Η παράταξη… μάχης των πολιτικών δυνάμεων στο Κοινοβούλιο, με αφορμή τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για την τραγωδία των Τεμπών, είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Η κατάθεση της πρότασης Καρυστιανού και η ετερόκλητη συμμαχία τεσσάρων κομμάτων για τη στήριξή της έφερε νέα δεδομένα στο μέτωπο και σίγουρα προκάλεσε… τσουνάμι στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση στοιχίζεται πίσω από τη δική της πρόταση για σύσταση Προανακριτικής και μιλά για συμμαχία των ετερόκλητων προθύμων – της Ελληνικής Λύσης, του Κινήματος Δημοκρατίας, της Νίκης και της Πλεύσης Ελευθερίας.
Ο Παύλος Μαρινάκης κατηγόρησε τους 32 βουλευτές ότι υπογράφουν μία πρόταση που «στερείται νομικής, λογικής και ηθικής βάσης» και έκανε λόγο για «πολιτικό και ηθικό κατήφορο». Στην άλλη πλευρά της ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ, με δική του πρόταση, το ΚΚΕ αλλά και η… ανίερη συμμαχία των τεσσάρων «υπηρετούν» –με ποικίλες αποχρώσεις στις θέσεις τους– το σύνθημα «δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών».
Η θεωρία –ανιστόρητη, κατά πολλούς– των άκρων έρχεται να ερμηνεύσει κάποιες από τις (κατά τα φαινόμενα, τουλάχιστον) αντιφάσεις αυτής της πολιτικής σύμπραξης και να αποκαλύψει το χάος που επικρατεί στις αντιπολιτευτικές δυνάμεις.
Της κατάθεσης πρότασης Προανακριτικής από την ετερόκλητη συμμαχία των Βελόπουλου, Κασσελάκη, Κωνσταντοπούλου και Νατσιού, προηγήθηκε το κοινοβουλευτικό «φιάσκο» του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του, Σωκράτη Φάμελλου, ο οποίος εμφανίστηκε να αγνοεί τη λαϊκή σοφία.
«Αν κάποιος σε κοροϊδέψει μια φορά, φταίει αυτός. Αν σε κοροϊδέψει δεύτερη, φταις εσύ», λέει ο λαός, αλλά ο Φάμελλος δεν ακούει… και τείνει χείρα συμφωνίας στον Στέφανο Κασσελάκη, αρκεί να συμπληρωθούν οι υπογραφές για την κατάθεση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τα Τέμπη.
Ο αρραβώνας με τη Νέα Αριστερά είχε διαλυθεί λόγω της διάστασης απόψεων για το αν θα έμπαινε στο κάδρο των υπό διερεύνηση ευθυνών και ο πρωθυπουργός. Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε στράφηκε στους... άσπονδους πρώην συντρόφους που έφυγαν για να στηρίξουν τον Στέφανο Κασσελάκη και να δημιουργήσουν το Κίνημα Δημοκρατίας.
Η κοινοβουλευτική σύμπραξη με τους Δημοκράτες του Στέφανου κράτησε περίπου 15 ώρες. Όταν την προηγούμενη Τετάρτη η πρόεδρος του συλλόγου «Τέμπη 28.2.2023», Μαρία Καρυστιανού, ζήτησε από τους βουλευτές να συσταθεί Προανακριτική Επιτροπή βάζοντας στο κάδρο 14 πολιτικά πρόσωπα με πρώτο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Στέφανος Κασσελάκης άφησε στα κρύα του λουτρού τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μία πρωτοφανή κίνηση στα κοινοβουλευτικά χρονικά, απέσυρε τις υπογραφές από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και τα βρήκε με την Ελληνική Λύση, τη Νίκη και την Πλεύση Ελευθερίας στηρίζοντας την πρόταση Καρυστιανού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσε γην και ύδωρ για να μπορέσει να καταθέσει τη δική του πρόταση, την είδε τσαλακωμένη στον κάλαθο των αχρήστων, όπως και το κοινοβουλευτικό του γόητρο.
Ο Κασσελάκης άρχισε να ακούει και πάλι το όνομά του στα μέσα ενημέρωσης, αλλά πλάι σε αυτά του Βελόπουλου, του Νατσιού και της Ζωής. Και η Κωνσταντοπούλου επιβεβαίωσε και στην πράξη ότι το κόμμα της δεν αντιμετωπίζει διλήμματα του τύπου Αριστερά ή Δεξιά…
Η ετερόκλητη συμμαχία των προθύμων δεν στερείται… ριζοσπαστισμού ως προς το κατηγορητήριο, το οποίο περιλαμβάνει συνολικά εννέα αδικήματα, με βαρύτερα την εσχάτη προδοσία, την ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, τη σωματική βλάβη από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, την κακουργηματική έκθεση και την κακουργηματική απιστία. Στερείται όμως πολιτικής, νομικής και ηθικής ταυτότητας και… γκριζάρει τη δήθεν αριστερή ιδεολογική καθαρότητα του Κινήματος Δημοκρατίας και τον δονκιχωτισμό της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή θα τεθούν προς ψηφοφορία τρεις προτάσεις για 14 πολιτικά πρόσωπα και οι βουλευτές μπορούν, εάν θέλουν, να ψηφίσουν περισσότερες από μία προτάσεις.
Η θεωρία των δύο άκρων (Horseshoe Theory) προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο συγγραφέα και φιλόσοφο Jean-Pierre Faye τον 20ό αιώνα και από τότε έχει προκαλέσει κατά καιρούς έντονες συζητήσεις. Η θεωρία του Faye υποστηρίζει ότι το πολιτικό φάσμα απεικονίζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια ως πέταλο, με τα άκρα να λυγίζουν το ένα προς το άλλο, διαμορφώνοντας το σχήμα του πετάλου.
Κατά συνέπεια η Άκρα Αριστερά και η Άκρα Δεξιά στην πραγματικότητα βρίσκονται πιο κοντά η μία στην άλλη σε ιδεολογικές αρχές και πολιτικές συμπεριφορές και σε αντιδιαστολή με το μετριοπαθές Κέντρο. Ενδεικτικές ιστορικές περιπτώσεις η σύγκριση μεταξύ της Σοβιετικής Ενωσης του Στάλιν και της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ, καθώς και ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος (1936-1939), όπου τόσο η Ακρα Αριστερά όσο και η Ακρα Δεξιά επιδόθηκαν σε ακραία βία και άκριτο αυταρχισμό.
Στις ημέρες μας, στη Γαλλία οι εκφραστές της Ακροδεξιάς, ο Εθνικός Συναγερμός του Μπαρντελά και της Λεπέν, έχουν δανειστεί στοιχεία του φιλελεύθερου οικονομικού προγράμματος του Μακρόν με στόχο να προσελκύσουν το κεντρώο εκλογικό ακροατήριο. Και ενώ έχουν εντάξει στο σχήμα τους την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν, αναγνωρίζοντας το ρεσιτάλ τοξικότητας με την αντιεμβολιαστική προπαγάνδα του στα χρόνια της πανδημίας, έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν τον προορίζουν για πρωθυπουργό.
