Πριν από το Final Four της Ευρωλίγκας στο Άμπου Ντάμπι οι φίλαθλοι των δύο ελληνικών ομάδων περίμεναν έναν ελληνικό τελικό. Ο Παναθηναϊκός με την ιστορία του και την αποτελεσματικότητά του σε Final Four και ο Ολυμπιακός με την αυτοπεποίθηση που του χάρισε η πορεία του καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς θεωρούνταν τα φαβορί στους ημιτελικούς απέναντι σε Φενερμπαχτσέ και Μονακό.
Όλων το μυαλό ήταν σε έναν μεγάλο τελικό μεταξύ των αιώνιων αντιπάλων και (οι φίλαθλοι) έβλεπαν τους ημιτελικούς λιγότερο ή περισσότερο ως κάτι διαδικαστικό που έπρεπε να περάσει για να έρθει ο μεγάλος αγώνας. Το διαδικαστικό όμως μετατράπηκε σε εφιάλτη. Οι ελληνικές ομάδες παρουσιάστηκαν κατώτερες των περιστάσεων, οι αντίπαλοι ήταν εμφανώς καλύτεροι και επικράτησαν. Και έτσι η τελική μάχη, αυτή για την οποία όλων το μυαλό προετοιμαζόταν, δεν έγινε ποτέ. Κάτι παρόμοιο έπαθε η Χίλαρι Κλίντον το 2008.
Ξεκίνησε τις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα από τους Δημοκρατικούς ως το απόλυτο φαβορί. Στην κυριολεξία, φαινόταν σαν να έπαιζε το παιχνίδι μόνη της και τα «προκριματικά» έμοιαζαν με τυπική διαδικασία στην οποία έπρεπε να υποβληθεί ώστε να φτάσει στη μεγάλη μάχη των προεδρικών εκλογών.
Εκεί ήταν που έκανε το μεγάλο λάθος. Χωρίς να έχει εσωκομματική απειλή, θεώρησε πως θα ήταν καλό να τοποθετηθεί στην εκλογική αγορά από νωρίς με μια πιο κεντρώα προσέγγιση, σαν να έχει απέναντί της κάποιον Ρεπουμπλικανό αντίπαλο. Ξεκίνησε δηλαδή να παίζει το εκλογικό παιχνίδι των προεδρικών εκλογών πρόωρα, πριν τελειώσουν οι προκριματικές. Επέλεξε να εφαρμόσει στρατηγική μάχης για διαφορετική εκλογική διαδικασία με άλλο εκλογικό κοινό και άλλο εκλογικό σύστημα.
Το μυαλό, η στρατηγική, οι πόροι, όλα διοχετευμένα στην επόμενη μάχη πριν τελειώσει η προηγούμενη. Σε μια μάχη που, όπως και ο πολυαναμενόμενος μεγάλος τελικός μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, δεν έγινε ποτέ. Αυτό διότι ο άγνωστος σε πολλούς μέχρι τότε Μπαράκ Ομπάμα βρήκε χώρο, που του άφησε η Κλίντον, και έκανε μία εξαιρετική καμπάνια κερδίζοντας στο τέλος το χρίσμα.
Και τα δύο παραδείγματα μας δείχνουν πως είτε στην πολιτική, είτε στον αθλητισμό, είτε σε οτιδήποτε άλλο, καμία μάχη δεν κερδίζεται πριν δοθεί. Καμία νίκη δεν είναι δεδομένη και ποτέ δεν κάνεις το επόμενο βήμα προτού σταθεροποιηθείς στο προηγούμενο.
