική» διαπραγμάτευση σαν όλες τις άλλες. Είναι ένα κεφάλαιο δικαιοσύνης και αναγνώρισης. Γιατί το ΣΕΦ εδώ και δεκαετίες αποτελεί το σπίτι, το ορμητήριο, την έδρα των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών βραδιών των «ερυθρολεύκων». Και αν κάποιος αμφιβάλλει για το ποιος το έκανε παγκοσμίως γνωστό, ας ρίξει μια ματιά στις φωτογραφίες από τα πρωταθλήματα, τα δάκρυα και τους πανηγυρισμούς.
Η πρόσφατη ανακοίνωση του Ολυμπιακού ήρθε να βάλει τελεία και παύλα σε κάθε παρεξήγηση: «Το θέλουμε όπως είναι, εδώ και τώρα», ανέφερε μέσες άκρες. Χωρίς νέες τροποποιήσεις, χωρίς καθυστερήσεις που μυρίζουν πολιτική κωλυσιεργία, χωρίς υπεκφυγές. Αν οι Αγγελόπουλοι είναι αποφασισμένοι να επενδύσουν εκατομμύρια για να το μετατρέψουν σε στολίδι της Ευρώπης, το λιγότερο που οφείλει η πολιτεία είναι να τους παραδώσει το κλειδί.
«Έχουμε συμφωνήσει σε όλα, εκτός από το να υπογράψουμε». Η φράση αυτή, που ουσιαστικά είπε ο Γιώργος Αγγελόπουλος, τα λέει όλα. Από τον Σεπτέμβριο του 2024 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει αλλεπάλληλες συζητήσεις με την κυβέρνηση. Έχουν συμφωνηθεί η έκταση που θα παραχωρηθεί, οι εργασίες που απαιτούνται, ακόμα και το ποιος πληρώνει τι. Οι λεπτομέρειες έχουν κλείσει, τα πλάνα έχουν σχεδιαστεί, τα χρονοδιαγράμματα έχουν καταρτιστεί. Και όμως, η περιβόητη «εκκρεμότητα πολεοδομικού χαρακτήρα» κρατάει το έργο όμηρο της γραφειοκρατίας.
Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι όσο καθυστερεί η παραχώρηση, τόσο μεγαλώνει το χάσμα με τον Παναθηναϊκό, που έχει ήδη στα χέρια του το ΟΑΚΑ και το μετέτρεψε σε σύγχρονο στολίδι. Όπως το έθεσε με σαφήνεια ο Γιώργος Αγγελόπουλος, αυτό συνιστά μια άτυπη «πριμοδότηση» ύψους δεκάδων εκατομμυρίων. Γιατί ένα σύγχρονο γήπεδο σημαίνει μεγαλύτερα έσοδα, περισσότερη εμπορικότητα και υψηλότερο μπάτζετ.
Η πρόθεση του Ολυμπιακού δεν εξαντλείται στο να το βάψει κόκκινο και να το ανακαινίσει. Το όραμα των Αγγελόπουλων, όπως παρουσιάστηκε δημόσια, είναι να δημιουργηθεί ένας ενιαίος αθλητικός και ψυχαγωγικός πόλος, που θα ενώνει το ΣΕΦ με το Μικρολίμανο και το Τάε Κβον Ντο. Να γίνει μια σύγχρονη αθλητική πολιτεία που θα ωφελήσει όχι μόνο τον σύλλογο, αλλά και τον Δήμο Πειραιά και τους χιλιάδες πολίτες.
«Θέλουμε κάποιος να ξεκινά με το ποδήλατο και να φτάνει στο γήπεδο, να είναι όλα ενιαία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Και αν κάτι αξίζει να κρατήσουμε από αυτή τη φράση, είναι το πείσμα να γίνει κάτι σπουδαίο. Μια επένδυση που θα αφήσει κληρονομιά.
Όχι άλλα λόγια
Ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης, απάντησε με θετικό τόνο στην τελευταία ανακοίνωση του Ολυμπιακού, λέγοντας πως «προσβλέπουμε στην ολοκλήρωση της σχετικής συμφωνίας». Πολύ καλά κάνει και προσβλέπει, όμως η Ιστορία δεν γράφεται με ευχές. Χρειάζεται μια υπογραφή, μια καθαρή απόφαση που να αποδεικνύει ότι η ισονομία δεν είναι σύνθημα για τα μικρόφωνα.
Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδείξει –σε πολλά μέτωπα– ότι μπορεί να ξεμπλοκάρει υποθέσεις που σέρνονται χρόνια. Είναι η στιγμή να το κάνει και εδώ. Γιατί αν χαθεί και αυτό το καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός δεν θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει το νέο ΣΕΦ πριν από το 2028-29. Και τότε, το προβάδισμα θα έχει γίνει βάρος που δύσκολα θα ισορροπήσει.
Η θέση της ΚΑΕ Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρη και, για να είμαστε δίκαιοι, πέρα για πέρα λογική: να εφαρμοστεί ό,τι συμφωνήθηκε, χωρίς καμία προσθαφαίρεση. Όχι γιατί το απαιτεί η αλαζονεία, αλλά γιατί το επιβάλλει η ιστορική και αγωνιστική συνέπεια μιας ομάδας που, με την επένδυση των Αγγελόπουλων, κράτησε ψηλά τη σημαία του ελληνικού μπάσκετ όταν άλλοι κατέρρεαν.
Το ΣΕΦ τούς ανήκει ηθικά εδώ και χρόνια. Τώρα ήρθε η ώρα να τους ανήκει και τυπικά.
Το τελευταίο που χρειάζεται ο ελληνικός αθλητισμός είναι άλλες «επιζήμιες καθυστερήσεις». Είναι ώρα για πράξεις, όχι για προσδοκίες.
