Ο βιασμός είναι ένα στυγερό και αποτρόπαιο έγκλημα που έχει καταστροφικές συνέπειες για το θύμα, την κοινότητα και την κοινωνία στο σύνολό της. Είναι μια μορφή σεξουαλικής βίας που περιλαμβάνει «μη συναινετική σεξουαλική επαφή» ή οποιαδήποτε άλλη μορφή σεξουαλικής διείσδυσης.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Ο βιασμός μπορεί να συμβεί ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα ή την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και επηρεάζει τα άτομα με βαθύ και τραυματικό τρόπο. Μία από τις πιο βαθιές επιπτώσεις του βιασμού είναι το τραύμα που βιώνει ο επιζών. Οι επιζώντες βιασμού αντιμετωπίζουν συχνά σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές συνέπειες που μπορεί να διαρκέσουν μια ζωή.
Εκτός από τη σωματική βλάβη, οι επιζώντες μπορεί να υποφέρουν από συναισθηματική και ψυχολογική δυσφορία, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD), της κατάθλιψης, του άγχους και της απώλειας εμπιστοσύνης προς τους άλλους. Οι συνέπειες του βιασμού μπορεί να διαταράξουν σημαντικά την καθημερινή ζωή, τις σχέσεις και την ψυχική ευημερία ενός επιζώντος σε βάθος χρόνου.
Ωστόσο, το να παρομοιάζουμε τον βιασμό με σεξουαλική πράξη είναι σαν να λέμε πως κάποιος που σκοτώνει ή τραυματίζει κάποιον με ένα σκαλιστήρι κάνει κηπουρική. Σε μια οποιαδήποτε επίθεση εναντίον σου είναι ξεκάθαρο στην κοινωνία, στη Δικαιοσύνη και στον νόμο πως είσαι αθώος. Αυτό όμως αυτόματα αλλάζει αν είσαι θύμα βιασμού…
Εδώ θα αμφισβητηθεί ποιος είναι το θύμα, εσύ ή ο βιαστής; Αφού η πράξη είχε μέσα «το σεξ» αυτομάτως μπαίνει στη ζυγαριά η ηθική σου, κάποια «κρυφή σου ατζέντα», ο τρόπος ζωής σου, οι ενδυματολογικές επιλογές σου, ο πρότερος «ηθικός» βίος σου. Και αν τολμήσεις να μιλήσεις και να καταγγείλεις αυτό που σου συνέβη, στην πορεία αρχίζει να μην είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα!
Ετσι, η καταγγελία γίνεται βραχνάς, το θύμα υποφέρει ακόμα περισσότερο και μπορεί να βρεθεί γυμνό, ταπεινωμένο και απροστάτευτο, απέναντι στην κοινή γνώμη, «μια κοινή, μια πόρνη», όπως έλεγε κι ο φίλος μου ο Τζιμάκος. Αυτό βιώνει τώρα η Ελένη των Βρυξελλών… Που τη λοιδορούν και την προσβάλλουν κάτι προοδευτικές αριστεροκυράτσες! Γιατί «αυτή φταίει για όλα»! Το παλικάρι είναι δικό μας, αριστερό! Δεν είναι κάνας δεξιός!
Είναι τρομερά σημαντικό να παίρνουμε αυτόματα υποστηρικτική θέση δίπλα σε κάποια γυναίκα, παιδί ή άντρα καταγγέλλει βιασμό ακριβώς επειδή η διαδικασία της Δικαιοσύνης συχνά είναι ένας δεύτερος βιασμός του ατόμου που κάνει την καταγγελία.
Χρειάζεται πολύ θάρρος να μιλήσεις γι’ αυτό. Συχνότατα καταλήγεις να κουβαλάς εσύ το στίγμα της ντροπής γι’ αυτό που σου συνέβη και να ζεις με τον φόβο πως ο άνθρωπος που σε βίασε κυκλοφορεί ελεύθερος, θα συνεχίσει το «έργο» του και θα έχει την ευκαιρία να σου επιτεθεί ξανά…
Το ηθικό… πλεονέΧτημα
Η υποστήριξη των επιζώντων βιασμού είναι υψίστης σημασίας. Η παροχή ολοκληρωμένων και επικεντρωμένων στον επιζώντα υπηρεσιών υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένης της ιατρικής περίθαλψης, της συμβουλευτικής και της νομικής βοήθειας, μπορεί να βοηθήσει τους επιζώντες στην πορεία τους προς την επούλωση και την ανάρρωση.
Είναι σημαντικό να δημιουργηθούν ασφαλείς χώροι όπου οι επιζώντες θα μπορούν να μοιράζονται τις ιστορίες τους, να τους πιστεύουν και να λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται χωρίς φόβο κατηγοριών ή κρίσης. Εδώ, όμως, ούτε πανό θα αναρτηθούν με το γνωστό σκληρό περιεχόμενο και την ανυποχώρητη ηθικοπλαστική αριστερίλα…
Ούτε και θα δεις πουθενά σήμερα πλακάτ τού τύπου «ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΤΕΣ», «ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα βιαστών», «Αλήτες, Προδότες, Κομμουνιστές», που θα έγραφαν κάτι Χίτες και Ταγματασφαλίτες! Γιατί εμείς είμαστε οι Αριστεροί, της ΟΠΛΑ με το Ηθικό ΠλεονέΧτημα, και μπορούμε να βιάζουμε, να ρίχνουμε και ξύλο και μολότοφ και σφαίρες.
Αφού η αστική τάξη μάς προκαλεί, τα θέλει ο κώλος της! Ούτε μητούδες, ούτε μπιμπίλια, ούτε οι Αννούλες κι οι Θεανούλες θα βγάλουν άχνα, όπως έγινε και με τον Μπολιβαριανό πρέσβη Γκονζάλεζ, που «μας» πήδαγε τα κορίτσια. Δικός μας ήταν…
Κατάλαβες;
