Διαχρονικά η συζήτηση επί του προϋπολογισμού είναι ένα crash test για την εκάστοτε κυβέρνηση. Καθώς σε αυτό «παίζει» μόνη της απέναντι σε όλη την αντιπολίτευση, που προσδοκά να της καταφέρει ένα πλήγμα και να σηματοδοτήσει το τέλος της κυριαρχίας της. Συνήθως η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι εύκολη, καθώς το μόνο που έχει να κάνει είναι να πει όχι (σχεδόν) σε όλα και να προτείνει λύσεις –ανέξοδες– για όλα. Μάλιστα το πενθήμερο που προηγήθηκε είχαν ανεβάσει τον πήχη ισχυριζόμενοι ότι θα στριμώξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τελικά, κατάφεραν να ηττηθούν κατά κράτος, με τον πρωθυπουργό να δείχνει ότι είναι πολιτικά κυρίαρχος, ακόμη και στη δυσκολότερη δημοσκοπικά φάση για την κυβέρνησή του, και να ηττηθεί κατά κράτος η αντιπολίτευση, η οποία το μόνο αφήγημα που είχε ήταν αυτό της μιζέριας, που δεν την οδηγεί πουθενά. Ακόμη και το ότι επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τα όσα έγιναν στο μετρό της Θεσσαλονίκης τούς γύρισε μπούμερανγκ, καθώς έδωσαν την ευκαιρία στον Κυριάκο Μητσοτάκη να υπενθυμίσει προς τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έκαναν εγκαίνια με μουσαμάδες και ότι κυκλοφορούσαν ένα βαγόνι, κάνοντας fake εγκαίνια ενός μετρό που δεν είχε προχωρήσει.
Ενώ εκτεθειμένος ήταν από τη στάση του και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος, ακολουθώντας την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρησε να κάνει το ίδιο, για να του υπενθυμίσει ο πρωθυπουργός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του πανηγύριζαν για το έργο που εγκαινίασε η κυβέρνηση. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η αντιπολίτευση κατάφερε να περάσει για άλλη μια φορά κάτω από τον πήχη που η ίδια ανέβασε, καθώς η εικόνα της δεν έπεισε, αφού δεν είχε «πολιτικό αφήγημα» πειστικό ως εναλλακτική πρόταση.
Αλληλοεξόντωση
Αντίθετα, φάνηκαν οι «μαύρες τρύπες» που υπάρχουν και δείχνουν ότι τα περιβόητα σενάρια μιας ενδεχόμενης συνεργασίας της Κεντροαριστεράς είναι κενό γράμμα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, επιτέθηκε για άλλη μια φορά στο ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας το για «βολική αντιπολίτευση» και ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, τα έβαλε με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί υπερψήφισε τις αμυντικές δαπάνες και συνολικά με το ΠΑΣΟΚ για τη στάση του.
Για να μην αναφερθούμε σε έναν πολιτικό λόγο τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της «αριστερής» αντιπολίτευσης που δεν είχε ούτε μια νέα ιδέα ή πρόταση αλλά αναμασούσε τσιτάτα και απόψεις που τα ακούμε τα τελευταία πέντε χρόνια κάθε χρόνο τέτοια εποχή. ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά έχουν μείνει «κολλημένοι» στην τραγική προεκλογική τους διαφήμιση (όταν ήταν και οι δυο πλευρές στο ίδιο κόμμα) με την οποία παρουσίαζαν την Ελλάδα ως μια χώρα μέσα στον βούρκο και τους Ελληνες και τις Ελληνίδες να ζουν περίπου όπως στην Κατοχή.
Αυτές οι ιδέες όμως δεν τους πάνε μακριά και αυτό φαίνεται εκτός από τις δημοσκοπήσεις και στην καθημερινή απήχηση των απόψεών τους, ενώ την ίδια ώρα ο πονοκέφαλος Πολάκη ξαναχτύπησε με τις διαφοροποιήσεις του στο θέμα των τραπεζών και αλλού, που τον οδήγησαν σε «υποχρεώσεις» και απουσία από την ομιλία του Φάμελλου και τη διά ζώσης ψηφοφορία επί του προϋπολογισμού.
Τέλος, στους ηττημένους καταγράφεται και η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας που κατάφερε, ως συνήθως, να τσακωθεί με τους πάντες.
Συνεχείς αντιφάσεις
Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήθελε, αλλά δεν φάνηκε να μπορούσε να πείσει ως εναλλακτική πρόταση. Βρέθηκε σε διασταυρούμενα πυρά και πιάστηκε αδιάβαστος σε πολλές περιπτώσεις, με χαρακτηριστικότερη αυτή με το διεθνές απολυτήριο, αλλά και με τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Κυρίως όμως εξετέθη όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ρελάνς με τα μέτρα για τις τράπεζες αναγκάζοντάς τον να ισχυριστεί, στη δήλωση που έκανε μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, ότι ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να τα ανακοινώσει εξαιτίας της πίεσης που του άσκησε το ΠΑΣΟΚ!
Η συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε τη στρατηγική ήττα μιας αντιπολίτευσης, την οποία ο υπουργός Υγείας, Αδωνις Γεωργιάδης, έχει χαρακτηρίσει ως «συμμορία της μιζέριας». Εμείς, πιο πολιτικά, θα λέγαμε επιβεβαιώθηκε το κενό… αέρος που υπάρχει στην αντιπολίτευση, η οποία στο μόνο που επενδύει είναι στην τακτική του ώριμου φρούτου. Μόνο που αυτή δεν εξαρτάται από την αντιπολίτευση αλλά από την κυβέρνηση, που δείχνει ότι μπορεί να κρατά το δένδρο «ζωντανό» κόντρα στο… λεφτόδεντρο που μαραζώνει…
