AΠΕ-ΜΠΕ
Κάποιοι αναρωτιούνται τι «γεύση» αφήνει ο ανασχηματισμός; «Πικρή», «γλυκιά», «όξινη», μήπως είναι άγευστος; Και πέραν της «γεύσης», ο ανασχηματισμός ως προς τα πολιτικά του χαρακτηριστικά είναι «κεντρώος» ή «δεξιός»; Για όλα αυτά η απάντηση είναι μία: Ουσιαστικός!
του Χάρη Παυλίδη
Κατ’ αρχήν είναι ανασχηματισμός. Και είθισται στον ανασχηματισμό, κάποιοι να φεύγουν, κάποιοι να μένουν και κάποιοι άλλοι να μετακινούνται. Έτσι συμβαίνει συνήθως και… στις καλύτερες κυβερνήσεις. Τα περί «κεντρώου», «δεξιού» κλπ, είναι να ‘χουμε και να λέγαμε.
Αλλά τι να λέμε, όταν εδώ και 18 μήνες η κυβέρνηση συγκροτήθηκε σε σώμα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ως επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε αυτοδύναμα στις εκλογές; Αυτόν ψήφισε ο ελληνικός λαός, αυτή η παράταξη κυβερνάει.
Και από αυτή την παράταξη, της οποίας τα όρια έχει διευρύνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προέρχονται τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου τα οποία επιλέγονται από τον Πρωθυπουργό όχι για το εάν είναι «δεξιοί» ή «κεντρώοι», αλλά με μόνο κριτήριο τις ικανότητές τους.
Όσο για τον προσανατολισμό που κάποιοι επιμένουν να δίνουν στον ανασχηματισμό, όπως συνήθιζε να λέει ο Σίγκμουντ Φρόυντ, για ορισμένα πράγματα δεν χρειάζεται ψυχανάλυση. Επί του προκειμένου ούτε ανάλυση. Ένα πούρο είναι ένα… πούρο. Κι ένας ανασχηματισμός είναι… ένας ανασχηματισμός.
Ούτε «δεξιός», ούτε «κεντρώος», ούτε «πικρός», ούτε «γλυκός», ούτε «με ολίγη». Είναι, έτσι απλά, ανασχηματισμός. Και αποτελεί ευθύνη του Πρωθυπουργού η επιλογή του σχήματος με βάσει τη στρατηγική στόχευση.
Πρόκειται για μια σκληρή πραγματικότητα, αλλά μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει υπάρξει ανασχηματισμός όπου οι υπουργοί παραμένουν στις θέσεις τους και οι «αλλαγές» γίνονται, όπως σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Απολύτως κατανοητό ότι, τα επίθετα που προστίθενται στους ανασχηματισμούς και οι προσδιορισμοί «δεξιός» κλπ, διαμορφώνουν το κλίμα για συζητήσεις, αλλά ένας ανασχηματισμός δεν έχει ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Και στο κάτω- κάτω κανένας υπουργός δεν έχει υπογράψει σύμβαση αορίστου χρόνου με την υπουργική καρέκλα. Αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν όσοι έχουν την αξίωση να… μονιμοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.
Κάτι τελευταίο: Είναι λάθος, και οφείλεται εν μέρει και στους δημοσιογράφους, η αλλαγή ενός υπουργού να θεωρείται ως «τιμωρία» που επιβάλλεται λόγω «ανικανότητας».
Ο ανασχηματισμός δεν αποτελεί «ποινή», αλλά φυγή προς τα εμπρός. Και στην προκειμένη περίπτωση ένα νέο ξεκίνημα…
