Όσο πιο πολύ μιλά ο Σωκράτης Φάμελλος, τόσο πιο καθαρά φαίνεται η παλιά τέχνη του λαϊκισμού που ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν εγκατέλειψε. Ο άνθρωπος που υπηρέτησε τις πιο διχαστικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, εμφανίζεται σήμερα ως τιμητής της νομιμότητας, μοιράζοντας καταγγελίες χωρίς αποδείξεις και παίζοντας θέατρο για τους τίμιους αγρότες που υποτίθεται πως υπερασπίζεται. Ξεχνά όμως ότι οι Έλληνες δεν τρώνε πια το ίδιο παραμύθι.
Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει καθαρή λύση με Εξεταστική και ξεκάθαρη δέσμευση για επιστροφή κάθε ευρώ, ο Φάμελλος μιλά για «γαλάζιους κλέφτες» λες και δεν ξέρει πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη στην Ευρώπη. Αντί να συμβάλει να βγουν όλα στο φως, φτιάχνει σενάρια για να θολώσει τα νερά και να κρύψει πόσο μόνος του μένει πια ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.
Η αποδόμηση του Φάμελλου είναι εύκολη: ποντάρει σε κραυγές και συνθήματα, γιατί αλλιώς δεν έχει αφήγημα. Κάθε μέρα αποκαλύπτεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέδιο, δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει καν σοβαρούς συμμάχους, όπως δείχνει και η καχυποψία του προς το ΠΑΣΟΚ. Όσο λοιπόν κραυγάζει, τόσο περισσότερο εκτίθεται.
Στο τέλος της ημέρας, οι πολίτες θέλουν λύσεις και αλήθειες. Κι αυτές δεν θα τις δώσει ποτέ ο Σωκράτης Φάμελλος που ξέρει μόνο να υψώνει δάχτυλο. Η κοινωνία έχει πια μνήμη: ξέρει ποιοι έστησαν παραμύθια, ποιοι έταξαν ψεύτικες ελπίδες και ποιοι δουλεύουν καθημερινά για να καθαρίσει το τοπίο.
