Το ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει προβλήματα το γνωρίζετε όλοι, δεν είναι κάτι καινούργιο. Την περιδίνηση στην οποία έχουν εισέλθει οι Βρυξέλλες μετά τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ τη βλέπετε. Όταν οι ΗΠΑ δήλωσαν πως η Ευρώπη θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την ασφάλειά της και να τα βγάλει πέρα μόνη της και πως θέλει να τελειώσει γρήγορα τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ευρωπαϊκή ελίτ αντέδρασε σαν κακομαθημένο παιδί.
Πρώτα είπε πως θα συνεχίσει τον πόλεμο μόνη της, για να δείξει ότι μπορεί, και έπειτα έψαχνε για νέο προστάτη να αντικαταστήσει τον παλιό.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προσέγγισε την Τουρκία ώστε να συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Προσέγγισαν δηλαδή μια χώρα που κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος. Αυτό το αποζητούν κυρίως οι χώρες της Βαλτικής, οι οποίες προφανώς φοβούνται τη Ρωσία. Η ιστορία και η γεωγραφική θέση τους τις κατατάσσει στις υπό κίνδυνο περιοχές.
Η Γερμανία, εκμεταλλευόμενη αυτόν τον φόβο, βάζει τις χώρες της Βαλτικής μπροστά ώστε να περάσει τη δική της στρατηγική όσων αφορά τις αμυντικές δαπάνες της ΕΕ. Και έτσι καλείται η Τουρκία με το σκεπτικό πως είναι ο δεύτερος στρατός του ΝΑΤΟ (αλήθεια, ποιος είναι ο τρίτος;).
Όμως αυτό, εκτός από τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει για τον ελληνισμό, αναγκάζει την ΕΕ να παίρνει συγκεκριμένες θέσεις και σε άλλα ζητήματα. Για παράδειγμα, στις σφαγές από τους «μετριοπαθείς τζιχαντιστές» έναντι αμάχων χριστιανών και αλαουιτών στη Συρία, η ΕΕ κράτησε μια ντροπιαστική στάση «ξεπλένοντας» στην ουσία τους τζιχαντιστές.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως αυτό έγινε διότι προσπαθούν να τα έχουν καλά με την Τουρκία (καθώς οι «μετριοπαθείς τζιχαντιστές» είναι τουρκοκινούμενοι). Σε αντίθεση, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβγαλαν πολύ πιο σκληρές ανακοινώσεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να διαλέξουν εάν θα συρθούν από τη Γερμανία και τις χώρες της Βαλτικής σε συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και λίγο αργότερα, η Ελλάς θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στο να είναι δεμένη στο άρμα της Γερμανίας και στις συμμαχίες με ΗΠΑ και Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Και τότε η ιστορία θα μας κοιτά κατάματα.
